1980, σε σκηνοθεσία Ντέιβιντ Λιντς
με τους Άντονι Χόπκινς, Τζον Χαρτ, Αν Μπάνκροφτ, Τζον Γκίλγουντ

Η ΙΣΤΟΡΙΑ
Ήταν ένας άνθρωπος κυνηγημένος από τους εφιάλτες και από τους συνανθρώπους του. Το «Τέρας» ενός τσίρκου που ζούσε στο περιθώριο της κοινωνίας. Ήταν ένας άνθρωπος παραμορφωμένος. Ήταν ο Τζον Μέρρικ. Ο Άνθρωπος Ελέφαντας. Μόνο ο Δρ. Τράβις, πίστεψε ότι πίσω από την εμφάνισή του κρυβόταν ένας ιδιαίτερα έξυπνος και χαρισματικός νεαρός άνδρας. Κι όμως και μετά από αυτή την αναγνώριση, δεν έπαψε να είναι δέσμιος της αποκρουστικής του εμφάνισης, σ’ ένα περιβάλλον ανίκανο να «δει» πέρα από την εικόνα… Η αληθινή ιστορία του Τζον Μέρρικ, ενός Άγγλου του 19ου αιώνα που χτυπήθηκε από μια φοβερή αρρώστια…

ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Η ταινία είναι κλασική στο είδος της, με εξαιρετικές ερμηνείες. Ο Λιντς ισορροπεί προσεκτικά ανάμεσα στο μελόδραμα και στις προκλητικές, ενοχλητικές εικόνες, ενώ θέτει ψυχολογικά, κοινωνικά, υπαρξιακά και φιλοσοφικά ερωτήματα, χωρίς όμως να αποφεύγει εντελώς τη θεολογικής καταγωγής ηθικολογία. Υπογράφει μια σπαρακτική ελεγεία πάνω στη διαφορετικότητα, την προκατάληψη, την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

Η ταινία περιγράφει την αντιμετώπιση ενός ανθρώπου άρρωστου, από την κοινωνία της εποχής του που αρνείται να αναγνωρίσει την ανθρώπινή του υπόσταση. Η τραγικότητα της φιγούρας του ανθρώπου ελέφαντα δεν είναι η αποκρουστική μορφή του αλλά ο πόνος της φωνής του όταν προσπαθεί να διεκδικήσει το αυτονόητο κεκτημένο όλων των ανθρώπων από την στιγμή της γέννησής τους: Μια ευκαιρία ύπαρξης και ζωής με αξιοπρέπεια.

Καταδεικνύει, με αρκετά σκληρό αλλά και γλαφυρό τρόπο ταυτόχρονα, το πόσο αρέσκονται οι άνθρωποι να τριγυρνάνε μέσα σε ένα τσίρκο με τέρατα για να αισθάνονται ομαλοί, κανονικοί, νόμιμοι διεκδικητές μιας κανονικής ζωής, άνθρωποι άλλης μοίρας, ανώτερης.

Μερικές φορές προκειμένου να καταλάβουμε την τραγικότητα της ίδιας μας της θέσης και την αποκρουστικότητα της ίδιας μας της μορφής, πρέπει να κάνουμε την αντιστοιχία με μια περισσότερο απτή ασχήμια, όπως αυτή ενός προσώπου με δυσπλασία, για να διαπιστώσουμε με λύπη ότι βρισκόμαστε σε χειρότερη μοίρα: Μπορεί να μην τριγυρνάμε φυλακισμένοι μέσα σε ένα κλουβί που αναδεικνύει το τέρας που κουβαλάμε μέσα μας, αλλά περιδιαβαίνουμε με σκυμμένο κεφάλι και μουγκές επιθυμίες, αν και είμαστε πλήρως ικανοί να διακρίνουμε το δίκαιο από το άδικο.