2006, σε σκηνοθεσία Κέβιν ΜακΝτόναλντ με τους: Φόρεστ Γουίτακερ, Κέρι Ουάσινγκτον, Τζέιμς ΜακΆβοϊ

Η ΙΣΤΟΡΙΑ
Την περίοδο διακυβέρνησης της Ουγκάντα από τον δικτάτορα Ίντι Aμίν την δεκαετία του ’70, ο Σκοτσέζος γιατρός Νίκολας Γκάριγκαν προσλαμβάνεται ως ο προσωπικός γιατρός και σύμβουλός του. Ο αρχικός σεβασμός όμως θα μετατραπεί σε τρόμο, αφότου ο Γκάριγκαν διαπιστώσει τις αιμοδιψείς προθέσεις ενός αδίστακτου δολοφόνου.

ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Ο βραβευμένος με Όσκαρ ντοκιμαντερίστας Κέβιν ΜακΝτόναλντ -ο σκηνοθέτης του “Αγγίζοντας το Κενό” εδώ στην πρώτη απόπειρά του σε μυθοπλασία. Ο ρόλος του κρίσιμος μιας και σε κερδίζει μεταφέροντάς σε στον χώρο της πλοκής, μεταδίδοντάς σου την ένταση όπου οι περιστάσεις το απαιτούν. Αξίζει, βέβαια, μία ειδική μνεία στη φωτογραφία του Άντονι Ντον Μαντλ που αποδίδει με πιστότητα τα χρώματα της Αφρικανικής ηπείρου.
Παραδοσιακά η Αφρικανική ήπειρος δεν ‘ησυχάζει’ ποτέ. Πηγή δούλων και πλούτου για τους προηγμένους δυτικούς, σημείο πολιτικών προστριβών, υστερόβουλων ανθρώπων, μόνιμο θύμα εμφυλίων, δικτατόρων, πείνας και εξαθλίωσης.
Στον ‘Τελευταίο Βασιλιά της Σκωτίας’, ζωντανεύει η ιστορία του περιβόητου δικτάτορα της Ουγκάντα, Ίντι Aμίν (γνωστού και ως Αμίν Νταντά), που…’κόσμησε’ τον κόσμο με την παρουσία του κατά τη δεκαετία του ’70. Πηγή εξιστόρησης, το ομώνυμο μυθιστόρημα του Τζάιλς Φόντιν. Έντονα προσανατολισμένο στο πρόσωπο του ‘κανίβαλου δικτάτορα’, όπως επίσης έγινε γνωστός, η ταινία αποτελεί ένα ανάγλυφο ψυχογράφημα του Αμίν και, κατ’ επέκταση, κάθε τύραννου. Εξαιρετικά ενδιαφέρον είναι το ότι επιχειρείται μία στοχοποίηση προς τη ψυχική αστάθεια του δικτάτορα που σαφώς βρίσκεται μέσα στα όρια της ψυχοπαθολογίας.
Η παρουσία του νεαρού γιατρού που με το μυαλό γεμάτο επιστημονικές γνώσεις, αλλά καθόλου εμπειρία από πολιτικά παιχνίδια, θα μπορούσε να συμβολίζει την εγκληματική άγνοια – γεμάτη από πιστοποιητικά, αλλά όλα στη θεωρία με ολίγο από ιδεαλισμό – του μέσου δυτικού πολίτη απέναντι σε ιστορικά γεγονότα και αλήθειες. Ο Γκάριγκαν της ιστορίας, βιάζεται ψυχικά από τον παράφρονα Αμίν εξαιτίας της χαμογελαστής του άγνοιας να προγνώσει το καλό και το κακό.
Ο Φόρεστ Γουίτακερ χτίζει μία ιδρωμένη και έντονα αντιφατική προσωπικότητα. Με βλέμμα παράφρονα, που προσπαθεί φιλότιμα να κρύψει την διαλυμένη παιδικότητα της ψυχής του, προκαλεί έως και τον οίκτο για το χαρακτήρα που ενσαρκώνει. Ο Αμίν του Γουίτακερ είναι ένα παιδί (με την έννοια του ανεξέλεγκτου, όχι του αθώου πλάσματος)μέσα σε σώμα ενήλικα που αγκομαχά να παραστήσει τον σπουδαίο, ακόμα και τον κοινωνικά λειτουργικό άνθρωπο και ηγέτη. Ένα τέρας από τα πολλά που έχει γράψει η ιστορία, που δεν είναι μόνο ένας φονιάς που ήρθε στον κόσμο με παρθενογένεση αλλά μία ταραγμένη ψυχική οντότητα που η δικιά του αναπηρία ή μειονεξία προκαλεί δυσανάλογα περισσότερο πόνο στους άλλους.
Ο Τζέιμς ΜακΆβοϊ δείχνει να στέκεται με αξιώσεις στο πλευρό του Γουίτακερ, χωρίς όμως να πέφτει στην παγίδα του να αντιπροσωπεύει το απόλυτο καλό, διατηρώντας και τη σκοτεινή του πλευρά. Και αυτή είναι η καρδιά της ταινίας, που αποτυπώνεται και στην αντίθεση των δύο πρωταγωνιστών.
Πώς θα ανταποκρινόσουν στη σαγηνευτική επιρροή της δύναμης; Θα λύγιζες ή θα ξεχνούσες τους ηθικούς σου κώδικες για να την αποκτήσεις;