2001, σε σκηνοθεσία Γουές Άντερσον με τους: Τζιν Χάκμαν, Αντζέλικα Χιούστον, Γκουίνεθ Πάλτροου, Όουεν Γουίλσον, Μπιλ Μάρεϊ, Ντάνι Γκλόβερ, Λουκ Γουίλσον
Η ΙΣΤΟΡΙΑ
Τα τρία παιδιά-θαύματα της οικογένειας Τένενμπαουμ και η εγκεφαλική μητέρα τους Εθελάιν, βυθισμένοι ο καθένας σε προσωπικές απογοητεύσεις ύστερα από την ξαφνική εγκατάλειψή τους από τον πατέρα (και σύζυγο) Ρόιαλ, επαναπροσδιορίζουν τις σχέσεις τους, όταν αυτός επιστρέφει και ζητά συγχώρεση.
ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Νοσταλγικό, απρόσμενα παλιομοδίτικο (με την καλή έννοια) οικογενειακό ψηφιδωτό, που ξετυλίγει τις ασυνήθιστες και προβληματικές ιστορίες των μελών της φαμίλιας Τένενμπαουμ με αφορμή ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας του ‘πάτερ φαμίλια’
Το σύμπαν του Άντερσον είναι εξωπραγματικό και απρόβλεπτο, και αυτό είναι που το κάνει τόσο ενδιαφέρον! Τα σημάδια της παρακμής στο παλιό “αρχοντικό”, οι άπειρες λεπτομέρειες στο δωμάτιο κάθε μέλους της οικογένειας που μας δίνουν στοιχεία για τον χαρακτήρα τους, οι φανταστικοί διάλογοι, όλα… Όπως όλοι οι Τένενμπαουμ, έτσι και το σπίτι είναι ακριβώς όπως είναι ένας χαρακτήρας, με τη δική του περίεργη προσωπικότητα, με μια ενδιαφέρουσα κατάταξη των δωματίων, θέσεων, περασμάτων.
Όπως και σε άλλες ταινίες του, ο Άντερσον φτιάχνει μια ιστορία πολύπλοκη και συνάμα απλή. Ένα κωμικό δράμα που στο επίκεντρο του είναι οι ανθρώπινες σχέσεις, η ανάγκη για συγχώρεση, οι μικρότητες που μας κάνουν μερικές φορές να κολλάμε και πρέπει να ξεπεραστούν.
Τα standards της πολυδιαφημισμένης αμερικανικής οικογένειας ξεμπροστιάζονται και το τρίπτυχο (οικογένεια, μυαλό και λεφτά!!) έρχονται σε σύγκρουση μπροστά στον φακό του Γουές Άντερσον και νικητής βγαίνει η πικρία μέσα από τα χαλάσματα της σοβαρής (σοβαρότατης!) κωμωδίας.
Έτσι αν και κατηγοριοποιείται σαν κομεντί, κατά περιόδους φαίνεται σκοτεινότερη από δράμα και πλησιάζει την τραγωδία των ονείρων μας που δεν πραγματοποιήθηκαν. Όπως η Μαργκό λέει σε μια από τις τελευταίες σκηνές “είμαι σίγουρη ότι θα το ξεπεράσει”..
Στο τέλος η Οικογένεια Τένενμπαουμ παύει να υπάρχει ως θεσμός, γίνεται ένας πολύπλοκος οργανισμός, κάθε κομμάτι του οποίου είναι ξεχωριστό, σημαντικό και συνάμα απολύτως απαραίτητο και ταιριαστό στο σύνολο. Γιατί στην πραγματικότητα οι ήρωες του Γουές Άντερσον δε νοσταλγούν την ίδια την οικογένεια, αλλά όλα όσα έχασαν με την ενηλικίωση, όλα όσα δε χωρούν στον έξω κόσμο..