2001, σε σκηνοθεσία Χένρυ Μπιν με τους: Ράιαν Γκόσλινγκ, Σαμάρ Φοίνιξ, Τερέζα Ράσελ, Γκλεν Φιτζέραλντ, Μπίλι Ζέιν

Η ΙΣΤΟΡΙΑ
Ο Ντάνι, ένας νεο-ναζί με ευφράδεια λόγου, έρχεται σε επαφή με μια αμερικανική φασιστική οργάνωση, η οποία αναπτύσσει πρωτότυπες θεωρίες κατά των εβραίων. Ωστόσο, κανείς δεν φαντάζεται ότι ο Ντάνι είναι και ο ίδιος εβραίος, που έχει απαρνηθεί τη θρησκεία και τη φυλή του.

ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Ένας Εβραίος μαθητής προσπαθεί να ανακαλύψει το νόημα του Ιουδαϊσμού καθώς αμφιταλαντεύεται μεταξύ των πεποιθήσεων και της κληρονομιάς του. Ο κεντρικός χαρακτήρας, ο Ντάνι, είναι εξαιρετικά πολύπλοκος: Γιατί απαρνείται τις εβραϊκές ρίζες του; Από πραγματικό μίσος η από πείσμα απέναντι στην αδιαλλαξία και τον φανατισμό των συμπατριωτών του, που δεν διαφέρουν σε πολλά από τους εξτρεμιστές και βίαιους φίλους του; Και γιατί δείχνει ένα υπέρ του δέοντος σεβασμό προς τους ¨εχθρούς¨ του. Τελικά μήπως είναι όλα ένας τρόπος να αντισταθμίσει το γεγονός ότι κανείς δεν του επέτρεψε να ανήκει κάπου, λόγω των διαφορετικών του απόψεων;
Με σκόπιμα υποβαθμισμένο το θέμα της βίας και τονισμένη κυρίως την πνευματική υπεροχή του Ντάνι απέναντι στα άλλα μέλη της ομάδας του (που δίνουν περισσότερο την εντύπωση παρασυρμένων, άβουλων ατόμων παρά πεπεισμένων ρατσιστών), το The believer καταπιάνεται περισσότερο με το πρόβλημα του αντισημιτισμού ως θεωρία που πασχίζει να παρουσιαστεί με λογικά επιχειρήματα υποστήριξης(ο Ντάνι ψάχνει ευκαιρίες να χτυπήσει λεκτικά το οποιοδήποτε κοινό) παρά με την τυφλή και ανεγκέφαλη βία του –μέσης ευφυΐας-οπαδού της.
Μια ερμηνεία έκπληξη από τον Ράιαν Γκόσλινγκ με επίσης ικανούς συμπρωταγωνιστές τους Μπίλι Ζέιν – Τερέζα Ράσελ με ¨διαβολικές¨ ερμηνείες στους ρόλους ηγετών ενός ακροδεξιού κινήματος με πολιτικές φιλοδοξίες που ελπίζει να χρησιμοποιήσει την πνευματική ανωτερότητα του Ντάνι για την προσέλκυση χρηματοδοτών. Η ταινία κέρδισε το βραβείο Δραματικής Ταινίας στο Φεστιβάλ του Sundance 2000.
Η ιστορία είναι συμπαγής (πρόκειται για πραγματικό γεγονός) και στα χέρια του Χένρυ Μπιν έχουμε ένα από τα πιο πλήρη και πολυδιάστατα κινηματογραφικά έργα για τη διαλεκτική σχέση ρατσισμού – αντιρατσισμού. Η ικανότητά του να αξονάρει τις θέσεις και τις απόψεις του πάνω στην προσωπική ιστορία ενός ατόμου είναι μοναδική, όσο και η τόλμη του να θίξει και το φαινόμενο του φανατικού σημιτισμού.
Πρόκειται σαφώς για μία ταινία αντιναζιστική χωρίς φανφάρες και πομπώδεις εκφράσεις, η οποία σπάει ταυτόχρονα και το καθαρό αντιναζιστικό της πλαίσιο, δημιουργώντας ερωτήματα για την πίστη σε ένα σκοπό, τη συνειδητότητα του είναι, την ανθρώπινη περιέργεια, τους οπαδούς, την αλήθεια..