1938, σε σκηνοθεσία Άλφρεντ Χίτσκοκ με τους: Μάργκαρετ Λόκγουντ, Μάικλ Ρεντγκρέιβ, Ντέιμ Μέι Ουίτι, Πολ Λούκας, Μπάζιλ Ράντφορντ, Νόντον Γουέιν
Η ΙΣΤΟΡΙΑ
Μια νεαρή κοσμική Aγγλίδα συνταξιδεύει με μια ηλικιωμένη γκουβερνάντα σε τρένο που διασχίζει την Ανατολική Ευρώπη του ’30. Στη διάρκεια του ταξιδιού η κυρία εξαφανίζεται και, προς μεγάλη έκπληξη της ηρωίδας, όλοι οι συνταξιδιώτες αρνούνται την ύπαρξή της.
ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Μια απ’ τις τελευταίες low-budget βρετανικές παραγωγές του Χίτσκοκ (γυρίστηκε δηλαδή πριν ο εκκεντρικός δημιουργός πάει στην Αμερική και καταξιωθεί ως ένας εκ των σημαντικότερων σκηνοθετών όλων των εποχών). Με πνευματώδες σενάριο και ένα καστ ιδιόρρυθμων χαρακτήρων, η ταινία αποτελεί ένα απ’ τα λιγότερο γνωστά έργα του σκηνοθέτη, αλλά παραμένει ένα απ’ τα κλασικά του Χίτσκοκ.
Μια ιστορία κατασκοπείας κι ένας έρωτας συνδυάζονται τέλεια στην ταινία αυτή της βρετανικής περιόδου του Χίτσκοκ. Ο Χίτσκοκ χειρίζεται το σενάριο του με μοναδικό τρόπο, βάζοντας τα γυαλιά σε σύγχρονους δημιουργούς και σε ταινίες όπου τα κλισέ πέφτουν σύννεφο και η αγωνία του κοινού χάνεται από τα πρώτα λεπτά.
Εδώ ξεκινά με έναν τρόπο που θυμίζει περισσότερο κωμωδία καταστάσεων, με καλτ φιγούρες, ωραίες γυναίκες και μια χαριτωμένη γηραιά κυρία. Η χιτσκοκική συνταγή γνωστή: ο αθώος ήρωας που αγωνίζεται για την αποκάλυψη της αλήθειας εν μέσω ενός θεάτρου του παραλόγου και η σωτηρία που έρχεται μέσω του ανίκητου «ανδρόγυνου». Ως μετρ των κλειστών χώρων επίσης, μεταμορφώνει και τα κουπέ και τους διαδρόμους του τρένου, όπου εξελίσσεται το μεγαλύτερο κομμάτι της πλοκής, σε κλειστοφοβικούς χώρους που αντικατοπτρίζουν ιδανικά την κεντρική συνομωσία. Για να μη μιλήσουμε για τους έξοχους δεύτερους χαρακτήρες που πλαισιώνουν τη δράση, όπως το αρσενικό ζευγάρι των φλεγματικών Εγγλέζων που μονοπωλούν τις καλύτερες ατάκες, προσπαθώντας να αποφύγουν την εμπλοκή στην όλη φασαρία με αξιοσημείωτη ανεμελιά… ορισμένοι θεωρούν πως αποτελεί ταυτόχρονα ένα ενδιαφέρον σχόλιο στο δίλημμα της Βρετανίας σχετικά με την εμπλοκή της στον επικείμενο πόλεμο με τη Γερμανία.
Στη συνέχεια, θα διατηρήσει μεν μια αδιόρατη χιουμοριστική πινελιά, αλλά με αργά και σταθερά βήματα θα κορυφώσει την αγωνία μας κι εκεί που δεν το περιμένει κανείς, θα μας «πετάξει» και την ανατροπή για να ησυχάσουμε.
Και τελικά, δεν θα ησυχάσουμε, αλλά θα παραδεχτούμε το μεγαλείο ενός δημιουργού που εν έτη 1938 κατάφερε να συνδυάσει μια ιστορία κατασκοπείας με ένα love-story κι ένα γοητευτικό μέσα στην απλότητα του happy-end. Kι όλα αυτά, δίχως υπερβολικό πιστολίδι και «αμαρτωλά πάθη», αλλά με φλεγματικό χιούμορ, έξυπνες ανατροπές και την αθωότητα ενός πλατωνικού έρωτα που θα κρατήσει για πάντα.