2009, σε σκηνοθεσία Σάμιουελ Μάοζ με τους: Ρέιμοντ Αμσάλεμ, Μάικλ Μοσόνοφ, Γιόαβ Ντονάτ, Οσρί Κοέν
Η ΙΣΤΟΡΙΑ
Ιούνιος 1982. Ένα τανκ και μια διμοιρία Ισραηλινών στρατιωτών προσπαθούν να βρουν το δρόμο τους και να διαφύγουν από μια βομβαρδισμένη πόλη του νότιου Λιβάνου.
ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Μια από τις καλύτερες αντιπολεμικές ταινίες-αν όχι όλων των εποχών τότε σίγουρα της δεκαετίας που μας πέρασε. Πραγματεύεται τον πόλεμο στον Λίβανο τον Ιούνιο του 1982. Έγινε εισβολή των Ισραηλινών στο νότιο τμήμα της χώρας με σκοπό την εξόντωση των Παλαιστινίων. Οι Ισραηλινές δυνάμεις αποχώρησαν από τον Λίβανο ύστερα από 18 ολόκληρα χρόνια, το 2000!
Ο Μάοζ μας δείχνει τη πραγματικότητα του πολέμου, ότι ένας πόλεμος δε μπορεί να είναι νόμιμος όσες συμφωνίες και να γίνουν ανάμεσα στις αντιμαχόμενες πλευρές και τους διεθνείς οργανισμούς. Ότι στο πόλεμο δεν υπάρχουν νικητές, μόνο νεκροί και χαμένοι.
Δημιουργεί μια έντονα κλειστοφοβική ατμόσφαιρα και αυτό το επιτυγχάνει πλήρως αφού το 98% των σκηνών διαδραματίζονται μέσα σε ένα τανκς. Η εικόνα του πολέμου έξω από το τεθωρακισμένο παρουσιάζεται μέσα από τη διόπτρα του πυροβολητή, η ματιά του οποίου είναι στην πραγματικότητα αυτή τού Σ. Μάοζ, αφού υπήρξε ο ίδιος πυροβολητής στον πρώτο πόλεμο του Λιβάνου. Έζησε τραυματικές εμπειρίες και χρειάστηκαν 25 χρόνια να ξεπεράσει το σοκ και να γράψει το σενάριο κινηματογραφικής ταινίας.. Υπόδειγμα κινηματογράφησης σε όλα τα επίπεδα. Η κλειστοφοβική οπτική που επιλέγει καταφέρνει να μας δείξει ακριβώς αυτές τις πτυχές, χωρίς ουσιαστικά να δούμε “πόλεμο” ή τουλάχιστον τον πόλεμο που μάθαμε να βλέπουμε στις δυτικές ταινίες.
Ίσως το πιο εντυπωσιακό αλλά και πιο τρομακτικό στοιχείο του «Λιβάνου» να είναι ο ήχος, όπου ο Μάοζ δούλεψε με τρομερή σχολαστικότητα. Δε χρησιμοποιεί καθόλου μουσική αλλά αρκείται στους εκκωφαντικούς μηχανικούς ήχους του τανκ. Η παραμικρή κίνηση της κάμερας συμπληρώνεται από τον ήχο του κανονιού εμπλουτίζοντας τον ρεαλισμό. Ανάβει η μηχανή, τρομάζεις. Γυρίζουν οι ρόδες, τρομάζεις. Ανοίγει η πόρτα, τρομάζεις. Ο ήχος είναι στην κυριολεξία ένας από τους ήρωες της ταινίας και πρωταγωνιστεί στη διαρκώς κλιμακούμενη ένταση!
Στιγμές τρομακτικής ψυχολογικής έντασης που σου κόβουν την ανάσα, και κυρίως για πρώτη φορά δε βλέπουμε το τρομακτικό τανκ που σαρώνει με τις οβίδες του αλλά αυτούς που βρίσκονται μέσα σ`αυτό.
Ο βετεράνος-σκηνοθέτης καταλήγει γενικά στο συμπέρασμα ότι ευθύνες για τους πολέμους δεν φέρει ο λαός κάποιας χώρας αλλά συνήθως οι πολιτικοί της αρχηγοί με σκοπό τις πολυπόθητες πολιτικές σκοπιμότητες. Και αυτό είναι που σε αγγίζει στην ψυχή, η τραγικότητα αυτών των ηρώων που υπακούουν σα μαριονέτες στον παραλογισμό των ανωτέρω εντολών.