2006, σε  σκηνοθεσία Τζον Κάρνεϊ με τους: Γκλεν Χάνσαρντ, Μαρκέτα Ιργκλοβά, Μπιλ Χόντνετ

Η ΙΣΤΟΡΙΑ
Ο Γκλεν Χάνσαρντ υποδύεται έναν τροβαδούρο που εργάζεται στο μαγαζί του πατέρα του επιδιορθώνοντας ηλεκτρικές σκούπες το πρωί, ενώ το βράδυ παίζει μουσική σε κάποιον δρόμο του Δουβλίνου. Παράλληλα συνθέτει δικά του κομμάτια. Ένα βράδυ γνωρίζει την Μαρκέτα Ιργκλοβά, ένα κορίτσι από την Τσεχία, το οποίο ήρθε στο Δουβλίνο για μια καλύτερη τύχη με την οικογένειά της. Μαζί, θα προσπαθήσουν να ξεπεράσουν τα προβλήματά του παρελθόντος και να ξαναφτιάξουν τις ζωές τους μέσα από μια βδομάδα σύνθεσης, ηχογραφήσεων, μια βδομάδα μουσικής.

ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Το έργο ξεκινά με μια σκηνή που σου μένει χαραγμένη. Τζάνκι με έναν μουσικό δρόμου,που δυο κουβέντες ανταλλάζουν και καταλαβαίνεις ότι το έργο είναι ιδιαίτερο και ρεαλιστικό..
Λιτό κι απέριττο, δείχνοντας περίτεχνα ερασιτεχνικό και γυρισμένο με ψηφιακή κάμερα, το «Once» διαθέτει χάρες που πολλές στομφώδεις παραγωγές ιδροκοπούν μάταια να έχουν. Η αυθεντικότητα είναι σαφώς η πρώτη, αφού οι ερμηνείες των δύο πρωταγωνιστών θαρρείς πως κουβαλούν καντάρια βιωμάτων, φυσιολογικά συνεπικουρούμενες από ένα λατρεμένο soundtrack που αποτελεί το δεύτερο σπουδαίο ατού της ταινίας. Ενώ όμως μπορεί εύκολα να χαρακτηριστεί και μουσικό φιλμ, η έμφαση στους ήχους δε φιμώνει χαρακτήρες και διαλόγους μέσα από ένα τυπικό σενάριο αλλά αντιθέτως τους αναδεικνύει απογειώνοντας το τελικό αποτέλεσμα.
Γυρισμένο στο Δουβλίνο, έχει λοιπόν ως πρωταγωνιστές τον Γκλεν Χάνσαρντ (της γνωστής Ιρλανδέζικης μπάντας The Frames) και την Μαρκέτα Ιργκλοβά να ερμηνεύουν δυο εκκολαπτόμενους μουσικούς στην προσπάθεια να γνωρίσουν την ζωή και ο ένας τον άλλον. Ενδιαφέρον σημείο αποτελεί το γεγονός ότι  οι πρωταγωνιστές της ταινίας υποδύονται τους εαυτούς τους (χωρίς να αναφέρονται ποτέ τα ονόματά τους).
Ο Χάνσαρντ και η Ιργκλοβά συνέθεσαν και ερμήνευσαν όλα τα τραγούδια του έργου (εκτός από ένα)  «αναγκάζοντας» έτσι τον Μπομπ Ντύλαν να τους καλέσει να ανοίξουν τις συναυλίες που πραγματοποίησε στα πλαίσια της διεθνούς περιοδείας του.
Εκπληκτική μουσική, εκπληκτικό συναίσθημα, απλό και ρεαλιστικό νόημα, ελπίδα, θλίψη, αλλαγές, ανάγκη για να αγαπάς τον άλλον, ανάγκη για να εκφράζεσαι, είναι σαν ένα μικρό μανιφέστο μουσικής-ζωής-δημιουργίας που σε προκαλεί να το απολαύσεις και να νιώσεις κομμάτι του..
Πόσο συχνά συναντάς το κατάλληλο πρόσωπο;