1969, σε  σκηνοθεσία Γούντι Άλεν με τους: Γούντι Άλεν, Τζάνετ Μάργκολιν, Μαρσέλ Χίλερ

Η ΙΣΤΟΡΙΑ
Το «έπος» του Βίρτζιλ Στάρκγουελ, ενός μικροαπατεώνα, όπως παρουσιάζεται μέσα από διάφορα στιγμιότυπα της ζωής του. Η εφηβεία του, η άκαρπη προσπάθεια του να ασχοληθεί με την μουσική, οι σχέσεις του με τις γυναίκες και η εμμονή του με τις ληστείες τραπεζών.

ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Η πρώτη ταινία του Γούντι Άλεν είναι ένα είδος παρωδίας καθώς διακωμωδεί την ζωή του Βίρτζιλ Στάρκγουελ με δήθεν ντοκιμαντερίστικο στυλ. Ο Άλεν φανερά επηρεασμένος από την stand up comedy, δημιουργεί μια σπαρταριστή κωμωδία, χρησιμοποιώντας αφηγηματικά τεχνάσματα και ποταμούς μονολόγων. Οι ευφυέστατοι μονόλογοι εναλλάσσονται με συνεντεύξεις και αποσπάσματα από την ζωή του Στάρκγουελ.
Δεν είναι τυχαία η απόδοση του αγγλικού τίτλου της ταινίας ως “Ζητείται Εγκέφαλος για Ληστεία”. Σε αυτό το πρώτο του σκηνοθετικό πόνημα, ο Άλεν δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας καλά κουρδισμένος εγκέφαλος που ληστεύει. Κλέβει ιδέες και στυλ από εκείνο το σινεμά που διαμόρφωσε τον ίδιο κινηματογραφικά. Αδερφοί Μαρξ, Μπίλυ Γουάιλντερ, Τζέρυ Λιούις.
Και είναι τόσο καλός, που ενώ κάνει τρεις δουλειές μαζί (παίζοντας, υπογράφοντας το σενάριο, σκηνοθετώντας το φιλμ), την ίδια ώρα φανερώνει και υπογραμμίζει τις επιρροές του από την κλασική αμερικάνικη κωμωδία, μπολιάζοντας αυτή τη συρραφή με τη δημιουργική του πνοή, που πολύ αργότερα θα κατέληγε να εγκλωβιστεί στον κυκεώνα των στερεότυπων: “Ιδιοσυγκρασιακό χιούμορ”, “νευρώσεις”, “ψυχανάλυση”, “Νέα Υόρκη”, θα είναι μερικές μόνο λέξεις- κλειδιά που θα συνοδεύουν το όνομά του στο εξής.