1999, σε σκηνοθεσία Άνταμ Ρίφκιν με τους Έντουαρντ Φέρλονγκ, Σαμ Χάντινγκτον, Τζουζέπε Άντριους, Τζέιμς Ντε Μπέλλο, Λιν Σέι, Μέλανι Λίνσκι, Νατάσα Λιόν, Εμανουέλ Κρικί, Σάνον Τουίντ και τους Kiss

Η ΙΣΤΟΡΙΑ
Μια παρέα παιδιών που με είδωλα τους, τους Kiss έχουν μια σχολική μπάντα, κάνει τα πάντα για να πάει στη συναυλία τους στο Detroit, το 1978. Για να τα καταφέρουν αναγκάζονται να κλέψουν, να πουν ψέμματα και γενικά να δραπετεύσουν από τους γονείς τους που μισούν τη ροκ. Οτιδήποτε για να δουν την μπάντα που τους ενέπνευσε να γίνουν μουσικοί.

ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Πρόκειται για μια ταινία που πιάνει την υστερία της εποχής και παρότι κωμωδία, δεν είναι διόλου φτηνή.
Με γρήγορο μοντάζ και αρκετά έξυπνες ατάκες, με ένα σάουντρακ που βρίθει από μουσικές της εποχής και με τις καλές ερμηνείες από τους τέσσερις νεαρούς πωρωμένους φανς, αυτή η φαινομενικά εφηβική ταινία καταλήγει να είναι ένα αστείο road movie με αφετηρία και προορισμό τη ροκ και χαρντ ροκ μουσική.
Με μια καλτ προσέγγιση μας γυρνά στα χρόνια της εφηβείας μας, τις εποχές που ενθουσιαζόμασταν με το καθετί, τότε που η μουσική που ακούγαμε αποτελούσε δική μας ταυτότητα, τότε που όσα σκεφτόμασταν και δεν λέγαμε τα τραγουδούσαμε, τότε που ανακαλύπταμε τον εαυτό μας και όσα είχαν σημασία, τότε που κάναμε την επανάστασή μας.
Μια περίοδος που αισθανόμασταν περήφανοι για τις αφίσες, τις κασέτες και τα αυτόγραφά μας και θαυμάζαμε τους καλλιτέχνες για τη ζωή και τη σκέψη τους.
Στην περίπτωση της ταινίας το λατρεμένο είδωλο των πρωταγωνιστών εμφανίζεται στο πρόσωπο των Kiss και ακριβώς όπως οι Kiss, είναι περιπαιχτικοί, ωμοί, πομπώδεις και έντονοι. Ωστόσο, η αφοσίωση που δείχνουν για να δουν τα πρότυπά τους, μόνο επιπόλαιη δεν χαρακτηρίζεται.
Ας θυμηθούμε λοιπόν πώς είναι να κυνηγάς αυτό που αυθεντικά σου άλλαξε τη ζωή. Ακόμα και αν γίνεται με τον πιο χαζό τρόπο..