2007,σε σκηνοθεσία Τζέισον Ράιτμαν με τους Έλεν Πέιτζ, Μάικλ Σέρα, Τζένιφερ Γκάρνερ, Τζέισον Μπέιτμαν

Η ΙΣΤΟΡΙΑ                            

Η δεκαεξάχρονη Τζούνο, ένα ετοιμόλογο, ιδιόρρυθμο και σαρκαστικό κορίτσι, κάνει έρωτα με το συμμαθητή της Μπλίκερ και μένει έγκυος. Απορρίπτει την έκτρωση και βρίσκει το ιδανικό ζευγάρι που θα υιοθετήσει το μωρό της. Μέχρι να συμπληρώσει όμως τον ένατο μήνα της εγκυμοσύνης, πολλά θα έχουν αλλάξει.

ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Έτσι, καταιγιστικά, ξεκινά το «Juno», με ρυθμό, τσαμπουκά και μια – ομολογουμένως, πολύ καλή – Έλεν Πέιτζ να μιλά ακατάπαυστα σε ιμιτασιόν ‘hipster’ αργκό (σαν κι αυτή της δεκαετίας του ’50) και να κάνει αναφορές σε πανκ-ροκ συγκροτήματα που διαλύθηκαν πολύ πριν καν η ίδια συλληφθεί σαν ιδέα στο μυαλό των γονιών της. Και, επειδή μπορεί να επιβάλλεται στους πάντες (προφανώς επειδή δεν αφήνει κανέναν άλλο να μιλήσει ή δεν μπορεί να γίνει πλήρως κατανοητή), όλα κυλούν ρολόι. Εκτός από την εγκυμοσύνη, φυσικά.
Το ταξίδι της Τζούνο ΜακΓκαφ προσφέρεται για διάφορες ερμηνείες. Παρά τα εμπόδια και τα ηθικά διλήμματα που παρουσιάζονται στο δρόμο της Τζούνο, οι θεατές θα ενδώσουν στη γοητεία της και στην όρεξή της για ζωή, όποιες κι αν είναι οι πεποιθήσεις τους σχετικά με θέματα όπως η εγκυμοσύνη εφήβων και η οικογένεια
Μια φρέσκια, πνευματώδης και ασυνήθιστα έξυπνη κωμωδία.
Το σενάριο είναι πρωτότυπο επειδή αποφεύγει τα κλισέ. Η σκηνοθεσία λιτή, απέριττη, αργή (χωρίς όμως να κάνει βαρετή την ταινία).
Η ταινία έχει την εφήμερη γοητεία ενός σπουδαίου ποπ τραγουδιού και θα θεωρηθεί cult, κυρίως από την offbeat νεολαία, κυρίως λόγω της χαρακτηριστικής μουσικής και τις “cool” αμερικανικές ατάκες.