1999, σε σκηνοθεσία Νόρμαν Τζούισον με τους: Ντένζελ Ουάσινγκτον, Ντέμπορα Κάρα Ούνγκερ, Τζον Χάνα, Λιβ Σράιμπερ, Ροντ Στάιγκερ, Νταν Χεντάγια

Η ΙΣΤΟΡΙΑ
Η αληθινή ιστορία του μαύρου πυγμάχου Ρούμπιν Χαρικέιν Κάρτερ, που το 1966 καταδικάστηκε άδικα για έναν τριπλό φόνο, έμεινε στη φυλακή για 19 χρόνια και κατάφερε να αθωωθεί χάρη στα στοιχεία που συγκέντρωσαν 3 Καναδοί κοινωνικοί ακτιβιστές. Η ταινία παρακολουθεί τον αγώνα του ίδιου και των γύρω του για την απόδειξη της αθωότητάς του.

ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Είναι μια ιστορία αδικίας. Αληθινής, άσχετα αν ο Νόρμαν Τζούισον της δίνει διαστάσεις μυθικές, μελοδραματικές, ηθικοπλαστικές, όλο τυχαιότητες και συμβολισμούς. Άλλωστε, το σινεμά υπηρετεί τη μυθοπλασία ακόμη και σε πραγματικά γεγονότα. Στην περίπτωση του Τυφώνα, οι δημιουργοί φρόντισαν να ανάγουν την ιστορία σε ένα πιο προσιτό και ανθρώπινο επίπεδο, χρησιμοποιώντας ταυτόχρονα όλα εκείνα τα στερεότυπα που αγιοποιούν τον κεντρικό ήρωα και καταβαραθρώνουν στη συνείδηση του θεατή τους διώκτες του. Αποτέλεσμα, μια άκρως συγκινητική και συγκλονιστική αφήγηση, που μέσα από το πρίσμα του ρατσισμού, της συγκάλυψης, της εμπάθειας και της αδικίας, και με φόντο το “αληθινό” της ιστορίας, επιτυγχάνει την ταύτιση τόσο με τον κεντρικό της χαρακτήρα, όσο και με αυτούς που του συμπαραστέκονται.
Θυμίζοντας έντονα μια άλλη μεγάλη πρωταγωνιστική επιτυχία του Ντένζελ Ουάσινγκτον, το ανατρεπτικό Malcolm X, ο ‘‘Τυφώνας’’ προσπερνά τα επίπεδα ενός στείρου δικαστικού δράματος αναγόμενος σε μια οξεία κριτική για το φαινόμενο του κοινωνικού ρατσισμού, τόσο μέσα από τον αγώνα του έγκλειστου Κάρτερ για την απόδειξη της αθωότητάς του, όσο και μέσω της ευαισθητοποίησης που προκάλεσε το δράμα του στην κοινή γνώμη.
Ο σκηνοθέτης είναι γνωστός για την ενασχόλησή του με ταινίες με θέμα τον ρατσισμό. Ο “Τυφώνας” είναι η τρίτη κατά σειρά αφού είχαν προηγηθεί τα ‘‘Ιστορία ενός εγκλήματος’’ και ‘‘Η ιστορία ενός στρατιώτη’’ το 1967 και το 1984 αντίστοιχα. Μέσα απ’ τις ταινίες του ο Τζούισον  δεν διστάζει να καταγγείλει το κοινωνικοπολιτικό σύστημα των ΗΠΑ που είναι ικανό να καταδικάσει έναν άνθρωπο αρκεί να τροφοδοτήσει τα ρατσιστικά του ένστικτα αποδίδοντας υποθετικά δικαιοσύνη.
Κορυφαίοι σε ερμηνεία ο Ντένζελ Ουάσινγκτον στον πρωταγωνιστικό ρόλο και η δευτεραγωνίστρια Ντέμπορα Κάρα Ούνγκερ που καταφέρνει να ξεχωρίσει.
Και φυσικά μοναδικό το ομότιτλο τραγούδι διαμαρτυρίας του 1975 που εμπνεύστηκε ο Μπομπ Ντύλαν από το δράμα του κεντρικού ήρωα.