H Ομάδα Υποστήριξης Μητρικού Θηλασμού και Μητρότητας Κορινθίας ανήκει και αυτή στο Δίκτυο Ομάδων ανά νομό/πόλη, που δημιουργήθηκαν με στόχο την «από μητέρα προς μητέρα» προώθηση, υποστήριξη, ενημέρωση, ενθάρρυνση και ανταλλαγή πληροφοριών, σχετικά με το μητρικό θηλασμό.

Στην ομάδα μας υπάρχουν έμπειρες θηλάζουσες μανούλες, και είναι στη διάθεση των μαμάδων αυτών, που μέσω της ανταλλαγής εμπειριών και απόψεων, θέλουν να κατανοήσουν καλύτερα τη σημαντικότητα του μητρικού θηλασμού, για την υγιή ανάπτυξη του μωρού τους, κι έχουν ενστερνιστεί πλήρως την άποψη ότι ένα νεογέννητο μωρό έχει ανάγκη μόνο τρία πράγματα: Ζεστασιά από την αγκαλιά της μαμάς του, τροφή από το στήθος της και ασφάλεια από την παρουσία της και με το θηλασμό μπορεί να καλύψει και τα τρία! Η προσφορά των μελών είναι εθελοντική και οι απόψεις προσωπικές.

Δεν είμαστε επαγγελματίες υγείας, απλά μοιραζόμαστε καλοπροαίρετα τις εμπειρίες και τις γνώσεις που έχουμε αποκτήσει μέσα από το ταξίδι της μητρότητας. Ως εκ τούτου είναι στην κρίση της κάθε μητέρας, το αν θα δεχτεί τις συμβουλές των άλλων μαμάδων ως σωστές.

H συμμετοχή στην ομάδα του facebook:
https://www.facebook.com/groups/382531485116813/doc/499612830075344/

To email της ομάδας:
thilasmoskorinthos@yahoo.gr

Τετάρτη σήμερα και όπως κάθε δεύτερη Τετάρτη στις 5 το απόγευμα στη σβουρα (Σίνα 37), φιλοξενείται η Ομάδα υποστήριξης Μητρικού Θηλασμού και Μητρότητας.

Βιωματικές συναντήσεις εγκύων και θηλαζουσών.
Μοιραζόμαστε τις γνώσεις, τις γνώμες και δίνουμε λύσεις στα προβλήματά μας, μητέρα προς μητέρα, εξασφαλίζοντας το καλύτερο δυνατό για τα παιδιά μας.

1994, σε σκηνοθεσία Μάικλ Ράντφορντ, με τους Φιλίπ Νουαρέ, Μαρία Γκράτσια Κουτσινότα, Μάσιμο Τροϊζι, Λίντα Μορέτι, Ρενάτο Σκάρπα

Η ΙΣΤΟΡΙΑ
Σε ένα μικρό ψαροχώρι της Ιταλίας ο Μάριο, ένας νέος της εποχής ψάχνει να βρει την ταυτότητά του. Οι συνθήκες της εποχής είναι πολύ δύσκολες, αφού σε αυτή την μικρή γωνιά της ιταλικής υπαίθρου ο πολιτισμός δεν έχει κάνει ακόμα την εμφάνισή του. Ο Μάριο αν και γιος ψαρά, με την πενιχρή του μόρφωση πιάνει δουλειά στο ταχυδρομείο της περιοχής, με μοναδική αποστολή να μεταφέρει την προσωπική αλληλογραφία του εξόριστου Χιλιανού ποιητή Πάμπλο Νερούδα. Μέσα από τη σχέση του με τον ποιητή ο αγράμματος γιος του ψαρά μεταμορφώνεται σε έναν ώριμο άνθρωπο με δυνατή πολιτική σκέψη και προβληματισμό για τα ζητήματα του φτωχού του τόπου, που ταλανίζεται από τις “κούφιες” υποσχέσεις των μέχρι τότε πολίτικων. Ο ρόλος του μεγάλου ποιητή στη ζωή του Μάριο, γίνεται ακόμα σημαντικότερος, όταν ο ίδιος τον βοηθάει να κερδίσει την εκλεκτή της καρδιάς του Βεατρίκη.

ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Η ταινία του Μάικλ Ράντφορντ βασίστηκε στο βιβλίο του Χιλιανού συγγραφέα Αντόνιο Σκάρμετα, “Ardiente Paciencia”.
Ταινία και βιβλίο αναφέρονται, με κάποιες παραλλαγές, σ’ ένα επεισόδιο της ζωής του Νερούδα, από την εποχή λίγο πριν κερδίσει τις εκλογές ο Αλλιέντε, και μέχρι το θάνατό του.  Με αφορμή αυτό το επεισόδιο (που κατά άλλους είναι μυθοπλασία αλλά ο Σκάρμετα αναφέρεται στον πρόλογο στα πρόσωπα του μυθιστορήματος, λέγοντας ότι τα γνώρισε προσωπικά) ο αναγνώστης έχει τη ευκαιρία να γνωρίσει τον ποιητή, την ποίηση του Νερούδα και τη σχέση του με τον έρωτα και τη ζωή.
Ο θεατής θα μπορούσε να θεωρήσει την ταινία, ως έναν ύμνο στον μεγάλο ποιητή Πάμπλο Νερούδα.
Αντίθετα διακρίνουμε μια διάθεση να εξυμνήσει την ποίηση που κρύβει ένας απλός άνθρωπος σε σύγκριση με αυτήν ενός επαγγελματία.
Σε μια εποχή που οι ανθρώπινες σχέσεις περνάνε έντονη κρίση, έρχεται μια ταινία σαν τον “Ταχυδρόμο” για να ξυπνήσει τα αισθήματα που προσπαθούμε να κλειδώσουμε μέσα μας.
Πέρα από τα παρθένα τοπία, τους φυσικούς ήχους, τη νοσταλγική μουσική, το ρεαλιστικό σενάριο, τις εξαιρετικές ερμηνείες και τα έντονα νοήματα, η ταινία μένει στο μυαλό σου για το ρίγος που καταφέρνει να σου δημιουργήσει λόγω της απλότητας με την οποία αγγίζει το θέμα.
Ο Μάριο, με αφορμή τη συνάντησή του με τον Νερούδα, καταφέρνει να εξωτερικεύσει όλα όσα καταπίεζε μέσα του και δεν του δόθηκε η ευκαιρία να εκφράσει. Μέσα από αυτή τη καθοδηγητική σχέση του με τον ποιητή βγαίνει καλλιτεχνικά ευαισθητοποιημένος, πολιτικά συνειδητοποιημένος και, το βασικότερο, πνευματικά κατασταλαγμένος. Βιώνει την προσωπική του ολοκλήρωση.

(Ο πρωταγωνιστής Μάσιμο Τροΐζι είχε μυστικά αναβάλει μία εγχείρηση καρδιάς για να προχωρήσουν ομαλά τα γυρίσματα, με αποτέλεσμα να πεθάνει από έμφραγμα λίγο πριν την ολοκλήρωσή τους, σε ηλικία 41 ετών. Με τις υποψηφιότητές του για Όσκαρ (ως πρωταγωνιστής και ένας εκ των σεναριογράφων) είναι ένας από τους μόλις επτά που έχουν προταθεί για το βραβείο μετά θάνατον.)

2000, στη σκηνοθεσία Ρένος Χαραλαμπίδης με τους: Ρένος Χαραλαμπίδης, Άννα-Μαρία Παπαχαραλάμπους, Κώστας Τσάκωνας, Άλκης Παναγιωτίδης, Μιχάλης Ιατρόπουλος Μάνος Βακούσης, Τάκης Σπυριδάκης

Η ΙΣΤΟΡΙΑ
Μια αυγουστιάτικη νύχτα στην Αθήνα, ένας σύγχρονος μποέμ φλερτάρει με μια κοπέλα που γνώρισε σε τηλεφωνικό θάλαμο. Ταυτόχρονα βλέπουμε σκηνές από την καθημερινή του ζωή κυρίως σ’ ένα σοφιστικέ cafe, στο διαμέρισμα ενός παλαβιάρη φίλου του ή σε μια υπόγεια διάβαση, τόπο ραντεβού με δύο μαφιόζους, που θυμίζουν περισσότερο φιγούρες μπουρλέσκ κωμωδίας.

ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Μια συμπαθέστατη ταινία από τον Ρένο Χαραλαμπίδη που σε αγγίζει κατευθείαν στην καρδιά και ένα υπέροχο σενάριο-γραμμένο απ’ τον ίδιο τον Χαραλαμπίδη- που δεν γίνεται να μην γελάσεις με τις ατάκες του ή με την ποιητική του ματιά πάνω στον έρωτα και τις ανησυχίες των-εν έτει 2000-30άρηδων.
Εντυπωσιακοί και οι κάπως πιο δεύτεροι ρόλοι. Ο Τσάκωνας, έδωσε μια απ’ τις καλύτερες ερμηνείες της καριέρας του και αυτό οφείλεται κυρίως στην ατμοσφαιρική και ρεαλιστική προσέγγιση που κάνει ο σκηνοθέτης στους ήρωες. Ξεχωρίζει, ακόμα, ο Μιχάλης Ιατρόπουλος, ως εκκεντρικός μαφιόζος που ακόμα περιμένει καρτερικά την νεανική του αγάπη, την Βάσω.
Η ταινία οφείλει πολλά στην φωτογραφία του Ευγένιου Διοσυνόπουλου καθώς και στη  εξαιρετική μουσική του Παναγιώτη Καλαντζόπουλου.
Ακροβατεί ανάμεσα σε σουρεαλισμό και ρομαντισμό με μπόλικες πινελιές ειρωνικού και φλεγματικού χιούμορ.
Παρουσιάζει την Αθήνα των ονείρων μας, την Αθήνα που θα μας επέτρεπε να περπατάμε ανάποδα την Ακαδημίας χέρι χέρι με τη γυναίκα της ζωής μας. Την Αθήνα που θα έκλεινε με βία τα μπουρδέλα, τα σκυλάδικα, τα κλαμπάκια και τις καφετέριες για να γεμίσει της ταράτσες της με θερινά σινεμά. Την Αθήνα που κάθε σουρεαλιστής αυτού του κόσμου θα τη θεωρούσε την προσωπική του πνευματική Μέκκα.
Αλλά το λέει κι ο ίδιος: «κωλοχώρα, δεν καταλαβαίνει τους καλλιτέχνες».

«Είμαι συλλέκτης. Μαζεύω το πιο σκληρό και άγριο πράγμα του κόσμου: στιγμές».

Και τελικά αυτό ακριβώς είναι τα Φτηνά Τσιγάρα: μια συλλογή από στιγμές. Στιγμές από  άδεια τραμ,  στιγμές από διάφανες σακούλες με νερό και χρυσόψαρα , στιγμές σε καρτοτηλέφωνα και σε ερημωμένους δρόμους, στιγμές που κρύβονται μέσα σε γόπες, στιγμές ζωής και έρωτα..

1994, σε σκηνοθεσία Γουόνγκ Καρ Γουάι με τους: Μπρίζιτ Λιν, Φέι Γουάνγκ, Τακέσι Κανεσίρο, Τόνι Λενγκ

Η ΙΣΤΟΡΙΑ

Δύο ιστορίες, δύο ερωτοχτυπημένοι αστυνομικοί, δύο τα αντικείμενα του πόθου τους, η πόλη του Χονγκ Κονγκ, ένα ξενοδοχείο-το Chungking Mansions και μία καντίνα-το Midnight Express..

ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Η ταινία γυρίστηκε στα διαλείμματα των γυρισμάτων του “Ashes of Time” και τα γυρίσματα διήρκεσαν μόλις δύο εβδομάδες. Η ταινία αποτελείται ουσιαστικά από δύο ιστορίες. Οι ήρωες είναι μόνοι, χωρισμένοι, αντικοινωνικοί κι ονειροπόλοι.
Συνδετικός κρίκος και στοιχείο συνέχειας αποτελεί η πόλη. Η πόλη με τους πολύβουους δρόμους, τα φώτα, τα σπίτια, τα μαγαζιά, τους ανθρώπους, τους καπνούς και τους κινδύνους της αποπνέει μια γοητεία και ένα μυστήριο.
Οι δύο ιστορίες ξεχωρίζουν ως προς την παρουσίαση τους.
Η πρώτη χαρακτηρίζεται από την ταχύτητα με ένα μοντάζ απότομο, βίαιο χωρίς ρακόρ. Ξέφρενοι ρυθμοί μέσα στο χάος της νυχτερινής πόλης. Μια μεθυστική κίνηση της κάμερας στο χέρι, φυσικός φωτισμός, ανάποδες λήψεις και αργή κίνηση μέχρις ότου φώτα, χρώματα, άνθρωποι, δρόμοι εισβάλλει το ένα μέσα στο άλλο και δημιουργούν ένα χρωματικό κομφούζιο.
Στη δεύτερη ιστορία δεν εγκαταλείπεται η κάμερα στο χέρι ούτε οι φυσικοί φωτισμοί. Όμως έχουμε πιο αργούς ρυθμούς, πιο πολλούς εσωτερικούς χώρους και πιο πολλά ημερήσια. Χρησιμοποιείται μία τεχνική όπου ο ήρωας μένει σχεδόν ακίνητος στη θέση του ενώ οι άνθρωποι γύρω του κινούνται σε fast forward. Ευρηματικός τρόπος που αποδίδει με σαφήνεια τη μοναξιά του ήρωα, την απόστασή του από τους υπόλοιπους ανθρώπους.
Οι δυο τους θα μπορούσαν να χωριστούν στις ημέρες και τις νύχτες της πόλης του Χονγκ Κονγκ όπως τονίζει ο σκηνοθέτης.
Σύντροφος σε όλα αυτά το καταπληκτικό soundtrack. Τραγούδια γνωστά και όχι, διασκευές επαναλαμβάνονται συνεχώς δένοντας με τους ήρωες, προσθέτοντας μια ασυναγώνιστη δύναμη και ενέργεια στην ασταμάτητα κινούμενη εικόνα.
Το Chungking Express έκανε γνωστό τον Γουόνγκ Καρ Γουάι  στο κοινό εκτός Ασίας και τον συνέδεσε με την απεικόνιση της σύγχρονης ζωής στο Χονγκ Κονγκ.
Και εδώ σαν άλλοτε, ο σκηνοθέτης θα μας μιλήσει για το πέρασμα του χρόνου, τη ρευστότητά του και τα σημάδια που θα αφήσει στον καθένα από εμάς, ακόμα και για τη μοναχικότητα και τις μνήμες.
Μέσα από τέσσερις μοναχικούς ανθρώπους που μέσα στους φρενήρεις ρυθμούς μιας πόλης που δεν κοιμάται ποτέ, προσπαθούν να βρουν το άλλο πολυπόθητο μισό..

1940, σε σκηνοθεσία: Τζον Φορντ, με τους: Χένρι Φόντα, Τζον Καραντάιν, Τζέιν Ντάργουελ, Ράσελ Σίμσον

Η ΙΣΤΟΡΙΑ
… των ταπεινών και καταφρονεμένων της Αμερικής στα χρόνια της μεγάλης οικονομικής κρίσης, στις αρχές της δεκαετίας του 1930, αμέσως μετά το Μεγάλο Κραχ του 1929.

ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Με τις σοδειές τους κατεστραμμένες από παρατεταμένη ξηρασία και από θυελλώδεις ανέμους που κουβαλούσαν πυκνά σύννεφα από χώμα, ξεριζωμένοι από τα χωράφια τους λόγω της εισβολής των νέων καλλιεργητικών μεθόδων, χιλιάδες εξαθλιωμένοι αγρότες του αμερικανικού Νότου εγκαταλείπουν τις εστίες τους κατευθυνόμενοι προς τη Γη της Επαγγελίας, την Καλιφόρνια.
Με τα λιγοστά υπάρχοντά τους φορτωμένα σε σαραβαλιασμένα φορτηγάκια ζουν ένα ταξίδι ολωσδιόλου εφιαλτικό ελπίζοντας να βρουν δουλειά και ψωμί. Τις τύχες μιας από αυτές τις οικογένειες παρακολουθεί το βραβευμένο με Πούλιτζερ μυθιστόρημα του Τζον Στάινμπεκ (1939) και η πιστή κινηματογραφική του μεταφορά ένα χρόνο μετά.
Για να αποδώσει όσο μπορούσε πιο ρεαλιστικά την εξιστόρησή του, ο συγγραφέας έζησε για ένα διάστημα ανάμεσα στους εσωτερικούς μετανάστες, οι οποίοι, φθάνοντας στον προορισμό τους, δεν άργησαν να αντιληφθούν ότι τα πράγματα δεν ήταν όπως είχαν ελπίσει: τους περίμεναν η καχυποψία, η εχθρότητα, η αναδουλειά, η πείνα και η ανάλγητη συμπεριφορά των εργοδοτών και των εκπροσώπων του κράτους.
Πολλοί κριτικοί βιβλίων το καταλόγισαν αμέσως στα καλύτερα λογοτεχνικά βιβλία, ένα από τα κλασικά αριστουργήματα της αμερικανικής αλλά και της παγκόσμιας λογοτεχνίας ενώ άλλοι έσπευσαν να το κατηγορήσουν για άσεμνο και επικίνδυνο περιεχόμενο.
Ο Στάινμπεκ ήρθε αντιμέτωπος με τους κρατικούς μηχανισμούς όταν τον κατηγόρησαν ότι ψευδολογούσε και ήταν υπέρμαχος κομμουνιστικών απόψεων. Το βιβλίο για δύο χρόνια απαγορεύτηκε να διδάσκεται στα σχολεία και να βρίσκεται στα ράφια των δημόσιων βιβλιοθηκών…. Χαρακτηριστικά, εξαιτίας του γεγονότος ότι οι τράπεζες θεωρούσαν το μυθιστόρημα επικίνδυνα ανατρεπτικό, η εταιρία παραγωγής ‘20th Century Fox’ γύρισε την ταινία με τον παραπλανητικό τίτλο «Λεωφόρος 66», το όνομα της κεντρικής λεωφόρου στις ΗΠΑ που οδηγεί στην Καλιφόρνια.
Εξαιρετικές ερμηνείες: αυτές που ξεχωρίζουν είναι του Χένρι Φόντα που θα κατέγραφε στο πάνθεον της 7ης τέχνης τον κεντρικό ήρωα, Τομ Τζόουντ και της μητέρας του στο φιλμ την οποία υποδύεται έξοχα η Τζέιν Ντάργουελ, κερδίζοντας έτσι και το Όσκαρ.
Ο δημιουργικός εγκέφαλος της ταινίας, ήταν ο σκηνοθέτης Τζoν Φορντ, ο οποίος κέρδισε το Όσκαρ σκηνοθεσίας μετατρέποντας, με τη συνδρομή του οπερατέρ Γκρεγκ Τόλαντ, σε αξέχαστες εικόνες τις σελίδες του Στάινμπεκ.
Η σκηνοθετική ευφυΐα του ήταν η τολμηρή και άκρως αντιεμπορική ατμόσφαιρα της ταινίας μέσα από κάδρα της αμερικανικής φύσης στην απόλυτη μαυρίλα της: έρημες πεδιάδες, συννεφιασμένος ουρανός, λασπωμένοι δρόμοι. Μια προσέγγισή που διατήρησε στον υπέρτατο βαθμό το προνόμιο της εντιμότητας στην απεικόνιση των πραγματικών συνθηκών.

Δεν έχουμε τη δική μας ψυχή. Έχουμε ένα μέρος από μια μεγάλη ψυχή. Μια μεγάλη ψυχή που ανήκει σε όλους…

Θα βρίσκομαι παντού μέσα στο σκοτάδι. Θα βρίσκομαι εκεί όπου δίνουν μάχη για να φάνε οι πεινασμένοι. Θα βρίσκομαι εκεί όπου ο μπάτσος δέρνει τον ανήμπορο. Θα βρίσκομαι εκεί όπου οι άνθρωποι φωνάζουν επειδή είναι έξαλλοι και δεν αντέχουν άλλο.

Αλλά θα βρίσκομαι και εκεί όπου τα παιδιά γελούν επειδή πεινούν μα ξέρουν ότι το δείπνο τα περιμένει. Και θα βρίσκομαι εκεί όταν οι άνθρωποι θα τρώνε τους δικούς τους καρπούς και θα ζουν στα σπίτια που οι ίδιοι έφτιαξαν.

Θα βρίσκομαι εκεί…

Τομ Τζόουντ
Τα Σταφύλια της Οργής

Σάββατο 12 Σεπτεμβρίου
Ώρα 19.00
Γνωριμία με την Ομοιοπαθητική. Πως θεραπεύει και ποιες οι διαφορές της με τη συμβατική ιατρική- Τι είναι ασθένεια και πως προκαλείται. από τι και πως παρασκευάζονται τα ομοιοπαθητικά φάρμακα.
Με τον Ανδρέα Μποζιώτη (απόφοιτο του Ι.Κ.Κ.Ο (Ιπποκράτειο Κέντρο Κλασσικής Ομοιοπαθητικής) καθώς και του Devon School of Homeopathy in England και μέλος του Συλλόγου Ομοιοπαθητικών Ελλάδος (Σ.Ο.Ε.) )