1984, σε σκηνοθεσία Ρομπ Ράινερ, με τους Ρομπ Ράινερ, Μάικλ ΜακΚην, Κρίστοφερ Γκεστ

Η ΙΣΤΟΡΙΑ
Ένα mockumentary γύρω από ένα βρετανικό ροκ συγκρότημα, τους Spinal Tap, το οποίο είχε γνωρίσει μεγάλη επιτυχία στις δεκαετίες του 60’ και 70’. Τώρα, και ενώ είναι σε περίοδο παρακμής, επιστρέφουν στην Αμερική για ένα τουρ με αφορμή το νέο τους άλμπουμ.

ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Ο Ρομπ Ράινερ και οι πρωταγωνιστές της ταινίας δημιούργησαν αυτό το γκρουπ το 1979 για χάρη του πιλοτικού επεισοδίου μιας σειράς, η οποία τελικά δεν πραγματοποιήθηκε. Μερικά χρόνια μετά, όμως, ο Ράινερ έκανε αυτό το mockumentary ή rockumentary, όπως λέει ο ίδιος, σατιρίζοντας τη hard rock και metal μουσική και κυρίως τα αντίστοιχα συγκροτήματα. Και καταφέρνει να φτιάξει μια πολύ to the point και αστεία κωμωδία. Έχει χαρακτηριστεί ως μια από τις πιο cult ταινίες όλων των εποχών.
Ο σκηνοθέτης κάνει πολύ καλή δουλειά στο να σατιρίζει το όλο κλίμα και τον ενθουσιασμό που υπήρχε γύρω από τα συγκροτήματα εκείνης της εποχής. Τα μέλη των Spinal Tap είναι εντελώς ψωνισμένα, με τεράστια ιδέα για τον εαυτό τους (και υπάρχει υπονοούμενο σ’ αυτή τη φράση) και έναν αέρα εντελώς δήθεν. Λες και αυτό που κάνουν δεν τους βγαίνει φυσικό. Ο rock χαρακτήρας τους δεν είναι αυθεντικός αλλά περισσότερο rock για το rock. Θέλουν τόσο πολύ να δείξουν ότι είναι cool και πρότυπα που οδηγούνται σε υπερβολές από τις πράξεις τους μέχρι τις στυλιστικές τους επιλογές. Σ’ αυτό κι αν έχουν ξεχάσει να αλλάξουν δεκαετία.
Κανένα χαρακτηριστικό των εκκεντρικών μεταλλάδων δεν αφήνεται ανέγγιχτο από το Spinal Tap. Δερμάτινες αμφιέσεις, κακογουστιά, σεξιστικοί στίχοι – ακόμα και λανθάνουσα ερωτική ένταση ανάμεσα στους δυο frontmen κάνουν το Spinal Tap ένα ντοκιμαντέρ πολύ πιο κοντά στην αλήθεια από τα εκατοντάδες DVD αφιερωμένα στην ενίοτε «Θεική» μπάντα, που στη πραγματικότητα κονομάει εκατομμύρια με τραγούδια πολλές φορές χειρότερα και από το Sex Farm. Έχοντας πει αυτό, η ατάκα «This Goes To Eleven» είναι μια από τις αστειότερες που έχουν ειπωθεί ποτέ σε οποιαδήποτε οθόνη, μικρή η μεγάλη.
Λίγα στοιχεία για τους θρυλικούς Spinal Tap:
– Είναι το γκρουπ που έβγαλε αριστουργηματικούς δίσκους όπως Shark Sandwich (άσχετα αν οι κριτικοί το αποκάλεσαν Shit Sandwich) και Intravenus De Milo.
– Έχουν γράψει στίχους όπως «My Baby Fits Me Like A Flesh Tuxedo, I m Gonna Sink Her With My Pink Torpedo».
– Kανένας ντράμερ τους δεν έχει επιβιώσει – οι μυστηριώδεις τρόποι θανάτου κυμαίνονται από αυτοανάφλεξη έως πνιγμό από εμετό («Somebody Else’s Vomit..» για να είμαστε ακριβείς).
– Κάθε τους συναυλία είναι ένα υπερθέαμα, είτε έχει σαν θέμα το Alien είτε το Stonehenge (ένα Stonehenge ύψους 30 εκατοστών).
Οι τρεις ηθοποιοί πιθανότατα κατάλαβαν ότι είναι πιο ταλαντούχοι μουσικοί από τους περισσότερους επαγγελματίες, μιας που τελικά κυκλοφόρησαν και δίσκοι με τα τραγούδια των Spinal Tap, οι οποίοι για κάποιο διάστημα κατάφεραν να υπάρξουν σαν πραγματικό συγκρότημα.