Κυριακή 21 Σεπτέμβρη 2014

Στις 8.30μμ στην αυλή της σβούρας

Με κρύες μπύρες και πολύ γέλιο
Ανοιχτό προς όλους, θα προτιμηθούν αυτοί που δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με το τραγούδι, αλλά…τραγουδάνε!

“H Μη Βίαιη Επικοινωνία (Nonviolent Communication) είναι μια διαδικασία που μας βοηθά να αντιληφθούμε, να εντοπίσουμε και να διαχειριστούμε τη βία που δεχόμαστε και ασκούμε καθημερινά, τόσο από και προς τους άλλους όσο και προς τον εαυτό μας. Ο σκοπός της είναι σταδιακά να μας απελευθερώσει συναισθηματικά, έτσι ώστε να μπορούμε να ζήσουμε πέρα από την ενοχή, τη ντροπή και το φόβο.
Η διαδικασία αυτή εστιάζει στις βαθύτερες ανάγκες μας και τα συναισθήματα που βιώνουμε ανά πάσα στιγμή κι έτσι μας βοηθά να συνυπάρχουμε με τους άλλους με τρόπο που κάνει τη ζωή πιο όμορφη για όλους.
Η Μη Βίαιη Επικοινωνία πρεσβεύει ότι ο άνθρωπος έχει φυσική τάση να προσφέρει και να λειτουργεί με ανθρωπιά απέναντι στους άλλους και στον εαυτό του. Στόχος της είναι να προτείνει τρόπους με τους οποίους να αποκαλύπτεται η φυσική αυτή κατάσταση του ανθρώπου και να μετατρέπεται σε κινητήριο δύναμη των σχέσεων.”
www.non-violence.gr

Εργαστήριο Μη βίαιης επικοινωνίας, στη σβούρα
Με τον Γιώργο Τσιτσιρίγκο
Πέμπτη 18 Σεπτέμβρη
Ώρα 18.00

Η συμμετοχή είναι ελεύθερη με προαιρετική ενίσχυση του κουμπαρά

Παρακαλούνται όσοι/ες θέλουν να συμμετέχουν να βρίσκονται στον χώρο 10 λεπτά νωρίτερα, γιατί μετά την έναρξη του εργαστηρίου δεν θα επιτρέπεται η είσοδος.

1999, σε σκηνοθεσία Ντέιβιντ Λιντς με τους: Ρίτσαρντ Φάρνσγουορθ, Σίσι Σπέισεκ, Χάρι Ντιν Στάντον, Νταν Φλάνερι, Έβερετ ΜακΓκιλ

Η ΙΣΤΟΡΙΑ
Η αληθινή ιστορία του 73χρονου Άλβιν Στρέιτ, ο οποίος, για να επισκεφτεί τον άρρωστο αδελφό του, διέσχισε εκατοντάδες χιλιόμετρα από την Αϊόβα ως στο Γουισκόνσιν επάνω σε μια μηχανή του γκαζόν, επειδή, λόγω κακής όρασης δεν είχε άδεια οδήγησης.

ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Στο The Straight Story ο Λιντς δεν εισέρχεται σε οποιονδήποτε από τους γνωστούς σουρεαλιστικούς του χώρους, με τους οποίους έχουμε συνδέσει το έργο του, αλλά καταδύεται σε ένα μοναδικό κόσμο με τους δικούς του κανόνες  και την κάμερα να παρακολουθεί αρχικά μια προαστιακή αυλή για να ξετυλίξει σιγά-σιγά την ιστορία του γέρο Άλβιν…
(αν ψάχνουμε βέβαια ομοιότητες με τις άλλες ταινίες του Λιντς, ίσως τις βρούμε στην κατηγορία ‘οι εκκεντρικοί ήρωές του’ και εδώ στο πρόσωπο του πεισματάρη τρελόγερου Άλβιν και του χαρτοκοπτικού του)
Η ταινία βασίζεται σε αληθινά γεγονότα που συνέβησαν το 1994. Ο 73χρονος Άλβιν Στρέιτ λαμβάνει ένα γράμμα από τον άρρωστο 76χρονο αδερφό του, Λάιλ που τα τελευταία δέκα χρόνια δεν έχει καμιά επικοινωνία μαζί του. Αποφασίζει λοιπόν, να κάνει το ταξίδι να δει τον άρρωστο αδελφό του, και να συμφιλιωθεί μαζί του αναθερμαίνοντας τις σχέσεις τους, αφήνοντας στην άκρη εγωισμούς και μίση. Ξεκινάει λοιπόν από την Αϊόβα με προορισμό το Γουϊσκόνσιν… οδηγώντας τη θεριστική μηχανή του γκαζόν, πράγμα τόσο επικίνδυνο όσο και δύσκολο για έναν άνθρωπο σ’ αυτή την ηλικία, αφού θα χρειαστεί να είναι στο δρόμο πάνω από έξι βδομάδες, καλύπτοντας μια απόσταση εκατοντάδων μιλίων ώσπου να φτάσει στον προορισμό του.
Το φιλμ είναι ένα πανέμορφο, συναισθηματικό road movie, με την καταπληκτική φωτογραφία και το σάουντρακ του Άντζελο Μπανταλαμέντι  να συνυφαίνουν μια ελεγεία ανθρωπιάς και ζεστασιάς. Μέσα από τον ερχομό των γηρατειών, ο Άλβιν έχει ωριμάσει. Έτσι, τελικά η ταινία αποτελεί έναν ύμνο στη γαλήνη, στην ισορροπημένη σχέση με τη φύση (δεσπόζει στο φιλμ), στην ψυχική ωρίμανση και νιρβάνα.
Ταυτόχρονα ασφαλώς αποτελεί και μια ιστορία αποθέωσης της ανθρώπινης θέλησης.
Ο Λιντς, με ένα καθαρό βλέμμα μας δίνει μια άλλη άποψη του δρόμου, μια άλλη πορεία στεριανή αυτή τη φορά, τούτου του γερο-Οδυσσέα που δεν ξέρει αν τον ενδιαφέρει το ταξίδι ή η Ιθάκη του. Μας παρασύρει στον κόσμο του που μπορεί τελικά να είναι και δικός μας κόσμος, οδηγώντας σταθερά μέσω του γερο-Άλβιν για να μας πείσει πως τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο, και πως τελικά οι ‘Ιθάκες’ είναι για να δίνουν τα ταξίδια…

1993, σε σκηνοθεσία Τζιμ Σέρινταν με τους: Ντάνιελ Ντέι Λιούις, Έμμα Τόμσον, Πιτ Ποστλγουέιτ, Κορίν Ρεντγκρέιβ, Τζον Λιντς

Η ΙΣΤΟΡΙΑ
Ένας νεαρός Ιρλανδός φεύγει από το Λονδίνο σε αναζήτηση δουλειάς. Γνωρίζεται με χίπις και ζει μαζί τους σε κοινόβιο. Τη βραδιά που κλέβει τα χρήματα μιας πόρνης, βόμβα του ΙΡΑ σκορπά το θάνατο σε κλαμπ. Από ερωτική αντιζηλία κάποιος από το κοινόβιο τον καταδίδει ως βομβιστή. Έτσι αρχίζει μια άνευ προηγουμένου οδύσσεια του ίδιου και της οικογένειάς του…

ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Το 1974, ο νεαρός Ιρλανδός Τζέρι συλλαμβάνεται άδικα από τη βρετανική αστυνομία και αντιμετωπίζει την κατηγορία βομβιστικής επίθεσης. Υπό καθεστώς απάνθρωπης ανάκρισης και έντονης ψυχολογικής βίας, ο Τζέρι θα αποδεχθεί την κατηγορία, ενώ ο πατέρας του θα φυλακιστεί ως συνεργός.
Με πρώτη ύλη το αυτοβιογραφικό βιβλίο του Τζέρι Κόνλον ‘Proved Innocent : The Story of Gerry Conlon of the Guildford Four’, ο Τζιμ Σέρινταν μεταποιεί τα πραγματικά γεγονότα ώστε να χωρέσουν στο δικό του μυθοπλαστικό πλαίσιο:
Η αληθινή ιστορία των Τεσσάρων του Γκίλντφορντ, τεσσάρων ανθρώπων που καταδικάστηκαν άδικα για τις βομβιστικές επιθέσεις του IRA σε παμπ του Γκίλντφορντ, στις οποίες σκοτώθηκαν τέσσερις Βρετανοί στρατιώτες και ένας πολίτης είναι μια σκληρή πολιτική τραγωδία, ένα ντόμινο λαθών που παρουσιάζεται με ντοκιμαντερίστικη ακρίβεια. Η αφετηρία θυμίζει καφκικό εφιάλτη, η συνύπαρξη πατέρα – γιου πίσω από τα κάγκελα μένει αλησμόνητη, ενώ οι όποιες αδυναμίες στο σενάριο επισκιάζονται από την ερμηνεία του Ντάνιελ Ντέι Λιούις.
Η τέχνη της κατασκευής ενόχων και εχθρών του λαού ήταν πάντα μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις της εξουσίας, ιδιαίτερα όταν είχε να αντιμετωπίσει τις οδυνηρές συνέπειες των απάνθρωπων πράξεών της.
Στην ταινία του Τζιμ Σέρινταν που κέρδισε τη Χρυσή Άρκτο του 1994 και 7 υποψηφιότητες για Όσκαρ είναι ο IRA, στη δική μας πραγματικότητα μπορεί να είναι οι μετανάστες, οι αντιφρονούντες, η κοινωνία ολόκληρη. Ο στόχος μπορεί να αλλάζει (αν και… στο μυαλό είναι ο στόχος), οι μέθοδοι όμως παραμένουν πάνω-κάτω οι ίδιες.
Και στο Εις το Όνομα του Πατρός αποκαλύπτονται σε όλο το μεγαλείο τους αυτές οι μέθοδοι που καταστρέφουν ανθρώπους στο όνομα κάθε φορά μιας υπέρτατης αξίας: της ασφάλειας, της δικαιοσύνης, της δημοκρατίας, της ελευθερίας.

1989, σε σκηνοθεσία Πίτερ Γουίαρ με τους: Ρόμπιν Γουίλιαμς, Ρόμπερτ Σον Λέοναρντ, Ίθαν Χοκ, Τζος Τσαρλς, Γκέιλ Χάνσεν

Η ΙΣΤΟΡΙΑ
Ο ντροπαλός Τοντ Αντερσον είναι ο νέος μαθητής ενός αυστηρού σχολείου αρρένων, όπου ο αδελφός του υπήρξε αριστούχος. Ο συγκάτοικός του, Νιλ, έξυπνος και δημοφιλής, ζει με την καταπίεση του πατέρα του. Η ζωή των δύο και των υπολοίπων συμμαθητών τους θα αλλάξει σύντομα με την έλευση ενός καινούργιου καθηγητή, του Κίτινγκ, που θα τους σπρώξει να πάνε ενάντια στο κατεστημένο.

ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Μια γιορτή αφιερωμένη στην εποχή της αθωότητας… Όταν η δύναμη της προσδοκίας για τα όσα υπόσχεται το αύριο, κάνει τους τοίχους να μοιάζουν χάρτινοι και τους φραγμούς κούφιες προφάσεις. Μια ομάδα εφήβων, με οδηγό την ποίηση τολμούν να αναζητήσουν τον προσωπικό τους βηματισμό, με τον οποίο θα διασχίσουν τη ζωή και θα παραμείνουν όρθιοι. Προστάτης τους μέχρι την ελευθερία, ένας ιδιοφυής αντικομφορμιστής δάσκαλος γεμάτος ζωντάνια, ιδέες, ευαισθησία και πάθος για την ζωή που εκτός από τις γνώσεις των σχολικών εγχειριδίων, αναλαμβάνει αυτοβούλως να τους εκπαιδεύσει πως να στέκονται στο ύψος όλων εκείνων, που δεν μετριούνται με μηδενικά και προεξαργυρωμένες βραβεύσεις, αλλά με όνειρα και πίστη.
Τους μαθαίνει να σκέπτονται και να νιώθουν, να μην αφήνουν τις στιγμές να χάνονται αλλά να τις βιώνουν έντονα από την πρώτη μέχρι την τελευταία.
Ο Γουίαρ αντιμετωπίζει τους ήρωες του έργου του με αγάπη και ευαισθησία αποφεύγοντας να διατηρήσει τις αποστάσεις. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τελικά λίγο πολύ να τους εξιδανικεύει. Αυτή η αντιμετώπιση και ο σαφής αλλά και λιγάκι αφελής διαχωρισμός ανάμεσα στο νέο και ανατρεπτικό και στο παλιό και συντηρητικό είναι το μεγάλο μειονέκτημα αλλά ταυτόχρονα και το ιδιαίτερο στοιχείο της ταινίας. Με αυτόν τον τρόπο ο σκηνοθέτης καταφέρνει να δημιουργήσει ένα μικρό κινηματογραφικό ποίημα που αποπνέει αισιοδοξία και ζωντάνια όπως ακριβώς και οι πρωταγωνιστές του. Ο ασυγκράτητος Ρόµπιν Ουίλιαµς, στο ρόλο του Κίτιν, κλέβει την παράσταση χωρίς να βεντετίζει, αλλά έχει δευτερεύουσα παρουσία σε σχέση µε τους αληθινούς πρωταγωνιστές, που είναι οι νεαροί μαθητές.
«Ο κύκλος των χαμένων ποιητών» παραμένει καθ’ όλη την διάρκεια του ένα γοητευτικό παραμύθι που θέτει απλά αλλά καίρια ερωτήματα για την ζωή και τις πραγματικές τις αξίες. Ένα παραμύθι που θέλει να μας συγκινήσει και να μας ευαισθητοποιήσει χωρίς να ντρέπεται για τις αδυναμίες του.
Όσο λοιπόν αφήνουμε την ζωή μας να χάνεται σε περίπλοκους και αδιέξοδους συλλογισμούς, απέχοντας από όλα αυτά τα μικρά που πολλές φορές κρύβουν την ευτυχία, το δημιούργημα του Γουίαρ δια στόματος Τζον Κίτινγκ θα βρίσκεται εδώ να μας φωνάζει και να μας υπενθυμίζει…. “Carpe Diem”.. το ταξίδι γίνεται λιγότερο τρομακτικό μόνο όταν έχεις χαράξει ο ίδιος τη διαδρομή.

1995, στη σκηνοθεσία Γ. Ζερβουλάκος με τους: Βάνα Μπάρμπα,  Νίκος Ξανθόπουλος, Μιχάλης Παπαγγελίδης, Χρήστος Καλαβρούζος, Ανέστης Βλάχος, Δημήτρης Πουλικάκος, Νέλλη Γκίνη, Τάκης Χρυσικάκος, Βασίλης Τσάγκλος, Μιχάλης Γιαννάτος, Μενέλαος Ντάφλος, Δημήτρης Ασπιώτης, Βαγγέλης Δημητρίου, Δημήτρης Κατσιμάνης, Πάνος Παπακυριακόπουλος, Δήμητρα Ζέζα, Ηλίας Τσέχος, Ευθύμης Δημητρίου, Ευδοκία Εξάρχου, Λάμπρος Έξαρχος, Σπυριδούλα Χατζηεφραιμίδη, Γιώργος Πλεμμένος, Γιώργος Προβιάς, Χριστίνα Παναγιωτοπούλου, Γεωργία Κακαβά, Αλέκα Μίσσιου, Βασίλης Χατζηεφραιμίδης, Δημήτρης Αλαμπασίνης, Ντένης Κανελιώτης, Γιάννης Σουκούλης, Κώστας Βάντζος, Παύλος Μεθενίτης, Βασίλης Κιουρτσόγλου, Νίκος Αλατζάς, Παναγιώτης Μποτίνης, Γιάννης Αστρακάκης, Χρήστος Σαπουντζής, Μαριάννα Καστανιά, Μαρία Θάνογλου, Λαμπρινή Μηλιαράκη, Αντωνία Γκούβη, Πίτσα Παπαδοπούλου, Βανέσσα Βακάλη

Η ΙΣΤΟΡΙΑ
Η Ευρυδίκη είναι τραγουδίστρια στη μικρή ομάδα των μουσικών που παίζουν στα λαϊκά πανηγύρια του καλοκαιριού. Αρχηγός της ομάδας ο Αλέκος. Δίπλα του ο Διονύσης βιολί και ο Κυριάκος κλαρίνο. Όταν ο Κυριάκος φεύγει, η ομάδα καλεί τον Ορφέα, ένα μουγκό βοσκό, που παίζει θεϊκά το κλαρίνο, να παίξει προσωρινά στο συγκρότημα. Η Ευρυδίκη πείθεται απο τον Πάνο, ένα πλούσιο εμπορογεωργό, να κατέβει μαζί του στην ΑΘήνα, όπου της υπόσχεται να την κάνει διάσημη τραγουδίστρια. Εκεί όμως θα βρει τα πράγματα διαφορετικά και θα επιστρέψει στο συγκρότημα που ο Ορφέας έχει μετατρέψει σε κάτι το μοναδικό με τη μαγική δύναμη της τέχνης του.

ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Μια ταινία, που συνεχίζει την παράδοση του αντίστοιχου ελληνικού σινεμά της δεκαετίας του ’60, αλλά ακριβώς γι’ αυτό το λόγο είναι παλιομοδίτικη.
Μια σύγχρονη εκδοχή του μύθου του Ορφέα και της Ευριδίκης.
Επανεμφάνιση του Νίκου Ξανθόπουλου στα κινηματογραφικά δρώμενα, έπειτα από 24 ολόκληρα χρόνια απουσίας. Ο Νίκος Ξανθόπουλος, δέχθηκε να παίξει σε αυτή την ταινία χωρίς αμοιβή, με ποσοστό από τις κινηματογραφικές εισπράξεις. Όμως η ταινία δεν προβλήθηκε ποτέ στις κινηματογραφικές αίθουσες…
τραγούδι:  Νίκος Ξανθόπουλος, Βανέσσα Βακάλη, Έφη Ιωάννου, Πίτσα Παπαδοπούλου
στίχοι: Γιώργος Ζερβουλάκος
κλαρίνο: Κώστας Μπάος

1959, σε σκηνοθεσία Σίντνευ Λιούμετ και σενάριο Τενεσί Ουίλιαμς, με τους Μάρλον Μπράντο, Άννα Μανιάνι, Τζόαν Γουντγουόρντ, Μωρίν Στέιπλετον

Η ΙΣΤΟΡΙΑ
Ο Βαλ Ξαβιέ, γνωστός με το παρατσούκλι «Φιδοτόμαρος» εξαιτίας ενός τζάκετ από φιδίσιο δέρμα, έχοντας προστριβές με το νόμο, αναγκάζεται να φύγει από τη Νέα Ορλεάνη και να διακόψει την καριέρα του ως τραγουδιστής σε κλαμπ. Μια νύχτα, η περιπλάνησή του τον οδηγεί σε μιαν απόμερη κωμόπολη του Μισισιπή, όπου προσλαμβάνεται ως βοηθός στο εμπορικό της Λέιντι Τόρενς. Η τελευταία είναι μια μεσόκοπη γυναίκα, που κουβαλά μέσα της την οργή γι’ αυτούς που έκαψαν τον αμπελώνα του πατέρα της (επειδή πούλησε ποτό σε μαύρους) και την πίκρα ενός άτυχου έρωτα με τον Ντέιβιντ Κουτρέρ, ενώ ταυτόχρονα υπομένει τα καμώματα του αυταρχικού συζύγου της, Τζέιμπ, ο οποίος, βαριά ασθενής, επέστρεψε από το νοσοκομείο κι αργοπεθαίνει στον επάνω όροφο του εμπορικού καταστήματος. Η Λέιντι, ωστόσο, κάνει όνειρα για την επέκταση των εμπορικών της δραστηριοτήτων, γι’ αυτό και προσλαμβάνει τον Βαλ, ο οποίος με τη γοητεία του προσελκύει τη γυναικεία πελατεία. Ανάμεσα σ’ αυτές που τον πολιορκούν επίμονα είναι και η Κάρολ Κουτρέρ, αδελφή του Ντέιβιντ, μια αλκοολική νυμφομανής, της οποίας το αυτοκίνητο προθυμοποιήθηκε να φτιάξει ο Βαλ όταν πρωτοήρθε στην κωμόπολη. Ωστόσο, αυτή που τον κερδίζει τελικά, είναι η Λέιντι, η οποία προχωρά στην υλοποίηση του σχεδίου της να ανοίξει ένα αναψυκτήριο. Την ημέρα των εγκαινίων, ο άνδρας της, τυφλωμένος από ζήλια, ομολογεί άθελά του ότι ήταν ανάμεσα σ’ αυτούς που πυρπόλησαν τον αμπελώνα..

ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Ο σπουδαίος «ποιητής» της αμερικανικής δραματουργίας, Τένεσι Ουίλιαμς, έχοντας βιώσει στο ίδιο του το «πετσί» την κοινωνική «κόλαση» του αμερικανικού Νότου, το κάλπικο «αμερικανικό όνειρο», την εκμετάλλευση, τον έως μυελού οστών ανήθικο πουριτανισμό, τη μαφιόζικη βία, το ρατσισμό του κράτους και της παρακρατικής/ φασιστικής «Κου Κλουξ Κλαν» στο μαύρο πληθυσμό, αλλά και κάθε ταξικά ανίσχυρου και διαφορετικού, που γέννησε το κραχ του καπιταλισμού του 1929, το 1940 γράφει το έργο «Η μάχη των αγγέλων». Εκδοχή αυτού του έργου είναι ο κινηματογραφικός «Φυγάς», όπως και το έργο του «Ο Ορφέας στον Άδη» (1957). Ένα σκληρά «ποιητικό» υπαρξιακό δράμα, αλλά με έντονο κοινωνικό υπόβαθρο. Ο Ουίλιαμς, με πρόσχημα τον αρχαίο μύθο του Ορφέα και της Ευρυδίκης, πλάθει έναν «Ορφέα» της τρομερής εποχής του.