1998, σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Γιάνναρη, με τους Στάθη Παπαδόπουλο (Σάσια), Κώστα Κοτσιανίδη (Κότσιαν), Παναγιώτη Χαρτοματζίδη (Παναγιώτης), Δημήτρη Παπουλίδη (Γιώργος), Θεοδώρα Τζήμου (Νατάσα)

Η ΙΣΤΟΡΙΑ
Η ιστορία ενός Ρωσοπόντιου που ζει στην Ελλάδα και ονειρεύεται με ορμητήριο το Μενίδι να κατακτήσει τη ζωή της πρωτεύουσας. “Από την Άκρη της Πόλης” ξεκινάει ένα ταξίδι στο “σκοτάδι” της πρωτεύουσας. Κλαμπ, ναρκωτικά, πορνεία, όλα για την επίτευξη του στόχου.
Η κυνική και καυστική ματιά του Κωνσταντίνου Γιάνναρη και μια συγκλονιστική ταινία για το “περιθώριο” της μεγαλούπολης.

ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
“Με λένε Ποντ. Ρώσο Ποντ”.
Με αυτήν τη φράση αρχίζει και τελειώνει η δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του Κωνσταντίνου Γιάνναρη ο οποίος σε χρόνο μηδέν, με ελάχιστα χρήματα και με ερασιτέχνες ως επί το πλείστον ηθοποιούς έφτιαξε αυτό εδώ το διαμαντάκι με θέμα την καθημερινότητα μιας παρέας έφηβων Ρωσοπόντιων που ονειρεύονται ένα καλύτερο αύριο και αναλώνονται σε ντρόγκα, τυχερά παιχνίδια, κλοπές και ανδρική πορνεία.
Η ζωή στο υποβαθμισμένο Μενίδι και η ψυχολογία του Έφηβου που φλερτάρει με το Περιθώριο και τελικά ερωτεύονται.
Είναι απίστευτος ο τρόπος που ο σκηνοθέτης σε κάνει παίρνεις μέρος στην περιπλάνησή τους και να νιώθεις τα παιδιά αυτά: την φιλία τους που αποτελεί στήριγμα για την εκπλήρωση κάθε ονείρου, την ανάγκη που έχουν να νιώσουν Έλληνες, την επιθυμία να κατακτήσουν κι αυτοί την πρωτεύουσα και την ίδια τη ζωή με κάθε κόστος.
Ξεχάστε το σύγχρονο ελληνικό κινηματογράφο με τις “δήθεν” ή τις γραφικές ταινίες, την απουσία σκηνοθετικής καθοδήγησης στους ηθοποιούς και τους ασήμαντους διαλόγους με την πομπώδη εκφορά.
Το “Από την Άκρη της Πόλης” πάλλεται από ζωντάνια, ρεαλισμό και γρήγορους ρυθμούς, αποτελώντας παράλληλα τυπικό δείγμα δημιουργού με ταλέντο, ο οποίος παίρνει στα χέρια του κοινότυπες περιθωριακές καταστάσεις και τις μετατρέπει σε ενδιαφέρουσα ταινία με αρχή-μέση-τέλος και ήρωες με υπόσταση.

“Πήρα αγκαλιά την Ομορφιά. Μα τη βρήκα πικρή και την έφτυσα”
(Παραφρασμένοι στίχοι Α. Ρεμπώ)