1962, σε σκηνοθεσία Υβ Ρομπέρ, μια ιστορία του Λουί Περγκό, με τους Ζακ Ντουφιλιό, Υβέτ Ετιεβάν, Μισέλ Γκαλαμπρού, Μισέλ Μερίτζ, Πιερ Τραμπό, Πιερ Τσερνιά, Πωλ Κροσέ

Η ΙΣΤΟΡΙΑ
Τα παιδιά του Λονζεβέρν και του Βελράν, δύο γειτονικών χωριών της γαλλικής υπαίθρου κάνουν πόλεμο! Έχουν στρατό και αρχηγό δικό τους, φρουρούς και κατασκόπους. Έχουν τα δικά τους όπλα, όταν οι επιχειρήσεις τους κλιμακώνονται. Εσχάτη ταπείνωση για τους συλληφθέντες, το κόψιμο των κουμπιών! Οι ‘‘μεγάλοι’’ όχι μόνο δεν μπορούν να σταματήσουν τις εχθροπραξίες, αλλά συχνά συμμετέχουν κιόλας σ’ αυτές!

ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Ο Υβ Ρομπέρ γύρισε το 1962 τον Πόλεμο των κουμπιών, μια ταινία βασισμένη στο ομότιτλο βιβλίο του Λουί Περγκό. Αφορά την πιτσιρικαρία δύο κοντινών γαλλικών χωριών, τα οποία επιδίδονται στα γνωστά νταηλίκια της ηλικίας, φτάνοντας στο σημείο να «πολεμούν» με ξύλινα σπαθιά και σφεντόνες με όλους τους… τύπους και τους κανόνες. Τα λάφυρά τους είναι τα κουμπιά, οι ζώνες και οι τιράντες των αιχμαλώτων, αναγκάζοντάς τους έτσι να γυρίσουν στα σπίτια τους ακατάστατοι και μέσα σε μαύρα χάλια και εκεί να τους περιμένει ένα χέρι ξύλο από τους μεγάλους.
Θαυμάσια ταινία, μια μικρή αλληγορία για τους ανούσιους πολέμους των μεγάλων. Μια ταινία που δεν μπορούμε να χαρακτηρίσουμε ακριβώς παιδική· περισσότερο θα λέγαμε νοσταλγική, με τα παιδιά να παίζουν ως επαγγελματίες και η αθωότητά τους να σε κερδίζει από το πρώτο τους βλέμμα.
Απίστευτη και η ατάκα που κλείνει το έργο: «Σκέφτομαι πως όταν γεράσουμε, ίσως να γίνουμε και μεις τόσο ανόητοι όσο κι εκείνοι…».
Άραγε θυμόμαστε ότι και μεις περάσαμε έτσι όμορφα τα παιδικά μας χρόνια, με ξεγνοιασιά και παιχνίδι…;Τότε που τα παιδιά βρίσκονταν ελεύθερα έξω, τότε που είχαν απεριόριστη ελευθερία κινήσεων…
Ένας ύμνος στην παιδικότητα, στη δίψα των παιδιών για περιπέτεια και ελευθερία.
Άραγε θα έχουν την ευκαιρία να το πουν και οι μελλοντικές γενιές..;