2001, σε σκηνοθεσία Γουόνγκ Καρ Βάι, με τους Μάγκι Τσεούνγκ, Τόνι Λιούνγκ Τσίου Γουάι, Ρεμπέκα Παν, Λάι Τσεν 

Η ΙΣΤΟΡΙΑ
Ο Τσόου Μο Γουάν, δημοσιογράφος, νοικιάζει ένα διαμέρισμα την ίδια μέρα με τη Σου Λε Ζεν, γραμματέα σε ναυτιλιακή εταιρεία. Είναι γείτονες, και παντρεμένοι με συζύγους που τους αφήνουν μόνους για λόγους δουλειάς. Παρά την παρουσία των γειτόνων και της σπιτονοικοκυράς, ο Τσόου και η Σου συναντιούνται μόνοι συχνά, και αρχίζουν να γίνονται φίλοι. Εκμυστηρεύονται τις υποψίες τους ότι οι δυο τους σύζυγοί είναι παράνομο ζευγάρι. Ο Τσόου πείθει τη Σου να «παίξουν» αυτό που φαντάζονται ότι συμβαίνει με τους συντρόφους τους, και σιγά σιγά η λεπτή γραμμή ανάμεσα στο παιχνίδι και το αληθινό ειδύλλιο χάνεται.

ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
 Η ερωτική επιθυμία όμως που τρυπώνει στις ψυχές τους θα πρέπει να μείνει ένα κρυμμένο μυστικό, ανέκφραστη και ανομολόγητη, σε μια εποχή που ο ηθικός κώδικας για την απιστία, είναι αυστηρός και άκαμπτος.

Με πρόσχημα τον σπαραγμό που καταδικάζουν τους εαυτούς τους , ο Γουόνγκ Καρ Βάι επιδίδεται σε μία δοξαστική ρομαντική λατρεία του Έρωτα, των συναισθημάτων που εγείρει και του νόστου που τον συνοδεύει. Αδιαφορεί για την πλοκή και την αφηγηματική συνέπεια, νοιάζεται κυρίως για την θλίψη του Έρωτα που μένει ανεκπλήρωτος και την ποίηση που θα τον αναδείξει. Διασπά απρόσμενα την αφήγησή του και επιβραδύνει του χρόνους, αφού σημασία δεν έχει τόσο εκείνο που γίνεται “εκεί έξω” (δράση και καταστάσεις), αλλά αυτό που γίνεται “εκεί μέσα” (στις ψυχές των πρωταγωνιστών). Θα καδράρει τους ήρωές του πίσω από αντικείμενα (κάγκελα, παράθυρα, κλπ) και σε στενούς χώρους (για να δείξει τον εσωτερικό εγκλωβισμό τους), και θα μετατρέψει την κάμερά του σε μικροσκόπιο που με φετιχιστική προσήλωση θα την εστιάσει ηδονοβλεπτικά στις πιο αδιόρατες και φευγαλέες κινήσεις των υποταγμένων στον Έρωτα σωμάτων. Ένα χέρι που ακουμπά ένα άλλο, μια κίνηση των γοφών, εκφράσεις του προσώπου, αποκτούν τεράστια δραματική βαρύτητα και παράγουν αλλεπάλληλους εσωτερικούς κραδασμούς. Εικαστικά τέλειο, μουσικές που χαράσσονται παντοτινά στη μνήμη.

Η ταινία αποτελεί το δεύτερο μέρος μιας ανεπίσημης τριλογίας, μαζί με το «Ημέρες Αγριότητας» και το «2046». Μιλάμε  για την πιο ολοκληρωμένη δουλειά του σκηνοθέτη, που μ’ αυτό το φιλμ έγινε… συνείδηση στο κοινό ολόκληρου του κόσμου. Παραδόξως, γιατί η «Ερωτική Επιθυμία» αφηγηματικά είναι μια… ανολοκλήρωτη ταινία! Ένα αποσπασματικό «ξεφύλλισμα» επάνω σε καταστάσεις, στιγμιότυπα, συναισθήματα και «απόπειρες» ζωής, που αφήνουν μια αίσθηση κενού να αιωρείται και να στοιχειώνει την ατμόσφαιρα. Η απουσία μετράει όσο και η παρουσία. Τα τηλεφωνήματα που δεν έγιναν, οι λέξεις που δεν ειπώθηκαν, τα ερωτικά αγγίγματα που δεν υπήρξαν, είναι όλα τόσο σημαντικά όσο και οι κρυφές συναντήσεις, οι πρόβες για τις στιγμές που δεν θα δούμε ποτέ επί της οθόνης, οι κουβέντες που ανταλλάχθηκαν με τρυφερότητα.
Κι όμως, εκεί είναι που ο Καρ-Γουάι αποδεικνύει ένα μοναδικό ταλέντο, αφήνοντας αυτό το «κενό» να καλυφθεί από την ψυχοσύνθεση του θεατή, ο οποίος θα «ανοιχτεί» σε τούτο τον φιλμικό κόσμο, αναζητώντας τη θέση του ή, στο φινάλε, δίνοντας μια θέση σ’ αυτό που απορρόφησε με πάθος και πρωτόγνωρη λαγνεία απ’ την οθόνη..