2000 σε σκηνοθεσία Alejandro Gonzalez Inarritu με τους : Emilio Echevarria, Gael Garcia Bernal, Goya Toledo
Η ΙΣΤΟΡΙΑ
Ο Οκτάβιο είναι ένας άνεργος έφηβος που επιδίδεται σε κυνομαχίες προκειμένου να κερδίσει χρήματα και να το σκάσει με τη γυναίκα του αδελφού του. Μαζί με τον Κόφι, τον σκύλο του, καταφέρνουν να μαζέψουν αρκετά λεφτά. Το γεγονός αυτό, όμως, εξαγριώνει αρκετά άτομα και ύστερα από έναν αποτυχημένο αγώνα αρχίζουν μανιωδώς να τον κυνηγούν. Ο Οκτάβιο προσπαθώντας να ξεφύγει με το αμάξι του περνά ένα φανάρι με κόκκινο και προκαλεί ένα ατύχημα. Το άλλο θύμα του τρακαρίσματος και πρωταγωνίστρια της δεύτερης ιστορίας είναι η Βαλέρια, η οποία τραυματίζεται σοβαρά και αναγκάζεται να σταματήσει την καριέρα της ως μοντέλο. Έχει έναν νέο αγαπητικό να την προσέχει, αλλά η κατάσταση δεν βελτιώνεται. Ενας αυτόπτης μάρτυς του δυστυχήματος είναι ο κεντρικός ήρωας της τρίτης ιστορίας. Ο Ελ Τσίρο είναι ένας άστεγος ζωόφιλος, ο οποίος έχει σαν «χόμπι» τη δολοφονία επί πληρωμή, ένα σκοτεινό παρελθόν και μια ξεχασμένη κόρη που θα προσπαθήσει να βρει…
ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
«Amores Perros» σημαίνει Αγάπες Σκύλες ή Σκυλίσιες Αγάπες. Η ταινία αφηγείται τρεις ιστορίες ανθρώπων εντελώς διαφορετικών που όμως έχουν δύο κοινά, τρόπον τινά, στοιχεία, τα σκυλιά (που φυσικά παίζουν ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας) και την αγάπη που βρίσκεται στο επίκεντρο της προσοχής, χωρίς κατ’ ανάγκη να κυριαρχεί ως συναίσθημα. Άλλοτε μοιάζει να προσπαθεί να αναδυθεί σε έναν κόσμο όπου φαντάζει χαμένη, άλλοτε είναι ψεύτικη, άλλοτε κάνει και το θεατή να παραδεχτεί ότι «είναι μια σκύλα»… Πάντα, έμμεσα ή άμεσα, καθορίζει τις πράξεις των ηρώων, αλλά ποτέ δεν φέρνει την ευτυχία, αν και το καταπληκτικό τέλος κλείνει το μάτι στο θεατή με συγκινητική αισιοδοξία…
Στην πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία, και πρώτη της τριλογίας του «θανάτου» που περιλαμβάνει το «21 Γραμμάρια» και ολοκληρώθηκε με την «Βαβέλ», ο σκηνοθέτης διαπλέκει τρεις τραγικές ιστορίες που έχουν ως σημείο σύνδεσης τους ένα δυστύχημα. Η ντοκιμαντερίστικη διάθεση του Ιναρίτου και τα βιντεοκλιπίστικα γρήγορα πλάνα αποτελούν πρόκληση για τον αμφιβληστροειδή του υποψιασμένου θεατή. Βραβείο καλύτερης ταινίας στην Εβδομάδα Κριτικής του φεστιβάλ Καννών 2000 και υποψήφια για Οσκαρ Καλύτερης Ξένης Ταινίας.