Άδωξοι Μπάσταρδη (Inglourious Basterds)

2009, σε σκηνοθεσία Κουέντιν Ταραντίνο με τους: Μπραντ Πιτ, Ντάιαν Κρούγκερ, Κρίστοφ Βαλτς, Ντάνιελ Μπρουλ, Μελανί Λορέν, Μάικ Μάιερς, Μάικ Φασμπίντερ, Ιλάι Ροθ

Δευτέρα 14 Απριλίου 2014
Δευτέρα 14 Απριλίου 2014

Η ΙΣΤΟΡΙΑ
Μια επίλεκτη ομάδα Αμερικανών κομάντο, η οποία έχει γίνει ο φόβος κι ο τρόμος των ναζί στην κατεχόμενη Γαλλία, αναλαμβάνει, σε συνεργασία με την Εβραία ιδιοκτήτρια ενός παριζιάνικου σινεμά, Σοσάνα, μια επικίνδυνη αποστολή που μπορεί ν’ αλλάξει την εξέλιξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Το Inglourious Basterds (Τίτλο εσκεμμένα ανορθόγραφο που ο Ταραντίνο αρνήθηκε να μας τον διευκρινίσει θεωρώντας πως κάθε ταινία όπως και πολλά άλλα πράγματα στην ζωή καλό είναι να μην τα απομαγεύεις αλλά να τα αφήνεις ως έχουν) είναι μια ταινία με ένα cast τόσο ευρωπαϊκό όσο και αμερικάνικο, που επιβεβαιώνει την μεγάλη στιλιστική δυνατότητα του σκηνοθέτη. Είναι τόσες πολλές οι φιλμικές αναφορές οπτικά, σαν στήσιμο σκηνών και μουσικά που θα μπορούσαμε να γράφουμε σελίδες επί σελίδων μόνο αναφερόμενοι στη σημασία συγκεκριμένων ταινιών στην ιστορία του σύγχρονου σινεμά.
Επιγραμματικά αναφέρουμε την σαφή western αναφορά της εισαγωγής, όσο και την δραπέτευση της νεαρής Σοσάνα τη στιγμή της δολοφονίας των δικών της από έναν Ναζί αξιωματικό των SS, παραπέμπει κατευθείαν (ως εικόνα , τοποθέτηση κάδρου) στο The Searchers(1956) του Τζον Φορντ.
Η ταινία η οποία κινείται σε πολλά επίπεδα , είναι ουσιαστικά μια κωμικοτραγική ιστορία εκδίκησης μέσα στην δίνη του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου, στην παράδοση των μεγάλων – επικών, πολεμικών ταινιών του ‘50 και του ’60. Ταυτόχρονα η αφήγηση του Ταραντίνο παρασύρει τον θεατή σε εκπλήξεις. Πολύ δεμένο, χωρίς ίσως να φτάνει στα επίπεδα του Kill Bill, είναι μια πολύ καλή δουλειά με δυνατές ερμηνείες (“όλοι τους ήταν υπέροχοι”) αλλά και ταυτόχρονα μια απόλυτη επιβεβαίωση της συνέπειας της αγάπης αλλά και ταυτοχρόνως της ευφυΐας με την οποία ο Ταραντίνο αντιμετωπίζει το σινεμά.
Συγκλονιστικό το κλείσιμο με το θέμα του Ένιο Μορικόνε γραμμένο για την ταινία Αλονζανφάν.
Ο Ταραντίνο γεφυρώνει χρονικά και τοπικά χάσματα. Δημιουργεί μία νέα ιστορία (και Ιστορία) μέσα και πάνω στον κινηματογράφο. Την ντύνει με εντυπωσιακά επεισόδια που σκοπό δεν έχουν μόνο να εντυπωσιάσουν αλλά και να χτίσουν μία ιστορία, που αν και φανταστική καταφέρνει να τραβήξει τα βλέμματα και κυρίως να διασκεδάσει. Επιτηδευμένα ατελές, πολιτικά ανορθόδοξο και ανεπανάληπτα ξεκαρδιστικό.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *