2000, σε σκηνοθεσία Τζόελ και Ίθαν Κοέν με τους: Τζορτζ Κλούνεϊ, Τζον Τορτούρο, Τιμ Μπλέικ Νέλσον, Τζον Γκούντμαν, Τσαρλς Ντέρνινγκ

Η ΙΣΤΟΡΙΑ
Μισισίπι, δεκαετία του ΄30. Ο Έβερετ Οδυσσέας ΜακΓκιλ και δύο ακόμα συγκρατούμενοί του, όλοι καταδικασμένοι σε καταναγκαστικά έργα, δραπετεύουν από τη φυλακή και κατευθύνονται νότια, σε αναζήτηση κάποιου κρυμμένου θησαυρού. Κυνηγημένοι από τις αρχές, συναντούν σύγχρονες Σειρήνες, Κύκλωπες, Μνηστήρες και Πηνελόπες . Το ταξίδι τους στον αμερικανικό Νότο θα είναι μια πραγματική Οδύσσεια και γεμάτο πρωτόγνωρες εμπειρίες.

ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Ήταν η Οδύσσεια του Ομήρου ένα road μυθιστόρημα;
Οι αδελφοί Κοέν -όσο και αν υποστηρίζουν ότι δεν την έχουν διαβάσει ποτέ- συντάσσονται με αυτή την άποψη, αναπαριστώντας μια ελεύθερη διασκευή της ως μια Ομηρική περιπλάνηση τριών δραπετών στον Αμερικανικό Νότο της δεκαετίας του `30. Στο ξεχωριστό, ιδιόμορφο Κοενικό τους σύμπαν, κατορθώνουν να χωρέσουν την Πηνελόπη και τους μνηστήρες, τις Σειρήνες που λούζονται στο ποτάμι, τον Κύκλωπα και τους Λωτοφάγους ανάμεσα σε μουσικά νούμερα, κυνηγητά με αυτοκίνητα, πιστολίδια και φυσικές καταστροφές με κεντρικό πρωταγωνιστή τον δικό τους Οδυσσέα  σε μια πορεία αναζήτησης της προσωπικής του Ιθάκης.
Στην ταινία, οι αδελφοί Κοέν προσαρμόζουν με κέφι την ‘Οδύσσεια’, το νόστο και την επιστροφή στη γενέτειρα, βασισμένοι στην παράδοση της σκρούμπολ κωμωδίας:  η πραγματική έμπνευσή τους ήταν η κωμωδία του 1941, ‘Τα ταξίδια του Σάλλιβαν’, του διάσημου συγγραφέα/ σκηνοθέτη των πρώτων κωμωδιών του κινηματογράφου Πρέστον Στάρτζες. Σε αυτή τη δημοφιλή Χολιγουντιανή κωμωδία, ένας σκηνοθέτης Χολιγουντιανών κωμωδιών, ο Σάλλιβαν(ερμήνευσε ο Τζόελ Μακ Κρι), ξεκινά τη δική του οδύσσεια, να ανακαλύψει τις σκληρές και λυπηρές στιγμές της Αμερικής, με σκοπό να δημιουργήσει μία δραματική ταινία, με τίτλο ‘Ω Αδελφέ, πού Είσαι;’.
Αστείο, διασκεδαστικό, εικαστικά άψογο και με θαυμάσια φωτογραφία (το φιλμ έχει υποστεί ψηφιακή επεξεργασία για να επιτευχθούν τα χρώματα της τελικής κόπιας). Δεν ξεχνάμε τη μουσική της ταινίας, να δεσπόζει σε όλη τη διάρκειά της, απαραίτητο μέσο για να αφηγηθούν οι Κοέν το έπος του Έβερετ Οδυσσέα. Η τονικότητα της κάντρι σαν να οδηγεί την πλοκή, ανάλαφρα και απολαυστικά..σχεδόν άναρχα.
Στον… μηδενιστικό κόσμο των Κοέν, η επιστροφή στον γενέθλιο τόπο είναι μια πρόσκαιρη ευδαιμονία που δεν αξίζει την ταλαιπωρία.
Η ‘Ιθάκη’ είναι ο ίδιος μας ο εαυτός, στον οποίο πηγαινοερχόμαστε διανύοντας μάταιους κύκλους και χωρίς να αποκαλύπτουμε τίποτε περισσότερο από το χάος και τον παραλογισμό.