1996, σε σκηνοθεσία Σριντιάν Ντραγκόγεβιτς με τους: Ντράγκαν Μπιέλογκρλιτς, Νίκολα Κόγιο

Η ΙΣΤΟΡΙΑ
Η φιλία ενός Σέρβου και ενός μουσουλμάνου δοκιμάζεται στον εμφύλιο πόλεμο της Βοσνίας, όταν και οι δύο συμμετέχουν σε επιχειρήσεις γενοκτονίας.

ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Η ταινία είναι γέννημα της εποχής της, με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον. Γυρισμένη στο τέλος του εμφυλίου πολέμου στη Βοσνία (1996), αφηγείται μέσα από τα μάτια δύο αδερφικών φίλων (Μίλαν -Βόσνιος, χριστιανός- και Χαλίλ -Βόσνιος, μουσουλμάνος), που μεγάλωσαν μαζί στον “υπαρκτό” του Τίτο και της ενωμένης Γιουγκοσλαβίας, την μετεξέλιξη τους σε στρατευμένους νέους στην υπόθεση της “εθνικής και θρησκευτικής” ολοκλήρωσης με το όπλο στο χέρι. Μιας υπόθεσης που χαρακτηρίζεται σαν τον δράκο στο βάθος του τούνελ.
Ο πόλεμος μεταξύ Ορθόδοξων και Μουσουλμάνων στα εδάφη που αυτοί ζούσαν μέχρι πριν λίγο όλοι μαζί. Η άτσαλη επέλαση του καπιταλισμού. Οι μνήμες της προηγούμενης ζωής. Οι ελπίδες που κατέρρευσαν υπό όλα τα καθεστώτα. Το κατευθυνόμενο μίσος. Οι φυτεμένοι για τα καλά εθνικιστικοί σπόροι στα κεφάλια των ανθρώπων. Το παράλογο του πολέμου. Όλα αυτά μέσα από τη πορεία ενός Σέρβου που φτάνει να μισεί παθητικά τους ”Τούρκους” όπως λένε τους Βόσνιους.
Με μπόλικο σαρκαστικό δηλητήριο, ειρωνεία και μερικές από τις πιο δυνατές εικόνες κατάφερε να μας κάνει να παρακολουθούμε με κομμένη την ανάσα χωρίς άκυρους διδακτισμούς  και χωρίς να παίρνει το μέρος κανενός. Ακολουθώντας τον  Κουστουρίτσα αλλά μάλλον περισσότερο την ”Σλάβικη νοοτροπία” ο Ντραγκόγεβιτς καταφέρνει και καταπιάνεται με ένα τόσο σοβαρό θέμα αλλά σε κάνει τη μία να γελάς και την άλλη να ξεροκαταπίνεις χωρίς να το φαρσοποιεί ούτε μια στιγμή.
Στη πλούσια από αλληγορικές σκηνές ταινία, ο σκηνοθέτης δεν χαρίζει κάστανα. Με διεισδυτική και κυρίως δίκαιη ματιά, γεμίζει αίμα τα χέρια των υπευθύνων, από τα κομματικά στελέχη ως και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Οραματίζεται μια κοινωνία των εθνών, με τα χαρακτηριστικά της παιδικής αθωότητας.
Τι μπορεί να επιφέρει ένας εμφύλιος πόλεμος ανάμεσα σε αδέλφια, φίλους αχώριστους;
Ο Μίλαν, πρωταγωνιστής της ταινίας, σχολιάζοντας το γνωστό ρητό πως ο πόλεμος βγάζει το καλύτερο και το χειρότερο στους ανθρώπους, αναρωτιέται: ποιο είναι άραγε το καλύτερο;