1959, σε  σκηνοθεσία Τζόζεφ Λ. Μάνκιεβιτς με τους: Ελίζαμπεθ Τέιλορ, Μοντγκόμερι Κλιφτ, Κάθριν Χέμπορν

Η ΙΣΤΟΡΙΑ
Ενας νεαρός νευροχειρούργος ανακαλύπτει ότι η όμορφη ασθενής του, Κάθριν, κρύβει ένα τρομερό μυστικό και δεν είναι καθόλου σχιζοφρενής.

ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Η ταινία αποτελεί κινηματογραφική μεταφορά του ομώνυμου θεατρικού έργου του Τενεσί Ουίλιαμς το οποίο διασκεύασε για τη μεγάλη οθόνη ο Γκορ Βιντάλ.
Πρόκειται για ένα από τα σημαντικότερα έργα του διάσημου Αμερικανού συγγραφέα, το οποίο πρωτοπαρουσιάστηκε στο Μπρόντγουεϋ το 1958 σε ενιαία παράσταση μαζί με ένα άλλο μονόπρακτο του συγγραφέα, το «Κάτι που δεν ειπώθηκε ποτέ» υπό το γενικό τίτλο “Garden district”.
Ο Τενεσί Ουίλιαμς έγινε εξαιρετικά δημοφιλής στο θεατρικό κοινό, κατά την πρώτη δεκαετία μετά το Β΄παγκόσμιο πόλεμο κι η δημοτικότητά του αυτή οφειλόταν και στην άριστη παρουσίαση των έργων του από πολύ σημαντικούς σκηνοθέτες, που όλοι τους γοητεύτηκαν από την αριστοτεχνική του γραφή.
Όποιος έχει παρακολουθήσει κάποια από τις ταινίες που έχουν βασιστεί σε έργα του Τενεσί Ουίλιαμς, ξέρει τι μπορεί να περιμένει  από αυτή την ταινία. Σύγκρουση μεταξύ της πραγματικότητας με την ονειροπόληση, ψυχικά τραυματισμένες ηρωίδες που ζούν στον φανταστικό τους κόσμο, υπερευαίσθητοι χαρακτήρες που τρέμουν και φοβούνται τον σκοτεινότερο, πρωτόγονο ανθρώπινο εαυτό και τελικά γίνονται τα τραγικά θύματα του.
Η αντιπαράθεση και η κατάθεση ψυχής των δυο γυναικών τις τοποθετούν στην πρώτη γραμμή των μεγάλων ηρωίδων του Τενεσί Ουίλιαμς, ο οποίος για μια ακόμα φορά αυτοβιογραφείται, ειδικά ως προς το βιωματικό τραύμα της λοβοτομής: η αγαπημένη του αδελφή Ρόουζ, ύστερα από επιμονή της μητέρας τους, είχε υποβληθεί στην ολέθρια αυτή επέμβαση, που την άφησε για πάντα διανοητικά ανάπηρη.
Αξίζει να αναφερθούμε και στον ομοφυλοφιλικό χαρακτήρα της ταινίας:
ο συγγραφέας Τενεσί Ουίλλιαμς, ο σεναριογράφος Γκορ Βιντάλ, αλλά και ο πρωταγωνιστής Μοντγκόμερι Κλίφτ, ήταν φανερά ή λιγότερο φανερά, ομοφυλόφιλοι.
Το γκέι δράμα στοιχειώνει την ταινία, παρά τις παρεμβάσεις της αμερικανικής λογοκρισίας και τις κομμένες σκηνές. Τα σεξουαλικά υπονοούμενα είναι ορατά καθ΄όλη τη διάρκεια, έστω και υπό ομοφοβικό πρίσμα. Δεν γίνεται βέβαια ποτέ άμεσος λόγος για την ομοφυλοφιλία, το οιδιπόδειο σύμπλεγμα, τον ομαδικό βιασμό, το ”ψάρεμα” νεαρών λαϊκών εφήβων..