2005, σε σκηνοθεσία Τζιμ Τζάρμους με τους: Μπιλ Μάρεϊ, Σάρον Στόουν, Τζέσικα Λανγκ, Ζουλί Ντελπί, Τίλντα Σουίντον, Φράνσις Κόνροϋ, Τζέφρι Ράιτ, Χέδερ Σιμς

Η ΙΣΤΟΡΙΑ
Ένα ροζ γράμμα. Αυτό ευθύνεται για τα πάντα. Την ώρα που χωρίζει με την τελευταία κοπέλα του, ο αμετανόητος εργένης Ντον Τζόνστον λαμβάνει ένα ροζ γράμμα. Μια παλιά του αγάπη τον πληροφορεί ότι έχει ένα 19χρονο γιο, ο οποίος έφυγε από το σπίτι και αναζητά τον πατέρα του. Μόνο που… το γράμμα είναι ανυπόγραφο. Ποια μπορεί να είναι; Παρακινούμενος από τον ερασιτέχνη ντετέκτιβ γείτονά του, ο Ντον φτιάχνει λίστα και ξεκινά διστακτικά ένα ταξίδι δρόμου που καλείται να ενώσει τις τελείες του μυστηρίου, αλλά και της προσωπικής διαδρομής του μεσήλικα ήρωα με όσες αγάπησε, όσα ονειρεύτηκε, όσα τον τρόμαξαν και όσα τον έφεραν εδώ.

ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Ένας ανεπανάληπτος Μπιλ Μάρεϊ ξανασυναντά τους παλιούς του έρωτες σε ένα ξεκαρδιστικό αλλά και μελαγχολικό road-movie συλλέγοντας τα τσακισμένα λουλούδια της νιότης του. Μεγάλο Βραβείο Φεστιβάλ Καννών.
Πρόκειται για έναν ηθοποιό που εξελίχτηκε σε πραγματικό τέρας οικονομίας..χρησιμοποιεί τη σιωπή ως αυτό που πραγματικά είναι: μια γλώσσα της ακοής, αρκεί να μπορέσεις να «πιάσεις» τη συχνότητα. Ο ήρωάς του την επιλέγει σχεδόν καθ’ όλη τη διάρκεια του φιλμ και όταν ξάφνου επιτρέπει στον εαυτό του να την εξωτερικεύσει, το κάνει σιωπηλά, αλλά με μια ένταση που σε συνταράσσει σύσσωμο.
O Τζάρμους αγνοεί την ανάγκη για απαντήσεις αστυνομικού τύπου στη σουρεαλιστική υπαρξιακή κομεντί του. Χτίζοντας την ταινία του με ρυθμούς μιας προσωπικής Οδύσσειας, χρησιμοποιώντας μουσικά μοτίβα μύησης και νοσταλγίας κι εναλλάσσοντας την ελεύθερη κινηματογράφηση της αμερικάνικης ενδοχώρας με κωμικά τρικ κλειστού χώρου (μερικά παραπέμπουν στο βωβό σινεμά και τον Τατί, άλλα χρησιμοποιούν την α-συμμετρία των κάδρων), παραδίδει με τα «Τσακισμένα Λουλούδια» το καλύτερο φιλμ των τελευταίων ετών πάνω στα φαντάσματα ενός μονήρους ανθρώπου, που έρχεται πια αντιμέτωπος με την έννοια του κενού.
Το road trip θα φέρει τον Ντον εκεί που έχασε οριστικά τον Ζουάν (λογοπαίχνιο του Δον Ζουάν), στην μάταιη προσπάθεια να πάρει εξηγήσεις από γυναίκες, σταθμούς απ’ όπου πέρασε μα δεν σταμάτησε, λουλούδια που μύρισε, μα δεν κράτησε.
Δυνατό σημείο της ταινίας είναι η εκπληκτική αφρικάνικη μουσική του Αιθίοπα Mulatu Astatke, του Marvin Gaye, των Sleep κ.ά. που συνοδεύουν το soundrack.