Κυριακή 27 Ιανουαρίου 2013 στις 7μμ
Δημοτικό Θέατρο Κορίνθου (Δαμασκηνού & Κολοκοτρώνη)
Μπορεί κάποιος να ζήσει σήμερα στην Ελλάδα χωρίς ευρώ; Ναι απαντάει ο γνωστός δημοσιογράφος και συγγραφέας Αδρέας Ρουμελιώτης.

Το πως το εξηγεί στο τελευταίο του βιβλίο στο οποίο αναφέρεται στην ανταλλακτική-αλληλέγγυα οικονομία, τις κοινωνικές τράπεζες και στα εναλλακτικά νομίσματα. ενώ παρουσιάζει και τον τρόπο που κατόρθωσε να αναταχθεί το κατεστραμμένο Βανκούβερ, να επιβιώσει η Αργεντινή με τις λέσχες Nodos, τα creditos και τους περιαστικούς λαχανόκηπους Ροσάριο, αλλά και η Βραζιλία με την Banco Palmas, που το 2008 πήρε το βραβείο «Αναπτυξιακών Στόχων της Χιλιετίας» από τα Ηνωμένα Έθνη.

Ένα βιβλίο πραγματικός οδηγός επιβίωσης στην εποχή της κρίσης…

Την παρουσίαση κάνουν οι :
Χριστόφορος Κάσδαγλης (δημοσιογράφος-συγγραφέας)
Χαράλαμπος Κασσίμης (Καθηγητής Αγροτικής οικονομίας στο Γεωπονικό πανεπιστήμιο)
Βαγγέλης Αβδελάς (Γεωπόνος-μέλος της ομάδας Πελίτι”)

Φυσικά θα παρευρεθεί και ο δημοσιογράφος- συγγραφέας Ανδρέας Ρουμελιώτης

Για τα εγχειρήματά τους θα μιλήσουν οι:
Αυτοδιαχειριζόμενος Κοινωνικός χώρος “σβούρα” Κόρινθος
Τράπεζα Χρόνου Κορίνθου
Δίκτυο διάθεσης βιολογικών προϊόντων “Αλλότροπον” Κόρινθος
Κοινωνικός χώρος “Βοτανικός κήπος” Πετρούπολης
και άλλες συλλογικότητες

Μετά την παρουσίαση θα ακολουθήσει πάρτυ στο φουαγιέ του θεάτρου.

Είσοδος ελεύθερη!

1957, σε σκηνοθεσία Ίνγκμαρ Μπέργκμαν, με τους Βίκτορ Σέστρεμ, Ίνγκριντ Τούλιν, Μπίμπι Άντερσον

Η ΙΣΤΟΡΙΑ
H ταινία ξεκινά μ’ έναν φοβερό εφιάλτη, όπου ο γηραιός καθηγητής Ιατρικής ο οποίος πρόκειται να τιμηθεί από την Ακαδημία για την προσφορά του στην επιστήμη βλέπει, σ’ ένα φέρετρο που πέφτει από μια νεκροφόρα και ανοίγει μπροστά του, τον εαυτό του νεκρό ενώ ένα ρολόι, χωρίς δείκτες, «δείχνει» την ώρα του Θανάτου. Ο ηλικιωμένος άνδρας (έξοχα ερμηνευμένος από τον μεγάλο σκηνοθέτη της εποχής του βωβού Βίκτορ Σέστρεμ), ο οποίος στο βωμό της επιτυχίας και της καταξίωσης, θυσίασε την χαρά της ζωής και τους χυμούς του έρωτα, στεγνώνοντας την ψυχή του, κάνει το τελευταίο του ταξίδι, ταυτόχρονα ξαναζεί τη ζωή του και συμφιλιώνεται με το φόβο του θανάτου.

ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Ταινία του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν, που καταπιάνεται με τα αγαπημένα θέματα του δημιουργού της: τις σχέσεις του ζευγαριού, τη ζωή, την ευτυχία, τις αναμνήσεις, το θάνατο.
Είναι γεμάτη θαυμάσιες σκηνές, δοσμένες με φαντασία και πρωτοτυπία από έναν από τους πιο σημαντικούς σκηνοθέτες του παγκόσμιου κινηματογράφου. Είναι συγκλονιστικός ο τρόπος με τον οποίο καταφέρνει να σμίξει την πραγματικότητα με το όνειρο, το φως με το σκοτάδι, τους ήχους με τις σιωπές, έτσι ώστε μέσα σε 90 μόλις λεπτά να έχουμε ένα ολοκληρωμένο πορτραίτο του καθηγητή Μποργκ και συνάμα ένα φόρο τιμής στον πρωτοπόρο σκηνοθέτη του βωβού κινηματογράφου και μέντορα του Μπέργκμαν, Βίκτορ Σέστρεμ.
Ένα γλυκόπικρο οδοιπορικό στις αναμνήσεις και τα όνειρα της ανθρώπινης ύπαρξης, ένα «ταξίδι ψυχής» ..και μία από τις 10 καλύτερες ταινίες της ιστορίας του κινηματογράφου. Χρυσή Άρκτος Φεστιβάλ Βερολίνου το 1958, Χρυσή Αρκούδα και βραβείο FIPRESCI στη Μπερλινάλε, βραβείο κριτικών στη Μόστρα της Βενετίας και υποψήφια για Όσκαρ καλύτερης ξένης ταινίας.

Κυριακή 20 Ιανουαρίου στις 6 το απόγευμα

Εργαστήρι παιδικών κατασκευών

Τα παιδιά με τον δικό τους μοναδικό τρόπο και με την βοήθεια της Ξένιας Καραγιάννη, συνεργάζονται για να φτιάξουν πράγματα από απλά ανακυκλώσιμα υλικά και υλικά που βρίσκονται σε κάθε σπίτι.

Η συμμετοχή είναι ελεύθερη για όλες τις ηλικίες και φυσικά δωρεάν!

Τετάρτη 16 Ιανουαρίου, στις 7 το απόγευμα στη σβούρα :

Εργαστήριο γνωριμίας με τα βοτανα, τις χρήσεις τους και τις

θεραπευτικές τους ιδιότητες.
Σε αυτό το εργαστήριο : Συνδεόμαστε με τα προηγούμενα και μαθαίνουμε για :
Το αποτοξινωτικό Ταραξάκο
και
Τις καταπραϋντικές ιδιότητες της Παπαρούνας!

Συμμετοχή ελεύθερη!

2003, σε σκηνοθεσία Βόλφγκανγκ Μπέκερ με τους: Ντάνιελ Μπρουλ, Κάτριν Σας, Φλόριαν Λούκας, Τσουλπάν Καμάτοβα,Μαρία Σιμόν

Η ΙΣΤΟΡΙΑ
1989. Ο Αλεξ ζει στο Ανατολικό Βερολίνο, μαζί με την αδελφή και τη μητέρα του Κριστιάνε Κέρνερ, η οποία είναι ταγμένη στο Κόμμα. Ο σύζυγός της ζήτησε πολιτικό άσυλο στη Δύση. Έτσι, η Κριστιάνε έμεινε να μεγαλώνει μόνη της τα δύο παιδιά της. Όταν η περεστρόικα του Γκορμπατσόφ αρχίζει να σαρώνει τα πάντα, τα πράγματα αρχίζουν να αλλάζουν και στη Ανατολική Γερμανία. Σε μια διαδήλωση, η Κριστιάνε βλέπει να συλλαμβάνεται ο γιος της, παθαίνει εγκεφαλικό και πέφτει σε κώμα για λίγους μήνες, κατά τη διάρκεια των οποίων το Τείχος πέφτει και το Βερολίνο ενοποιείται. Μια και η υγεία της εξαρτάται από την ηρεμία της, ο Αλεξ σκαρφίζεται κάθε είδους κόλπο για να ξαναδημιουργήσει το Ανατολικό Βερολίνο στα 79 τ.μ. του σπιτιού τους, ώστε η μητέρα του να μην αντιληφθεί την κοσμοϊστορική αλλαγή. Μόνο που  υπάρχει ένα πρόβλημα: ο γιατρός επισημαίνει πως το παραμικρό σοκ θα έχει σαν αποτέλεσμα το θάνατο της Κριστιάνε

ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Η ταινία δίνει με ειλικρίνεια την περίοδο της πτώσης του τείχους μέσα από τα μάτια του νεαρού πρωταγωνιστή. Σε πρώτο επίπεδο προσεγγίζει την αιφνίδια «ενηλικίωση» ενός νέου που έρχεται αντιμέτωπος με το ενδεχόμενο του θανάτου της μητέρας του. Η προσωπική αυτή ιστορία εξελίσσεται παράλληλα με την ανατροπή του καθεστώτος και ολόκληρου του τρόπου ζωής. Τα δύο αυτά σκληρά και δύσκολα θέματα προσεγγίζονται με γλυκό τρόπο, με αποτέλεσμα να αγγίζουν ουσιαστικά το θεατή χωρίς υπερβολικές δραματικές εξάρσεις. Βασικά εργαλεία του σκηνοθέτη είναι αρχικά οι πανέξυπνες και ευρηματικές κωμικές ανάπαυλες που αποφορτίζουν το κλίμα. Επιπλέον η μελωδική μουσική του Yann Tiersen (στα χνάρια της Amelie) δίνει την απαραίτητη συνοχή στην ταινία, κινούμενη σε γλυκές μελωδίες.
Το σενάριο χρησιμοποιεί το δράμα, την κωμωδία, την ιστορία και την πολιτική, κάτω από μία φανταστική σκηνοθεσία και ένα πολύ καλό cast, για να παρουσιάσει την κατάσταση μιας γενιάς που πάλεψε και πίστεψε στο σοσιαλισμό, στους ηγέτες τους, στο κόμμα και στον πολιτισμό, η οποία τώρα πρέπει ξαφνικά να δει το τέλος των ονείρων της, και την επόμενη γενιά, που πουλάει τα σερβίτσια της για τα δορυφορικά πιάτα, μια γενιά άπληστη για την κατανάλωση. Η διχοτόμηση μεταξύ του προηγούμενου και του νέου οικονομικού συστήματος παρουσιάζεται με το χαρακτήρα της Αριάν η οποία παράτησε το πανεπιστήμιο για να πουλάει χάμπουργκερ. Καταλήγοντας το Goodbye Lenin είναι μια τρυφερή ταινία για την αγάπη και το σεβασμό που αποδεικνύει ότι ακόμα και τα πιο δύσκολο θέμα μπορεί να συγκινήσει αλλά και να φέρει χαμόγελα ταυτόχρονα.

Κυριακή 13 Ιανουαρίου στις 6 το απόγευμα:

Εργαστήριο παιδικής απασχόλησης “γνωρίζω τον εαυτό μου και τους άλλους”.
Με μικρά εκπαιδευτικά και παιδαγωγικά παιχνίδια που γυμνάζουν την αυτοπεποίθηση, το πνεύμα συνεργασίας, τη δημιουργικότητα, την παρατηρητικότητα και μαθαίνουν στα παιδιά τον αυτοσχεδιασμό.

Παίζουμε, γελάμε, μοιραζόμαστε, μαθαίνουμε τον κόσμο!

Για παιδιά σχολικής ηλικίας (6-12 ετών)

Είσοδος ελεύθερη.

2009, σε σκηνοθεσία Μπαχμάν Γκομπαντί, με τους Νεγκάρ Σαγκακγκί, Ασκάν Κοχανεχάντ, Χαμέντ Μπεχντάντ

Η ΙΣΤΟΡΙΑ
Η Νεγκάρ και ο Ασκάν, δύο νέοι που μόλις αποφυλακίστηκαν, αποφασίζουν να φτιάξουν μια ροκ μπάντα. Περιπλανιούνται στην αθέατη πλευρά της Τεχεράνης αναζητώντας μουσικούς. Καθώς η μοντέρνα μουσική είναι απαγορευμένη, σχεδιάζουν να δραπετεύσουν από την αναγκαστική παρανομία κι ονειρεύονται να παίξουν στην Ευρώπη. Όμως, χωρίς χρήματα και διαβατήρια, δεν είναι καθόλου εύκολο..

ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Εικόνες και ήχοι από το πραγματικό underground! Μια διαφορετική όψη του Ιράν, που σφύζει από νεανική ενέργεια προσπαθώντας να εκφραστεί με ροκ τρόπους κόντρα στις απαγορεύσεις…
Μακριά από τις παγίδες του φολκλόρ, ο αξιόλογος σκηνοθέτης Μπαχμάν Γκομπαντί (‘Μεθυσμένα Άλογα’, ‘Και οι Χελώνες Μπορούν να Πετάξουν’) σκαρώνει μια ιστορία με χιούμορ και συναίσθημα, χωρίς να αποφεύγει κάποιες δραματουργικές συμβάσεις, όμως το ζουμί αυτής της (έμμεσα πολιτικής) ταινίας είναι στην καταγραφή ενός ολόκληρου, κρυμμένου κόσμου.
Το ζευγάρι των πρωταγωνιστών είναι πραγματικοί μουσικοί που λίγο-πολύ παίζουν τους εαυτούς τους και έχουμε την ευκαιρία να δούμε και να ακούσουμε μια σειρά από πραγματικά ιρανικά συγκροτήματα που καλύπτουν όλα σχεδόν τα είδη, από το jazz-rock μέχρι το heavy metal και από την indie pop μέχρι τη rap.
Με αφοπλιστική αθωότητα και συγκινητικό πάθος, θέλουν να εκφραστούν με τρόπους που στη Δύση μοιάζουν δεδομένοι, αλλά σε ένα ολοκληρωτικό καθεστώς είναι ουσιαστικά απαγορευμένοι.