1964, σε σκηνοθεσία του Ρίτσαρντ Λέστερ με τους Τζον Λένον, Πωλ ΜακΚάρτνεϋ, Τζωρτζ Χάρισον, Ρίνγκο Σταρ, Γουίλφριντ Μπράμπελ
Η ΙΣΤΟΡΙΑ
Το πιο διάσημο συγκρότημα του πλανήτη, οι Beatles, ταξιδεύουν από τη γενέτειρα τους, το Λίβερπουλ, για να δώσουν συναυλία στο Λονδίνο. Κατά τη διαδρομή και πάντα υπό τη συνοδεία επιτυχιών τους, πρέπει να σώσουν τον παλαβό παππού του Πωλ, ενώ ο Ρίνγκο εξαφανίζεται λίγο πριν τη συναυλία.
ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
«Πρέπει να βιαστούμε γιατί ίσως να μην κρατήσει για πολύ ακόμα» δήλωνε ένας παραγωγός ταινιών στον μάνατζερ των Beatles, αναφερόμενος στην Beatlemania που σάρωνε την Μεγάλη Βρετανία, κάπου στα τέλη του ’63 με αρχές ‘64. Κάπως έτσι αποφασίστηκε να γυριστεί η πρώτη ταινία των Σκαθαριών, το “A Hard Day’s Night”. Σε συνολικά 7 εβδομάδες έγιναν τα γυρίσματα, το μοντάζ και οι λοιπές εργασίες, και φυσικά ο λόγος της βιασύνης ήταν ότι το «φαινόμενο» της ανέλπιστης επιτυχίας του συγκροτήματος θα ξεθώριαζε.
Ο αρχικός τίτλος της ταινίας ήταν «Beatlemania». Ο περίεργος τίτλος που τον αντικατέστησε, δίνοντας όνομα πρώτα σε ένα τραγούδι και μετά σε έναν δίσκο, οφείλεται στον drummer των Beatles, Ρίνγκο Σταρ. Μετά από μία μέρα που οι Beatles παίζανε με τις ώρες μουσική στο υπόγειο, ο Ρίνγκο Σταρ ανέβηκε προς το ισόγειο νομίζοντας πως ακόμα ήταν μέρα έξω. Έτσι, την ώρα που έλεγε «Phew, it’s been a hard day…» (Ουφ, ήταν μια δύσκολη μέρα…) κοίταξε γύρω του και βλέποντας το σκοτάδι, είπε «Night!».
Έτσι ακούστηκε ως «it’s been a hard day… night». Ήταν μια φράση που την είπε εντελώς αυθόρμητα. Ο Ρίνγκο Σταρ έκανε συχνά φραστικά λάθη. Μπέρδευε μερικές φορές τις λέξεις, όπως συμβαίνει σε όλους, αλλά τα δικά του λάθη ήταν, κατά έναν μαγικό τρόπο, πάντα θαυμάσια και πολύ… λυρικά. Δεν είναι τυχαίο ότι και το «Eight Days A Week» βασίστηκε σε πρόταση του.
Η διασημότερη ροκ μπάντα του πλανήτη συναντά το free cinema σε μια άναρχη μουσική κωμωδία με προσχηματικό στόρι και χαλαρό ντοκιμαντερίστικο στιλ.
Ο Ρίτσαρντ Λέστερ («Το Νακ και πώς να τα’ Αποκτήσετε» ) άφησε ελεύθερους τους Beatles να αυτοσχεδιάζουν μπροστά στην κάμερά του, καταγράφοντας μέσα από τον αυθορμητισμό, τα τραγούδια και την καθημερινότητά τους μια εποχή που σε ποπ ρυθμούς ήταν έτοιμη για κάθε είδους – από μουσικές ως κοινωνικές – αλλαγές.
It’s been a hard day’s night
And I’ve been working like a dog.
It’s been a hard day’s night,
I should be sleeping like a log.
But when I get home to you,
I find the things that you do
Will make me feel alright.