1991, σε σκηνοθεσία των Μαρκ Καρό, Ζαν Πιέρ Ζενέ
με τους Πασκάλ Μπενεζέκ, Ντομινίκ Πινόν, Μαρί Λορ Ντουνιάκ, Ζαν Κλοντ Ντρέιφους

Η ΙΣΤΟΡΙΑ
Μετά από μια πυρηνική καταστροφή το μεγαλύτερο μέρος της γης έχει καταστραφεί. Ο κόσμος πλέον ζει σε μικρές κοινότητες κάτω από δύσκολες συνθήκες. Σ’ έναν από αυτούς τους μικρόκοσμους, εμφανίζεται ένας άνεργος κλόουν που νοικιάζει ένα διαμέρισμα και σε αντάλλαγμα αναλαμβάνει τη συντήρηση του κτηρίου. Η συνάντηση του με την κόρη του χασάπη- σπιτονοικοκύρη του, που διατηρεί στο ισόγειο κρεοπωλείο, καταλήγει σε ένα ρομαντικό ειδύλλιο. Βέβαια εντύπωση του προκαλεί η ικανότητα του χασάπη να βρίσκει συχνά κρέας, σε μια εποχή που αποτελεί είδος εν ανεπάρκεια και η επιμονή του να τον ταΐζει πλουσιοπάροχα..

ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Ο Ζενέ και ο Καρό μας μεταφέρουν σε μια άλλη εκδοχή της γης μετά την Αποκάλυψη. Ο συνδυασμός της σουρεαλιστικής σκηνοθεσίας με τη σκοτεινή φωτογραφία και τη γεμάτη νοσταλγία μουσική, επιτρέπουν στον θεατή να βιώσει μια διαφορετική ατμόσφαιρα που συγγενεύει σε ένα βαθμό με αυτήν του επίσης φουτουριστικού ‘Brazil’.
Ανάμεσα στα εκπληκτικά σκηνικά, τον υπέροχο φωτισμό και τα εντυπωσιακά πλάνα, κρύβονται τα φαντάσματα του Φελλίνι, του Γκοντάρ, του Μπονιουέλ, του Νταλί, αλλά και του ίδιου του Τέρι Γκίλιαμ, του παραγωγού αυτής της εκπληκτικής μαύρης κωμωδίας, που μέσα στην παραφροσύνη της φλερτάρει τη ρομαντική κομεντί.
Σ’ έναν κόσμο όπου τίποτα πια δεν έχει απομείνει ύστερα από μια ολική καταστροφή (σκόπιμα δεν προσδιορίζονται τα αίτια ή το είδος της καταστροφής αυτής), όπου το φαγητό είναι λιγοστό, η επιβίωση δεν είναι δεδομένη κι η ελπίδα ανάκαμψης της κοινωνίας έχει χαθεί, μέχρι πού θα μπορούσαμε να φτάσουμε εμείς, οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας, “οι φιλήσυχοι άνθρωποι”;
Στο σενάριο της ταινίας, που έγραψε ο Ζιλ Αντριάν-γνωστός στη Γαλλία από τα κόμικς του-, τα πράγματα είναι πολύ περίεργα, καθώς σ’ αυτή τη μελλοντική χώρα έχει χαθεί το νόημα του χρήματος και μόνο νόμισμα είναι τα αγαθά, που τα οποία είναι επίσης εξαιρετικά δυσεύρετα.
Ένα ετοιμόρροπο κτίριο αποτελεί τον μικρόκοσμο του Delicatessen, μέσα στον οποίο ζουν πολύ χαρακτηριστικοί κοινωνικοί τύποι. Το χιούμορ που διαθέτουν οι σκηνοθέτες χρησιμοποιείται ευφυέστατα κι οι χαρακτήρες επενδύονται με τόσο ακραία χαρακτηριστικά, ώστε δεν μας επιτρέπεται η ταύτιση. Αν όμως , αφαιρέσουμε τα μπουρλέσκ στοιχεία που φέρουν, εύκολα μπορούμε να τους αναγνωρίσουμε..
Είναι τύποι ανθρώπων που ζουν σε κάθε κοινωνία. Οι συνέπειες που επιφέρει η ανθρώπινη εξαθλίωση είναι απρόβλεπτες.
Κανιβαλισμός; Τάσεις Αυτοκτονίας; Απομόνωση; Παραίτηση; Ή μήπως Αντίδραση;