2000, σε σκηνοθεσία Γούντι Άλεν με τους: Γούντι Άλεν, Χιου Γκραντ, Τρέισι Ούλμαν, Μάικλ Ράπαπορτ, Έλεν Μέι, Τζον Λόβιτζ

Η ΙΣΤΟΡΙΑ
Ο Ρέι Γουίνκλερ είναι ένας αφελής μικροαπατεώνας με μεγάλα όνειρα. Πρώην κατάδικος και νυν λαντζέρης, αποφασίζει να παρατήσει την τίμια δουλειά του προκειμένου να ληστέψει μια τράπεζα. Επιστρατεύει τρεις παλιούς συγκρατούμενους για να πραγματοποιήσει το όνειρο του: να νοικιάσει ένα ισόγειο κατάστημα ως βιτρίνα, ώστε να σκάψει ένα υπόγειο τούνελ που να οδηγεί στην κεντρική θυρίδα της διπλανής τράπεζας.
Τι πιο αθώο από ένα κατάστημα που πουλάει κουλουράκια;
Στο μεταξύ όμως γίνεται πάμπλουτος χάρη στα κουλουράκια της γυναίκας του, η οποία είναι κυριευμένη από την τρέλα του μεγαλείου και ζητά από έναν ντίλερ έργων τέχνης να τη μυήσει στους τρόπους της υψηλής κοινωνίας, χωρίς να υποψιάζεται ότι πρόκειται για μεγαλοαπατεώνα.

ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Η γνώμη του (βετεράνου) Άλεν για το πέρασμα απ` τη φτωχή στην πλούσια και κοσμική ζωή είναι μια πανούργα κομεντί με πανέξυπνες  ατάκες και ερμηνείες από ένα καστ με πολλά κέφια (ειδικά ο ίδιος ο Άλεν παίζει και… το χαίρεται).
Κάποιος θα έλεγε πως το θέμα είναι χιλιοϊδωμενο.
Λανθασμένη άποψη.. όχι όταν παρουσιάζεται με αυτόν τον τρόπο.
Ειδικά όταν η σκηνοθεσία, το σενάριο, οι ερμηνείες είναι τόσο καλοδουλεμένα.
Η σκηνοθεσία είναι αψεγάδιαστη, το σενάριο πρωτότυπο και οι ερμηνείες ανεπανάληπτες.
Κάποιες σκηνές είναι κάτι παραπάνω από…ξεκαρδιστικές (το σκάψιμο του λαγουμιού, το χρηματοκιβώτιο) και η μουσική υπόκρουση τζαζ κομματιών αποτελεί μια λαμπρή ιδέα.
O Γούντι Άλεν επιστρέφει με μια δημιουργία συγκρίσιμη με εκείνες των πρώτων ετών της καριέρας του.
Οι Μικροαπατεώνες ή Small Time Crooks αγγλιστί, είναι μια ταινία που ξεκινά δυναμικά και καταφέρνει να επιταχύνει τους ρυθμούς της όσο περνά η ώρα, προσθέτοντας νέες καταστάσεις και ήρωες.
Καταλήγει στο γνωστό ρητό “καλύτερα να έχεις μεγάλη καρδιά, παρά μεγάλο λογαριασμό στην τράπεζα” , ηθικό δίδαγμα που προκύπτει μέσα από τις περιπέτειες των ηρώων.
Το χιούμορ είναι όμως πανταχού παρόν και “παραδόξως” ξεφεύγει από το κλασικό χιούμορ του Γούντι Άλεν.
(Αν ψάχνετε μια κωμωδία στην οποία ο Γούντι Άλεν δεν απαιτεί να γίνουμε μέτοχοι των προσωπικών του κόμπλεξ τότε είναι αυτή – γι’ αυτό και την προτείνουμε ακόμα και σε αυτούς που απεχθάνονται τον Νέο-Υορκέζο κωμικό).