1966, σε σκηνοθεσία Σέρτζιο Λεόνε με τους: Κλιντ Ίστγουντ, Λι Βαν Κλιφ, Ιλάι Γουάλας

Η ΙΣΤΟΡΙΑ
Δυο πιστολέρο, πρώην συνεταίροι, γίνονται αντίπαλοι. Η μοίρα θέλει να συνεργαστούν ξανά, όταν ένας ετοιμοθάνατος στρατιώτης τούς εκμυστηρεύεται ότι σε κάποιο νεκροταφείο υπάρχουν θαμμένα σακιά με χρυσά νομίσματα. Όμως, το θησαυρό αναζητά και ένας τρίτος άντρας.

ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Πρόκειται για το τρίτο κατά σειρά σπαγγέτι-γουέστερν που γύρισε ο Λεόνε με πρωταγωνιστή τον Κλιντ Ίστγουντ. Είχαν προηγηθεί το “Για μια χούφτα δολάρια” και η “Μονομαχία στο Ελ Πάσο”..Βέβαια κατά τη μυθοπλασία είναι αυτό που προηγείται.
Η ιστορία διαδραματίζεται στα βάθη της άγριας δύσης, την εποχή που ο αμερικανικός εμφύλιος πόλεμος, έχει ήδη κριθεί υπέρ των Βορείων. Στις αχανείς εκτάσεις της αμερικανικής ενδοχώρας, τρεις άνδρες προσπαθούν να φτάσουν σε έναν θησαυρό, θαμμένο μαζί με έναν πεσόντα του πολέμου.
Και ο καθένας από αυτούς θα χρησιμοποιήσει μεθόδους ανάλογους του χαρακτήρα του. Ο Κακός (Λι βαν Κλιφ) θα βασανίσει και θα σκοτώσει. Ο Άσχημος (Ελάι Γουάλας) θα μεταχειριστεί την κουτοπονηριά και την προδοσία. Και ο Καλός (Κλιντ Ίστγουντ) θα χρησιμοποιήσει το μυαλό του, το κυνικό του χιούμορ και την εκπληκτική του ικανότητα στο περίστροφο. Κι ενώ η ζυγαριά θα κλίνει άλλοτε προς τη μία κι άλλοτε προς την άλλη κατεύθυνση, εμείς θα γινόμαστε μάρτυρες της μοναδικής κινηματογραφικής ιδιοφυίας του ιταλού σκηνοθέτη που θύμισε στους Αμερικανούς, τον τρόπο με τον οποίο γυρίζονται τα γουέστερν.
Τα μακρόσυρτα γενικά πλάνα της υπαίθρου, συνδυάζονται με πολύ κοντινά στα πρόσωπα των ηρώων, μετατρέποντας τους, από κοινούς θνητούς σε μυθικές φιγούρες, ενώ οι γωνίες λήψης και ο ρυθμός της κάθε μονομαχίας οριοθετούν έναν χωροχρόνο που είναι αδύνατο να υπάρξει έξω από την οθόνη, καθώς είναι αντιρρεαλιστικός και αποκλειστικά κινηματογραφικός. Παράλληλα, φανερώνεται σε όλο του το μεγαλείο, ο περφεξιονισμός του Λεόνε. Κάθε κάδρο είναι σχεδιασμένο μέχρι την παραμικρή λεπτομέρεια. Κάθε πυροβολισμός έχει χορογραφηθεί ξεχωριστά. Κάθε ήχος έχει ενορχηστρωθεί τέλεια.
Και πάνω από όλα αυτά, ενσωματωμένο πλήρως στην αφήγηση, ξεχωρίζει το πασίγνωστο “σφύριγμα” του Έννιο Μορικόνε, το μουσικό θέμα της ταινίας, που είναι αδύνατον να σβηστεί από τη μνήμη εκείνου που θα το ακούσει..