Αυτό το Σάββατο 22 Δεκέμβρη στις 6 το απόγευμα η Χριστουγεννιάτικη γιορτή της σβούρας, λίγο διαφορετική, με δύο υπέροχα παραμύθια :

“Σ’ αγαπώ σαν τ’ αλάτι” ένα παραδοσιακό παραμύθι που μιλά για την αγάπη και για αυτά που είναι πραγματικά απαραίτητα στη ζωή και
“Συναγερμός στη φάτνη” του Τζιάνι Ροντάρι, ένα παραμύθι που τελειώνει με τρεις διαφορετικούς τρόπους και αναφέρεται στο πως οι άνθρωποι ή ακόμα και οι φιγούρες της φάτνης, αντιμετωπίζουν αυτούς που είναι διαφορετικοί και φαινομενικά “αταίριαστοι”…

Βασιλοπούλες, πριγκηπόπουλα, δράκοι, μάγισσες, αλλά και Ινδιάνοι, πιλότοι αεροπλάνων και χίπισσες θα πρωταγωνιστήσουν σε αυτή τη γιορτή.
Φυσικά θα έχει και χορό και δημιουργική απασχόληση και τραγούδια και κεράσματα και πολλή αγάπη!
Είσοδος ελεύθερη!

1993,σε σκηνοθεσία Χένρι Σέλικ και παραγωγή του Τιμ Μπάρτον

Η ΙΣΤΟΡΙΑ
Ο «Χριστουγεννιάτικος εφιάλτης» με την υπογραφή του Τιμ Μπάρτον-για πολλούς η πλέον ασυνήθιστη εορταστική ταινία όλων των εποχών- ενώνει τις κολοκύθες με τον Αϊ-Βασίλη και τις απόκριες με τα Χριστούγεννα.

O Tζακ Σκέλιγκτον, ο «βασιλιάς της κολοκύθας» της πόλης του Χάλογουιν(Ηalloween Τown), έχει πια βαρεθεί τη μονοτονία του μασκαρέματος που επιβάλλει η γιορτή της κολοκύθας κι ανακαλύπτει τυχαία τη χριστουγεννιάτικη χαρά! Αφού περιπλανιέται στο δάσος, βρίσκεται μπροστά σε πόρτες που οδηγούν σε όλες τις γιορτές! Από το Πάσχα, την Ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου και τη Ημέρα των Ευχαριστιών, διαλέγει την Πόλη των Χριστουγέννων και… της αλλάζει τα φώτα.

Αποφασίζει να δώσει άδεια στον Αγιο Βασίλη και να φέρει τους κατοίκους της δικής του πόλης, για να υποδυθούν χριστουγεννιάτικους ρόλους. Η αποστολή του κινδυνεύει να θέσει σε κίνδυνο τις γιορτές των Χριστουγέννων για όλα τα παιδιά που περιμένουν με ανυπομονησία τα δώρα τους…

ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Τάρανδοι-Φρανκενστάιν κι άλλες ιδιοφυείς συλλήψεις σε ένα απόκοσμο μιούζικαλ, που βασίζεται στην τεχνική των κινουμένων σχεδίων. Ο Χένρι Σέλικ σκηνοθετεί αλλά ο παραγωγός Τιμ Μπάρτον είναι το μυαλό πίσω από το ύφος, τη σκηνογραφία και το αλλιώτικο κοστούμι μιας βέβηλης επικράτησης του φωτός έναντι του σκότους.

Μια ταινία αντίδοτο για όσους μελαγχολούν στην ιδέα, όχι των Χριστουγέννων, αλλά πως οφείλουν να διασκεδάσουν φορώντας το ίδιο χαζό χαμόγελο.

Κυριακή 16 Δεκέμβρη στις 6 το απόγευμα:

Εργαστήριο παιδικής απασχόλησης “γνωρίζω τον εαυτό μου και τους άλλους”.
Με μικρά εκπαιδευτικά και παιδαγωγικά παιχνίδια που γυμνάζουν την αυτοπεποίθηση, το πνεύμα συνεργασίας, τη δημιουργικότητα, την παρατηρητικότητα και μαθαίνουν στα παιδιά τον αυτοσχεδιασμό.

Παίζουμε, γελάμε, μοιραζόμαστε, μαθαίνουμε τον κόσμο!

Για παιδιά σχολικής ηλικίας (6-12 ετών)

Είσοδος ελεύθερη.

2007,σε σκηνοθεσία Τζέισον Ράιτμαν με τους Έλεν Πέιτζ, Μάικλ Σέρα, Τζένιφερ Γκάρνερ, Τζέισον Μπέιτμαν

Η ΙΣΤΟΡΙΑ                            

Η δεκαεξάχρονη Τζούνο, ένα ετοιμόλογο, ιδιόρρυθμο και σαρκαστικό κορίτσι, κάνει έρωτα με το συμμαθητή της Μπλίκερ και μένει έγκυος. Απορρίπτει την έκτρωση και βρίσκει το ιδανικό ζευγάρι που θα υιοθετήσει το μωρό της. Μέχρι να συμπληρώσει όμως τον ένατο μήνα της εγκυμοσύνης, πολλά θα έχουν αλλάξει.

ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Έτσι, καταιγιστικά, ξεκινά το «Juno», με ρυθμό, τσαμπουκά και μια – ομολογουμένως, πολύ καλή – Έλεν Πέιτζ να μιλά ακατάπαυστα σε ιμιτασιόν ‘hipster’ αργκό (σαν κι αυτή της δεκαετίας του ’50) και να κάνει αναφορές σε πανκ-ροκ συγκροτήματα που διαλύθηκαν πολύ πριν καν η ίδια συλληφθεί σαν ιδέα στο μυαλό των γονιών της. Και, επειδή μπορεί να επιβάλλεται στους πάντες (προφανώς επειδή δεν αφήνει κανέναν άλλο να μιλήσει ή δεν μπορεί να γίνει πλήρως κατανοητή), όλα κυλούν ρολόι. Εκτός από την εγκυμοσύνη, φυσικά.
Το ταξίδι της Τζούνο ΜακΓκαφ προσφέρεται για διάφορες ερμηνείες. Παρά τα εμπόδια και τα ηθικά διλήμματα που παρουσιάζονται στο δρόμο της Τζούνο, οι θεατές θα ενδώσουν στη γοητεία της και στην όρεξή της για ζωή, όποιες κι αν είναι οι πεποιθήσεις τους σχετικά με θέματα όπως η εγκυμοσύνη εφήβων και η οικογένεια
Μια φρέσκια, πνευματώδης και ασυνήθιστα έξυπνη κωμωδία.
Το σενάριο είναι πρωτότυπο επειδή αποφεύγει τα κλισέ. Η σκηνοθεσία λιτή, απέριττη, αργή (χωρίς όμως να κάνει βαρετή την ταινία).
Η ταινία έχει την εφήμερη γοητεία ενός σπουδαίου ποπ τραγουδιού και θα θεωρηθεί cult, κυρίως από την offbeat νεολαία, κυρίως λόγω της χαρακτηριστικής μουσικής και τις “cool” αμερικανικές ατάκες.

2005, σκηνοθέτες οι : Mehdi Charef , Emir Kusturica, Spike Lee , Katia Lund, Ridley & Jordan Scott, Stefano Veneruso, John Woo

ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Επτά διαφορετικές ιστορίες σκηνοθετημένες από επτά διαφορετικούς σκηνοθέτες απαρτίζουν το κολάζ του All the Invisible Children

Αντιπροσωπεύοντας επτά διαφορετικές εθνικότητες ή γεωγραφικές περιοχές, το κάθε ξεχωριστό κομμάτι αναλαμβάνει να σκιαγραφήσει τις ζωές και τις συνθήκες της πιο αδικημένης ίσως «μειονότητας» στις σύγχρονες κοινωνίες: εκείνης των μικρών παιδιών. Παιδιά που είναι με κάποιο τρόπο ‘αόρατα’ – περιθωριοποιημένα, καταπιεσμένα, θύματα εκμετάλλευσης, αόρατα ακόμα και για τα ραντάρ των ΜΜΕ. Καταξιωμένοι σκηνοθέτες προσφέρουν τα δικά τους σχόλια και την προσωπική τους οπτική γωνία στο επείγον αυτό θέμα, ευελπιστώντας να ευαισθητοποιήσουν και να κινητοποιήσουν την κοινή γνώμη.

Ο Μεντί Σαρέφ εκπροσωπεί την Αφρική με την ταινία Tanza. Ο  Εμίρ Κουστουρίτσα εκπροσωπεί τη Σερβία & το Μαυροβούνιο με την ταινία Blue Gipsy. Ο  Σπάικ Λι εκπροσωπεί τις ΗΠΑ με την ταινία Jesus, Children of America. Η  Κάτια Λουντ εκπροσωπεί την Βραζιλία με την ταινία Bilu & Joao. Ο  Ρίντλεϊ Σκοτ μαζί με την κόρη του  Τζόρνταν Σκοτ εκπροσωπεί την Μεγ. Βρετανία με την ταινία Jonathan. Ο  Στέφανο Βενερούζο εκπροσωπεί την Ιταλία με την ταινία Ciro. Ο  Τζον Γου εκπροσωπεί την Κίνα με την ταινία Song Song & Little Mao. Και οι 8 σκηνοθέτες δούλεψαν χωρίς αμοιβή και με κανένα άλλο περιορισμό.