2000, σε σκηνοθεσία των Ρομπ Επστάιν, Τζέφρι Φρίντμαν, με τους Ρούπερτ Έβερετ (η φωνή), Κλάους Μύλλερ, Καρλ Γκόραθ, Γκαντ Μπεκ, Αννέτ Άικ, Πιερ Σιλ, Χάινζ Φ., Άλμπρεχτ Μπέκερ, Χάινζ Ντάρμερ

Η ΙΣΤΟΡΙΑ
Ο ιστορικός Κλάους Μύλλερ παίρνει συνέντευξη από επιζώντες των διωγμών των ομοφυλοφίλων από τους Ναζί.

ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Μέχρι και τη δεκαετία του 20’, το Βερολίνο αποτελούσε παράδεισο για τους ομοφυλόφιλους, ήταν το μέρος όπου γκέι και λεσβίες μπορούσαν να ζήσουν σχετικά ελεύθερα, χωρίς να κρύβουν τη ζωή και τις προτιμήσεις τους, μέσα σε ένα ενδιαφέρον περιβάλλον πολιτισμικής συνδιαλλαγής που πλαισίωναν και οι καλλιτέχνες και οι διανοούμενοι της εποχής.
Αυτό άλλαξε με την άνοδο των Ναζί στην εξουσία. Την περίοδο μεταξύ 1933 και 1945, εκατό χιλιάδες άνθρωποι (100.000) συνελήφθησαν με την κατηγορία της ομοφυλοφιλίας, βασισμένης στη Παράγραφο 175 και τη διάταξη περί σοδομισμού, του γερμανικού ποινικού κώδικα που ίσχυε από το 1871. Κάποιοι φυλακίστηκαν, ενώ άλλοι στάλθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Από τους τελευταίους, μόνο τέσσερις χιλιάδες (4.000) επιβίωσαν, ενώ σήμερα είναι στη ζωή λιγότεροι από δέκα (10) άνθρωποι.
Σε αυτή τη σπουδαία ταινία-ντοκυμαντέρ, θα πουν για πρώτη φορά την ιστορία τους οι πέντε (5) από αυτούς..
Ίσως πρόκειται για την τελευταία άγνωστη ιστορία του τρίτου Ράιχ καθώς το Paragraph 175, συμπληρώνει τα κενά στα ιστοριογραφικά αρχεία και αποκαλύπτει τις συνέπειες αυτού του κρυφού κεφαλαίου του 20ού αιώνα, μέσα από τις προσωπικές ιστορίες ανδρών και γυναικών που βίωσαν τη φρίκη.
Οι συγκινητικές τους μαρτυρίες και οι αναμνήσεις από εκείνη τη ζωή που ξυπνούν κατά τη διάρκεια του ντοκυμαντέρ, αφηγούνται τόσο έντονα το ανθρώπινο θάρρος απέναντι στην ανείπωτη σκληρότητα, που σε στοιχειώνουν.
Με κοντινά τα πορτραίτα των αφηγητών και σαρωτικούς υπαινιγμούς, η ταινία εγείρει αρκετούς προβληματισμούς σχετικά με τη μνήμη, την ιστορία και την ταυτότητα.