1992, σε σκηνοθεσία  Γούντι Άλεν, με τον ίδιο και τους: Μία Φάροου, Σίντνει Πόλακ, Τζούντι Ντέιβις, Λίαμ Νίσον, Τζούλιετ Λούις, Μπλίθ Ντάνερ

Η ΙΣΤΟΡΙΑ
Η ιστορία δυο παντρεμένων ζευγαριών, που αναθεωρούν τις σχέσεις τους και γνωρίζουν διάφορες συναισθηματικές και δραματικές διακυμάνσεις.

ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Το Husbands and wives έρχεται στη φιλμογραφία του Γούντι Άλεν σε μια περίοδο ιδιαίτερη για δύο λόγους.
Αφενός, έχει αποσυνδεθεί πλήρως από τον 70`s εαυτό του και μέσα από μια σειρά κωμωδιών με δραματικά στοιχεία της δεκαετίας των 80`s έχει προετοιμάσει τέλεια το έδαφος και φαίνεται πιο ώριμος από ποτέ για να δημιουργήσει ένα καθαρό δράμα.
Αφετέρου, πρόκειται για την τελευταία του συνεργασία με την επί πολλά χρόνια σύντροφο του, Μία Φάροου, και η ταινία σηματοδοτεί τα όσα -τραγικά ή μη- επακολούθησαν.
Ο ίδιος ο Άλεν είχε κάποτε δηλώσει πως μονάχα σε αυτή την ταινία κατάφερε να αποτυπώσει στην οθόνη επακριβώς ότι είχε στο νου του.
Αυτή είναι και η αίσθηση με την οποία σε αφήνει η ταινία.
Ο σκηνοθέτης δεν ψάχνει σε κανένα σημείο τα πατήματα του, δεν μοιάζει πουθενά να πειραματίζεται, αντίθετα είναι πιο σίγουρος από ποτέ για αυτό που θέλει να πει κι επιλέγει τον πιο κατάλληλο τρόπο να το πράξει: μια υπέροχη σκηνοθεσία, ιδιαίτερη αφήγηση και τέσσερις υποδειγματικά δομημένοι χαρακτήρες.
Η σκηνοθεσία, με ύφος ντοκιμαντέρ, κάνει την ιστορία απόλυτα ρεαλιστική και σε κάνει είτε θέλεις είτε όχι συνένοχο σε μια ιστορία που, ώρες-ώρες, νιώθεις ότι σε μπλέξανε χωρίς να το έχεις επιλέξει.
Το αίσθημα αυτό της συνενοχής επιτείνει και η αφήγηση, η οποία τη μια στιγμή σε έχει έξω και την άλλη μέσα στο μυαλό των πρωταγωνιστών.
Οι χαρακτήρες πιο απλοί και καθημερινοί από ποτέ, μας κάνουν να αναρωτιόμαστε αν τελικά μας αρέσουν οι εξωπραγματικοί κι εξόφθαλμα φανταστικοί χαρακτήρες επειδή είναι αυτοί που επηρεάζουν λιγότερο την ψυχολογία μας.
Ο Γούντι Άλεν και άλλο ένα ποίημα για τη Νέα Υόρκη, τη τζαζ, τη λογοτεχνία, τον κινηματογράφο, τη ζωή, το θάνατο και τον έρωτα.