1994, σε σκηνοθεσία Γουόνγκ Καρ Γουάι με τους: Μπρίζιτ Λιν, Φέι Γουάνγκ, Τακέσι Κανεσίρο, Τόνι Λενγκ

Η ΙΣΤΟΡΙΑ

Δύο ιστορίες, δύο ερωτοχτυπημένοι αστυνομικοί, δύο τα αντικείμενα του πόθου τους, η πόλη του Χονγκ Κονγκ, ένα ξενοδοχείο-το Chungking Mansions και μία καντίνα-το Midnight Express..

ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Η ταινία γυρίστηκε στα διαλείμματα των γυρισμάτων του “Ashes of Time” και τα γυρίσματα διήρκεσαν μόλις δύο εβδομάδες. Η ταινία αποτελείται ουσιαστικά από δύο ιστορίες. Οι ήρωες είναι μόνοι, χωρισμένοι, αντικοινωνικοί κι ονειροπόλοι.
Συνδετικός κρίκος και στοιχείο συνέχειας αποτελεί η πόλη. Η πόλη με τους πολύβουους δρόμους, τα φώτα, τα σπίτια, τα μαγαζιά, τους ανθρώπους, τους καπνούς και τους κινδύνους της αποπνέει μια γοητεία και ένα μυστήριο.
Οι δύο ιστορίες ξεχωρίζουν ως προς την παρουσίαση τους.
Η πρώτη χαρακτηρίζεται από την ταχύτητα με ένα μοντάζ απότομο, βίαιο χωρίς ρακόρ. Ξέφρενοι ρυθμοί μέσα στο χάος της νυχτερινής πόλης. Μια μεθυστική κίνηση της κάμερας στο χέρι, φυσικός φωτισμός, ανάποδες λήψεις και αργή κίνηση μέχρις ότου φώτα, χρώματα, άνθρωποι, δρόμοι εισβάλλει το ένα μέσα στο άλλο και δημιουργούν ένα χρωματικό κομφούζιο.
Στη δεύτερη ιστορία δεν εγκαταλείπεται η κάμερα στο χέρι ούτε οι φυσικοί φωτισμοί. Όμως έχουμε πιο αργούς ρυθμούς, πιο πολλούς εσωτερικούς χώρους και πιο πολλά ημερήσια. Χρησιμοποιείται μία τεχνική όπου ο ήρωας μένει σχεδόν ακίνητος στη θέση του ενώ οι άνθρωποι γύρω του κινούνται σε fast forward. Ευρηματικός τρόπος που αποδίδει με σαφήνεια τη μοναξιά του ήρωα, την απόστασή του από τους υπόλοιπους ανθρώπους.
Οι δυο τους θα μπορούσαν να χωριστούν στις ημέρες και τις νύχτες της πόλης του Χονγκ Κονγκ όπως τονίζει ο σκηνοθέτης.
Σύντροφος σε όλα αυτά το καταπληκτικό soundtrack. Τραγούδια γνωστά και όχι, διασκευές επαναλαμβάνονται συνεχώς δένοντας με τους ήρωες, προσθέτοντας μια ασυναγώνιστη δύναμη και ενέργεια στην ασταμάτητα κινούμενη εικόνα.
Το Chungking Express έκανε γνωστό τον Γουόνγκ Καρ Γουάι  στο κοινό εκτός Ασίας και τον συνέδεσε με την απεικόνιση της σύγχρονης ζωής στο Χονγκ Κονγκ.
Και εδώ σαν άλλοτε, ο σκηνοθέτης θα μας μιλήσει για το πέρασμα του χρόνου, τη ρευστότητά του και τα σημάδια που θα αφήσει στον καθένα από εμάς, ακόμα και για τη μοναχικότητα και τις μνήμες.
Μέσα από τέσσερις μοναχικούς ανθρώπους που μέσα στους φρενήρεις ρυθμούς μιας πόλης που δεν κοιμάται ποτέ, προσπαθούν να βρουν το άλλο πολυπόθητο μισό..