2011,σκηνοθεσία Άκι Καουρισμάκι, με τους Αντρέ Βιλμς, Κάτι Ούτινεν, Ζαν-Πιέρ Νταρουσέν, Μπλοντέν Μιγκέλ,
Ελίνα Σάλο, Εβελίν Ντιντί
Η ΙΣΤΟΡΙΑ
Ο Marcel Marx είναι ένας μποέμ τύπος που κάποτε φιλοδοξούσε να πιάσει την καλή ως συγγραφέας στο Παρίσι. Πλέον όμως έχει αποτραβηχτεί στη Χάβρη, το δεύτερο πιο πολυσύχναστο λιμάνι της Γαλλίας. Εκεί περνά τις μέρες του καθαρίζοντας παπούτσια των περαστικών, ενώ τα απογεύματα συχνάζει στο αγαπημένο του μπαρ και φροντίζει την Arletty τη βαριά άρρωστη σύζυγό του. Ο Marcel θα συναντήσει τυχαία τον Idrissa, ένα ανήλικό αγόρι από την Αφρική που έχει φτάσει στη Χάβρη λαθραία και το αναζητά η αστυνομία. Ο ηλικιωμένος άνδρας θα βοηθήσει το νεαρό αγόρι και αποφασίζει να το πάρει μαζί του σπίτι… ακόμα κι αν χρειαστεί να υποστεί τις συνέπειες των πράξεών του.
ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Στην τελευταία γλυκόπικρη ταινία του, ο Άκι Καουρισμάκι μετέτρεψε το λιμάνι της Χάβρης σε σκηνικό ενός παραμυθιού με τους περιθωριακούς του ήρωες να κυκλοφορούν με άνεση ευγενών, να υποκλίνονται στη φιλία και να υμνούν την αξιοπρέπεια του ανθρώπου που δεν έπαψε να ελπίζει. Λιμάνι – καταφύγιο της ελπίδας και της ανθρωπιάς λοιπόν. Όταν ο φόβος του “ξένου”, του “διαφορετικού” συμπαρασύρει τους λαούς και τους εθνικούς νόμους, τότε εμφανίζεται ο σκηνοθέτης για να ανοίξει την πόρτα, να δει στο σκοτάδι, και με την πηγαία του αισιοδοξία να βρει το φως.
λόγια του ίδιου.. «Ο ευρωπαϊκός κινηματογράφος μοιάζει να αποφεύγει να καταπιαστεί με το φλέγον ζήτημα της παράνομης μετανάστευσης, το οποίο είναι απόρροια μιας σταθερά επιδεινούμενης παγκόσμιας οικονομικής, πολιτικής και – πάνω απ’ όλα – ηθικής κρίσης. Μετανάστες από διάφορα μέρη του κόσμου, οι οποίοι προσπαθούν να βρουν διέξοδο προς τα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αντιμετωπίζονται παραδοσιακά ως πολίτες «Β’ κατηγορίας». Η αλήθεια είναι πως δεν έχω να προτείνω κάποια λύση πάνω στο συγκεκριμένο πρόβλημα, ωστόσο η σφοδρή μου επιθυμία να καταπιαστώ με το θέμα της λαθρομετανάστευσης με ενέπνευσε να γυρίσω αυτή την – όπως και να το κάνουμε – όχι και τόσο ρεαλιστική ταινία.»