1989, σε σκηνοθεσία Πίτερ Γουίαρ με τους: Ρόμπιν Γουίλιαμς, Ρόμπερτ Σον Λέοναρντ, Ίθαν Χοκ, Τζος Τσαρλς, Γκέιλ Χάνσεν

Η ΙΣΤΟΡΙΑ
Ο ντροπαλός Τοντ Αντερσον είναι ο νέος μαθητής ενός αυστηρού σχολείου αρρένων, όπου ο αδελφός του υπήρξε αριστούχος. Ο συγκάτοικός του, Νιλ, έξυπνος και δημοφιλής, ζει με την καταπίεση του πατέρα του. Η ζωή των δύο και των υπολοίπων συμμαθητών τους θα αλλάξει σύντομα με την έλευση ενός καινούργιου καθηγητή, του Κίτινγκ, που θα τους σπρώξει να πάνε ενάντια στο κατεστημένο.

ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Μια γιορτή αφιερωμένη στην εποχή της αθωότητας… Όταν η δύναμη της προσδοκίας για τα όσα υπόσχεται το αύριο, κάνει τους τοίχους να μοιάζουν χάρτινοι και τους φραγμούς κούφιες προφάσεις. Μια ομάδα εφήβων, με οδηγό την ποίηση τολμούν να αναζητήσουν τον προσωπικό τους βηματισμό, με τον οποίο θα διασχίσουν τη ζωή και θα παραμείνουν όρθιοι. Προστάτης τους μέχρι την ελευθερία, ένας ιδιοφυής αντικομφορμιστής δάσκαλος γεμάτος ζωντάνια, ιδέες, ευαισθησία και πάθος για την ζωή που εκτός από τις γνώσεις των σχολικών εγχειριδίων, αναλαμβάνει αυτοβούλως να τους εκπαιδεύσει πως να στέκονται στο ύψος όλων εκείνων, που δεν μετριούνται με μηδενικά και προεξαργυρωμένες βραβεύσεις, αλλά με όνειρα και πίστη.
Τους μαθαίνει να σκέπτονται και να νιώθουν, να μην αφήνουν τις στιγμές να χάνονται αλλά να τις βιώνουν έντονα από την πρώτη μέχρι την τελευταία.
Ο Γουίαρ αντιμετωπίζει τους ήρωες του έργου του με αγάπη και ευαισθησία αποφεύγοντας να διατηρήσει τις αποστάσεις. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τελικά λίγο πολύ να τους εξιδανικεύει. Αυτή η αντιμετώπιση και ο σαφής αλλά και λιγάκι αφελής διαχωρισμός ανάμεσα στο νέο και ανατρεπτικό και στο παλιό και συντηρητικό είναι το μεγάλο μειονέκτημα αλλά ταυτόχρονα και το ιδιαίτερο στοιχείο της ταινίας. Με αυτόν τον τρόπο ο σκηνοθέτης καταφέρνει να δημιουργήσει ένα μικρό κινηματογραφικό ποίημα που αποπνέει αισιοδοξία και ζωντάνια όπως ακριβώς και οι πρωταγωνιστές του. Ο ασυγκράτητος Ρόµπιν Ουίλιαµς, στο ρόλο του Κίτιν, κλέβει την παράσταση χωρίς να βεντετίζει, αλλά έχει δευτερεύουσα παρουσία σε σχέση µε τους αληθινούς πρωταγωνιστές, που είναι οι νεαροί μαθητές.
«Ο κύκλος των χαμένων ποιητών» παραμένει καθ’ όλη την διάρκεια του ένα γοητευτικό παραμύθι που θέτει απλά αλλά καίρια ερωτήματα για την ζωή και τις πραγματικές τις αξίες. Ένα παραμύθι που θέλει να μας συγκινήσει και να μας ευαισθητοποιήσει χωρίς να ντρέπεται για τις αδυναμίες του.
Όσο λοιπόν αφήνουμε την ζωή μας να χάνεται σε περίπλοκους και αδιέξοδους συλλογισμούς, απέχοντας από όλα αυτά τα μικρά που πολλές φορές κρύβουν την ευτυχία, το δημιούργημα του Γουίαρ δια στόματος Τζον Κίτινγκ θα βρίσκεται εδώ να μας φωνάζει και να μας υπενθυμίζει…. “Carpe Diem”.. το ταξίδι γίνεται λιγότερο τρομακτικό μόνο όταν έχεις χαράξει ο ίδιος τη διαδρομή.