2000, σε σκηνοθεσία Κεν Λόουτς, με τους Πιλάρ Παντίγια, Άντριεν Μπρόντι, Μπενίτσιο Ντέλ Τόρο, Ελπίντια Καρίγιο, Τζακ ΜακΓκυ, Λίλιαν Χερστ 

Η ΙΣΤΟΡΙΑ
Μια νεαρή Μεξικανή, η Μάγια Μοντενέγκρο, περνά λαθραία τα σύνορα των ΗΠΑ και πιάνει δουλειά ως καθαρίστρια γραφείων. Καθώς η εταιρεία απασχολεί άτομα εκτός σωματείων και εκμεταλλεύεται τους εργαζόμενους, αποφασίζει να συνδικαλιστεί και να λάβει μέρος σε απεργία, έστω και εάν αυτό της κοστίσει την απέλαση.
ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Μία συνταρακτική κοινωνική περιπέτεια από τον καταξιωμένο Κεν Λόουτς – που επισκέπτεται για πρώτη φορά κινηματογραφικά την Αμερική – με θέμα τις συνέπειες μιας σφοδρής σχέσης, την αφοσίωση και την προδοσία στο Λος Άντζελες των περιθωριακών κοινοτήτων.
Ο Λόουτς, πληροφορούμενος το 1994, από τον σεναριογράφο Πολ Λάβερτι , την άγρια εκμετάλλευση (16ωρη δουλειά χωρίς ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και με ημερήσια αμοιβή 5,2 δολάρια) των Λατινοαμερικανών μεταναστών στις ΗΠΑ, που δούλευαν σαν καθαριστές κτιρίων ιδιοκτησίας πολυεθνικών, τραστ, ακόμα και του Χόλλυγουντ, αλλά και το σκληρό αγώνα τους για στοιχειώδη δικαιώματα, την τιμωρία τους με απόλυση και απέλαση, την ανοχή της συνδικαλιστικής ηγεσίας απέναντι στην εκμετάλλευση των μεταναστών, αλλά και την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των μεταναστών από λιγοστούς ασυμβίβαστους συνδικαλιστές, πήγε στις ΗΠΑ, γνώρισε πολλούς μετανάστες εργάτες και εργάτριες, τα βάσανα και τον αγώνα τους και γύρισε το «Ψωμί και τριαντάφυλλα», που αφορά ακριβώς σ’ αυτούς. Η πλειοψηφία των «ηρώων» της ταινίας του είναι μετανάστες καθαριστές κτιρίων, οι οποίοι συναγωνίζονται με τη φυσικότητά τους, τους λιγοστούς, πολύ καλούς επαγγελματίες ηθοποιούς. Μια εξαιρετική ταινία του σπουδαίου δημιουργού – ταινία «κατηγορώ» για την απάνθρωπη εκμετάλλευση των εργατών από το μεγάλο κεφάλαιο και ύμνος για τους αγώνες, την αλληλεγγύη.
ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΤΙΤΛΟΥ
Στις 8 Μαρτίου του 1857 έγινε μια μεγάλη διαμαρτυρία, από εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη, οι οποίες ζητούσαν καλύτερες συνθήκες εργασίας. Η συγκέντρωση βάφτηκε με αίμα, αλλά ο δρόμος για ίσα δικαιώματα των δύο φύλων άνοιξε. Μετά από μερικά χρόνια στις 8 Μαρτίου 1908, 15.000 γυναίκες διαδήλωσαν στην Νέα Υόρκη απαιτώντας λιγότερες εργατοώρες, καλύτερο μισθό, δικαίωμα ψήφου και να σταματήσει η παιδική εργασία. Το σύνθημά τους ήταν το  “Ψωμί και Τριαντάφυλλα” (Bread and Roses). Το ψωμί συμβόλιζε τα υλικά αγαθά και τα τριαντάφυλλα την ποιότητα ζωής. Την επόμενη χρόνια ήταν η πρώτη φορά που γιορτάστηκε η επέτειος αυτή και τα επόμενα χρόνια υιοθετήθηκε και από άλλες χώρες και έγινε η απαρχή της ενίσχυσης του γυναικείου κινήματος σε όλο τον κόσμο.