Encardia, η Πέτρα που χορεύει …. σε συνθήκες κρίσης
Ή πώς μια ομάδα μουζικάντιδων και κινηματογραφιστών μπορεί να κάνει ένα ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, σε συνθήκες κρίσης.
Δεν σκεφτόμαστε την αφραγκία μας, είπαμε. Πάμε κι ό, τι γίνει.
Γιατί; Γιατί χωρίς σινεμά και μουσική δεν μπορούμε να ζήσουμε. Χωρίς πολιτισμό δεν μπορούμε να ζήσουμε.
Καλοκαίρι 2010. Grecia Salentina στην περιοχή της Απουλίας. Καλημέρα, Στερνατία, Κοριλιάνο … Χειμώνας του 2011 πίσω στη Μήλο, τα παιδιά του γυμνασίου τραγουδούν το «Άντρα μου πάει». Μοντάζ μηνών για να μπουν σε μια τάξη οι 90 ώρες υλικού. Να προκύψει η ανάγκη για επιστροφή στη Grecia Salentina. Χειμώνας του 2012 στο Κοριλιάνο και στο Τζολίνο απόπειρες τελικής καταγραφής.
Griko : Μια πανάρχαια γλώσσα που ξεκίνησε από δω για να ταξιδέψει και να φτάσει εκεί. Και τώρα χάνεται. Κι όταν χάνεται μια γλώσσα χάνεται η λέξη, ο λόγος σβήνει. Κι εκεί έρχονται οι νότες, κι οι λέξεις ζωντανεύουν. Γίνονται στιχάκια και τα στιχάκια γίνονται τραγούδια. Είναι η τελευταία τους ευκαιρεία.
Οι μουζικάντιδες την φέρνουν πίσω στον τόπο προέλευσης. Στη Μήλο, στην Αθήνα … Εκεί όπου η κρίση μαίνεται.
Αλλά η ταινία έγινε και ταξιδεύει: Θεσσαλονίκη, Σπέκια, Αθήνα, Ροβερέτο, Βουδαπέστη, Κωνσταντινούπολη. Κι αυτές τις μέρες στο προαύλιο της ΕΡΤ, στο σύλλογο Αρχαιολόγων … κι έπεται συνέχεια.
Γιατί όταν η γλώσσα σβήνει, σβήνει η φλόγα.
ΣΕΝΑΡΙΟ- ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ : ΑΓΓΕΛΟΣ ΚΟΒόΤΣΟΣ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΠΕΤΡΟΥΤΣΟΠΟΥΛΟΣ
ΗΧΟΣ : ΠΑΣΧΑΛΗΣ ΚΟΛΕΝΤΣΗΣ
ΜΟΝΤΑΖ : ΦΑΝΗ ΖΙΩΖΙΑ
ΜΟΥΣΙΚΗ : ENCARDIA
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ : ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΟΥΛΙΔΗΣ
