1998, σε σκηνοθεσία Τομ Τίκβερ με τους: Φράνκα Ποτέντε, Μόριτζ Μπλαϊμπτράου, Χέρμπερτ Κνοπ, Νίνα Πέτρι
Η ΙΣΤΟΡΙΑ
Στο Βερολίνο της δεκαετίας του 1990, ο νεαρός Μάνι χάνει στο τρένο τα 100.000 μάρκα που πρέπει να επιστρέψει στο λαθρέμπορο Ρόνι. Απελπισμένος παίρνει τηλέφωνο την φίλη του Λόλα, η οποία θα κάνει τα πάντα για να τον βοηθήσει. Ακολουθεί το ανελέητο κυνηγητό διάρκειας 20 λεπτών για την ανεύρεση των χρημάτων – σε τρείς διαφορετικές εκδοχές.
ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Ένεση αδρεναλίνης από μια ολότελα σπινταριστή και ταυτόχρονα ευρηματική σκηνοθετικά ταινία, που αποτελεί την μεγάλη έκπληξη του γερμανικού σινεμά.
Είμαστε στο 1998,όταν ξεσπά το νέο μοντέρνο ευρωπαϊκό καλλιτεχνικό κίνημα, που θέλει ταινίες πρωτότυπες, επηρεασμένες από την ποπ κουλτούρα του ’60 (για να γίνει η ταινία πιο προσιτή στο ευρύ κοινό).
Εξού και μια μοντέρνα αντίληψη για την αφήγηση, που η καταγωγή της είναι τα Video games. Η συνεχής επανάληψη- αφήγηση μιας ιστορίας μέχρι να συμβεί το επιθυμητό αποτέλεσμα για τον παίκτη- θεατή υπάρχει μόνο στα Video games ..όπου ο παίκτης παίζει και ξαναπαίζει το ίδιο σενάριο μέχρι να κερδίσει. Όμως αυτή η συνεχής επανάληψη έχει ένα και μοναδικό σκοπό: πρέπει να επιτευχθεί το αίσιο τέλος της ιστορίας, δηλαδή το “Ζήσανε αυτοί καλά και εμείς καλύτερα” ενός παραμυθιού.
Οι ταινίες του Τίκβερ χαρακτηρίζονται γενικά από ένα στυλιζάρισμα και από την έντονη παρουσία της μουσικής, η οποία δίνει τον ρυθμό στις εικόνες. Το Τρέξε Λόλα Τρέξε χαρακτηρίζεται από πολλούς “βίντεο κλιπ”, λόγω του έντονου ρυθμού, της ταχύτητας της εικόνας και της συνεχούς μουσικής υπόκρουσης. Ο σκηνοθέτης-που έχει συνθέσει μέρος του soundtrack-ευφυέστατα, επιλέγει τον νευρώδη ρυθμό της techno για να συνοδέψει το τρέξιμο της Λόλα.
Ωστόσο πίσω απ’ όλα αυτά υπάρχει κάτι άλλο: μια παράδοξη, για το σύγχρονο σινεμά, μεταφυσική των σχέσεων διαποτίζει τις εικόνες. Εδώ η μοίρα, η σύμπτωση, το τυχαίο (ή το ατύχημα) και η νομοτέλεια, καθορίζει την κίνηση της αφήγησης. Δεν υπάρχει ορθολογισμός στην δραματική πλοκή: τα πάντα συμβαίνουν όπως σ’ ένα παραμύθι και ο ρομαντισμός δίνει τον τόνο.
Ένα δαιδαλώδες σχήμα ανθρωπίνων σχέσεων που εναλλάσσονται και αλληλοεπηρεάζονται συνεχώς. Ο χρόνος, η επιλογή και η τύχη-και η εφαρμογή αυτών στη ζωή μας. Τυχαία μικρά περιστατικά που μπορούν να αλλάξουν τα πάντα. Το αιώνια αναπάντητο “Τι θα συνέβαινε εάν; ”
Ένα μικρό χάος..