2006, σε σκηνοθεσία Τζον Κάμερον Μίτσελ με τους: Τζάστιν Μποντ, Πολ Ντόσον, Λίντσεϊ Μπίμις, Πι Τσέι Ντιμπόι, Ρόνι Γιου, Σουκ-Γιν Λι

Η ΙΣΤΟΡΙΑ
Μια σεξολόγος, μην έχοντας ποτέ οργασμό στη ζωή της, επισκέπτεται το εναλλακτικό κλαμπ Shortbus για να διευρύνει το πεδίο των ερωτικών της εμπειριών, καθ’ υπόδειξη δυο πελατών της, ενός γκέι ζευγαριού, που αναζητά επίσης στον ίδιο χώρο έναν τρίτο εραστή.

ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Πώς να μιλήσει κανείς για το σεξ και τις σχέσεις με τρόπο διεισδυτικό και αποκαλυπτικό, χρησιμοποιώντας τη… γυμνή αλήθεια χωρίς όμως να παραγκωνιστεί η δραματουργία; Ο Μίτσελ, όχι μόνο κατάφερε να ξεπεράσει αυτό τον ύφαλο, αλλά πλοήγησε με θάρρος και αποφασιστικότητα το τρελοκάραβο του Shortbus μέσα από δύσκολα νερά στην ανοιχτή και διαυγή θάλασσα. Ναι, υπάρχουν πολλές σκηνές ωμού σεξ στην ταινία. Ναι, οι ηθοποιοί πράγματι συνουσιάζονται, αυνανίζονται, μαστιγώνονται. Ναι, η ταινία έχει το σεξ σαν ένα από τα θέματά της. Αλλά δεν είναι πορνογραφική. Ούτε κατά διάνοια. Μέσα σε μισή μόλις ώρα, το σεξ έχει περάσει σε δεύτερο επίπεδο (και τρίτο, και τέταρτο…) και έχει δώσει τη θέση του σε μία ουσιαστική και ανθρώπινη ταινία για την έλλειψη επικοινωνίας, τη μοναξιά, την αγάπη.
Το απρόσωπο σεξ, η συνηθισμένη διαφυγή από κάθε συναισθηματικό αδιέξοδο σήμερα, είναι ένα αφηγηματικό όχημα στη συγκεκριμένη περίπτωση και όχι ένα ακόμη εφέ φτηνού εντυπωσιασμού.
Τα μέλη του καστ, άγνωστοι ηθοποιοί και ερασιτέχνες, δούλεψαν με τον Μίτσελ το σενάριο συνεισφέροντας από προσωπικές εμπειρίες και πραγματικά αξίζουν συγχαρητηρίων για την ανεπιτήδευτη φυσικότητά τους και την άμεση συναισθηματική τους εμπλοκή, με την Λίντσεϊ Μπίμις να ξεχωρίζει. Η ματιά του Μίτσελ, φρέσκια και συνειδητοποιημένη, επιτυγχάνει να περιπλανηθεί αόρατη ανάμεσα στο πλήθος που συχνάζει στο Shortbus, και γίνεται ματάκιας, ψυχαναλυτής, κοινωνιολόγος, αλλά και εξομολογητής: κάμερες που τρυπώνουν, αιωρούνται, αφουγκράζονται, ονειρεύονται, μα πάνω απ’ όλα πλησιάζουν, δίνοντας την πιο ώριμη χρήση κοντινών πλάνων εδώ και πολύ καιρό, πλαισιωμένα από τις ταπεινές μελωδίες των Yo La Tengo. Από την εμπνευσμένη jazzy εναρκτήρια σεκάνς (με τη σημειολογικά ιδιοφυή… κορύφωση στον πίνακα του Pollock) μέχρι το φελινικής αισθητικής αισιόδοξο φινάλε, το Shortbus παραμένει πιστό στο όραμά του και ανεβάζει συνεχώς τον πήχη για το επόμενο κινηματογραφικό άλμα του Τζον Κάμερον Μίτσελ.
“Χρησιμοποιούμε το σεξ για ν’ αποφύγουμε τις σχέσεις”, έχει τραγουδήσει ο Κωνσταντίνος Β. και από την πρώτη μέχρι την τελευταία σκηνή το Shortbus σατιρίζει, αναλύει, διερευνά αυτή ακριβώς την ψευδαίσθηση λύτρωσης. Τοποθετώντας τους χαρακτήρες και τη δράση στο σύγχρονο πλαίσιο των μεγαλουπόλεων, και μάλιστα στη Μεγαλούπολη όλων, τη Νέα Υόρκη, το φιλόδοξο αυτό κινηματογραφικό πόνημα καταφέρνει να εντοπίσει και ν’ αποτυπώσει με τρόπο απλό αλλά άκρως λειτουργικό τα προβλήματα που τυραννούν τις σχέσεις σήμερα, έχοντας μάλιστα και λύσεις να προτείνει! Η ειλικρινής επικοινωνία, το ψυχικό ξεγύμνωμα και ο αγνός έρωτας, όπως και αν έρθει, είναι κατά τον Μίτσελ, η αρχή της λύσης, η αλλαγή προς κάτι ουσιαστικό.
‘Είναι σαν τα 60s μόνο με λιγότερη ελπίδα’..