Αρχίζουμε την εβδομάδα μας χαλαρά, με παιχνίδια επιτραπέζια, αυτοσχέδια, μιμήσεις και ότι μας κάνει να περνάμε ποιοτικό χρόνο μαζί, με καφεδάκι και χαλαρή κουβέντα.

Κάθε Δευτέρα απόγευμα στις 7

Φέρνουμε την καλή μας διάθεση ή το αγαπημένο μας παιχνίδι.

Όπως πάντα, τα πάντα είναι ελεύθερα και δωρεάν, αλλά ενισχύουμε τον κουμπαρά της σβούρας.

Σάββατο 7 Μαρτίου 2015

Το πρώτο από τα δύο εργαστήρια όπου μαθαίνουμε να διαχειριζόμαστε την πρώτη ύλη μας, για να παρασκευάσουμε κρέμες από φυσικά υλικά.

Οσοι/ες ενδιαφέρονται να συμμετέχουν θα πρέπει να έχουν μαζί τους ένα μπρίκι και μια μεγαλούτσικη κατσαρόλα.

Οδηγίες μας δίνει η Χριστίνα Γκότση

Ώρα έναρξης 19.00

Η συμμετοχή είναι ελεύθερη, αλλά ενισχύουμε τον κουμπαρά της σβούρας.

Επιθυμητό θα ήταν όποιος/α ενδιαφέρεται να συμμετέχει, να το δηλώσει έως την Παρασκευή το απόγευμα με μήνυμα εδώ, ή στο facebook : https://www.facebook.com/svourakorinthos

2009, σε σκηνοθεσία Ράσελ Μαλκάχι με τους Σιγκούρνι Γουίβερ, Χένρυ Τσέρνι, Ράιαν Κέλεϊ

Η ΙΣΤΟΡΙΑ
O Bobby μεγαλώνει σε μία θρησκόληπτη αλλά δεμένη οικογένεια. Όταν αποφασίζει να αποκαλύψει στον αδερφό του τις σεξουαλικές του προτιμήσεις, η μητριαρχική του οικογένεια, προσπαθεί να τον γιατρέψει με τη Βίβλο και το λόγο του θεού, πιστεύοντας πως η ομοφυλοφιλία είναι ασθένεια.

ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
To ‘Prayers for Bobby’ με ελληνικό τίτλο ”Προσευχές για τον Μπόμπι” είναι μία τηλεοπτική ταινία που κυκλοφόρησε στο lifetime δίκτυο στις 24 Ιανουαρίου του 2009 και βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του Leroy F. Aarons.
Κάποια πράγματα όσο κι αν προσπαθείς να τα αλλάξεις, απλά δεν γίνεται.. Μία αληθινή ιστορία που στην πραγματικότητα αντικατοπτρίζει πολλές οικογένειες οι οποίες δεν μπορούν να αποδεχτούν την ομοφυλοφιλία, κυρίως όταν πρόκειται για το ίδιο τους το παιδί.
Το ‘Prayers for Bobby’ μας προβάλλει έναν νέο και συγχυσμένο έφηβο που προσπαθεί απεγνωσμένα να καταλάβει τον εαυτό του και τον κόσμο του. Τελικά γκέι γεννιέσαι ή γίνεσαι;
Κανένας επιστήμονας δεν μπορεί να απαντήσει με σιγουριά μέχρι σήμερα. Πιστεύουν ότι τόσο η φύση όσο και η ανατροφή παίζουν εξίσου σημαντικό αλλά και περίπλοκο ρόλο για την ανάπτυξη της ομοφυλοφιλίας.
Εδώ διακρίνουμε μία ενωμένη θρησκόληπτη οικογένεια  η οποία ζει σύμφωνα με τον Θεό και την Βίβλο. Ένα τόσο συνταρακτικό γεγονός θα τα ανατρέψει όλα. Με ανάμικτα συναισθήματα παρακολουθούμε την εξέλιξη αυτής της ιστορίας που μιλά για την διαφορετικότητα των ανθρώπων.
Ίσως αυτό είναι και το ωραιότερο κομμάτι της ταινίας: η μεγάλη ευαισθησία και η συγκίνηση που σου προκαλεί, σου δίνει μια διαφορετική οπτική πλευρά αλλά παράλληλα ανακαλύπτεις τις επιπτώσεις μίας λάθος κίνησης ή συμπεριφοράς σε καταστάσεις που μας τυφλώνουν και μας κάνουν απόλυτους.
Η Σιγκούρνι Γουίβερ (με ένα λόγο της περί ομοφυλοφιλίας που συγκλονίζει)στο ρόλο της Mary Griffith, η οποία μετά την εμπειρία της με την ομοφυλοφιλία του γιου της μετανόησε και αποφάσισε να γίνει ‘σταυροφόρος’ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων.

2005, σε σκηνοθεσία Μίκαελ Χάνεκε με τους: Ντάνιελ Οτέιγ, Ζιλιέτ Μπινός, Άνι Ζιραρντό, Ντάνιελ Ντιβάλ

Η ΙΣΤΟΡΙΑ
Η οικογενειακή ζωή του Ζωρζ διαταράσσεται από την αποστολή βιντεοκασετών με αδιάφορο περιεχόμενο (η εξωτερική θέα του σπιτιού τους), που όμως μαρτυρούν ότι κάποιος τους παρακολουθεί συνεχώς. Ο Ζωρζ υποψιάζεται ότι δράστης είναι ενδεχομένως κάποιος  τον οποίο έχει να δει από την παιδική ηλικία.

ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Ο αριστουργηματικός Χάνεκε προκαλεί διαρκώς την βεβαιότητα μας ότι αυτό που βλέπουμε στην οθόνη είναι μια ταινία-κατασκευή ενός σκηνοθέτη και όχι το υλικό μιας βιντεοκάμερας παρακολούθησης ενός παρανοϊκού «ηδονοβλεψία», που στο επόμενο λεπτό θα πατήσει το rewind ή το stop για να αρχίσει η κανονική ταινία. Θυμίζει την άποψη του Alfred Hitchcock για τον κινηματογράφο, ότι η αγάπη μας για τον κινηματογράφο είναι μια μορφή ηδονοβλεψίας. Ως θεατές παρεισφρέουμε στις ιδιωτικές ζωές ορισμένων χαρακτήρων και αυτό είναι το στοιχείο που απολαμβάνουμε περισσότερο βλέποντας ταινίες. Μπαίνουμε μέσα σε μια κινηματογραφική αίθουσα, καθόμαστε και ύστερα ζούμε και βλέπουμε μια ζωή και καταστάσεις μέσα από τα μάτια κάποιου άλλου. Συγκλονιζόμαστε και τρομάζουμε όταν παρακολουθούμε βίαιες σκηνές, αλλά είμαστε ευτυχείς που δεν βρισκόμαστε στην θέση του ήρωα της ταινίας στην πραγματικότητα. Αρκεί να θυμηθούμε και την ταινία « Στο μυαλό του Τζον Μάλκοβιτς» του Σπάικ Τζόνσι, όπου οι χαρακτήρες εισχωρούν στο μυαλό του ηθοποιού και παρακολουθούν τη ζωή του μέσω των ματιών του. Αυτή η δύναμη έστω και για λίγα λεπτά δημιουργεί μια ηδονή και απόλυτη ευχαρίστηση.
Χρησιμοποιώντας τις τεχνικές του κλασσικού θρίλερ και την ατμόσφαιρα του άγνωστου κινδύνου, ο Κρυμμένος μοιάζει με ένα μυστήριο προς λύση, αλλά μόνο στην επιφάνεια του. Από κάτω είναι ο Χάνεκε που με τον γνωστό αυστηρό, ακριβή και άκαμπτο τρόπο του, προσπαθεί να κλονίζει την πίστη μας στην ύπαρξη μίας αντικειμενικής αλήθειας και πραγματικότητας. Σύμφωνα με τον Χάνεκε όλα όσα βλέπουμε και ακούμε, υπόκεινται σε προσωπικές ερμηνείες και στρεβλώσεις που μοιραία μας οδηγούν σε κενό επικοινωνίας και θανάσιμες παρεξηγήσεις. Και αρχίζουν όλα…
Ο φόβος, οι προκαταλήψεις, η καταπίεση, η καταστολή, η βία, η τρομοκρατία. Είναι ένας μηχανισμός που δεν σταματάει ποτέ και εξηγεί την σημερινή κατάσταση του ανεπτυγμένου κόσμου αλλά και τις σχέσεις του με τον Τρίτο Κόσμο.  Στον εμπαθή διανοητικό φιλελευθερισμό της Γαλλίας ο τεράστιος μειονεκτικός αραβικός αδικημένος πληθυσμός υπάρχει ακόμα και αγωνίζεται να ζήσει τη ζωή του ως ελεύθεροι άνθρωποι σε μια αποκαλούμενη φιλελεύθερη χώρα. Ο Χάνεκε προβλέπει κατά κάποιο τρόπο τις τότε μουσουλμανικές αναταραχές που άρχισαν στα προάστια του Παρισιού και διαδόθηκαν σύντομα σε όλη τη Γαλλία. Σχολιάζει επίσης τον ισχυρισμό της ανθρωπότητας ότι όλα θα λυθούν όταν η επόμενη γενεά μάθει από την πολιτική ιστορία. Μέχρι τώρα τα πράγματα δείχνουν ότι οι άνθρωποι δεν κάνουν τίποτα περισσότερο παρά να αγνοούν εντελώς το παρελθόν και επαναλαμβάνουν τακτικά τα λάθη της ιστορίας σε μεγαλύτερη κλίμακα κάθε φορά.
Στην αναζήτηση της απάντησης για το ποιος είναι το θύμα και ποιος ο θύτης οι ερμηνείες παραμένουν πάλι ανοιχτές για τον καθένα μας, τόσο στη ζωή όσο και στην ταινία, που κάνει τα πάντα για να κρατήσει καλά κρυμμένη την απάντηση.  Όλοι είχαμε τη συνείδησή μας να μας υπενθυμίζει κάτι από το παρελθόν. Εξαρτάται από μας να ξαναπαρακολουθήσουμε αυτές τις «κασέτες» της μνήμης μας και να τις αποδεχτούμε. Εκείνες οι κασέτες θα μπορούσαν να έχουν σταλεί στον Ζωρζ από τον Ζωρζ τον ίδιο, ή από μας το ακροατήριο που παρακολουθούμε και κρίνουμε. Το ακροατήριο είναι κομμάτι τις ταινίας, εμείς είμαστε το μυστικό στην ταινία. Είμαστε η συνείδηση του Ζωρζ.

1980, σε σκηνοθεσία Στάνλεϋ Κιούμπρικ με τους: Τζακ Νίκολσον, Σέλει Ντιβάλ, Ντάνι Λόιντ, Σκάτμαν Κρόδερς

Η ΙΣΤΟΡΙΑ
Ένας αποτυχημένος συγγραφέας δέχεται να γίνει επιστάτης ενός τεράστιου απομονωμένου ξενοδοχείου, που κλείνει για τον χειμώνα. Όταν μετακομίζει μαζί με την οικογένεια του και αναλαμβάνει δράση, η μοναξιά σε συνεργασία με κάτι μεταφυσικό θα αρχίσουν να παίζουν τα δικά τους επικίνδυνα παιχνίδια…

ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Δύο τέρατα του σύγχρονου κινηματογράφου ένωσαν τις δυνάμεις τους για να έχουμε την δυνατότητα να θαυμάζουμε αυτό το κινηματογραφικό αριστούργημα. Ο Στίβεν Κινγκ, πάνω στην νουβέλα του οποίου και βασίστηκε η ταινία και Στάνλεϋ Κιούμπρικ ως σκηνοθέτης και σεναριογράφος. Ωστόσο, η συνεργασία αυτή δεν ήταν τόσο ομαλή καθώς, πολλές οι διαφωνίες ανάμεσα στους δυο τους. Το αποτέλεσμα παρόλα ταύτα, δικαίωσε και τους δύο.
Η ιστορία στηρίζεται πάνω σε δύο διαφορετικά δεδομένα τα οποία, μέσα στην διαφορετικότητά τους είναι όμοια. Μιλάμε για τις δύο διαφορετικές διαστάσεις μιας πραγματικότητας, εκείνης που είναι ορατή με γυμνό μάτι κι εκείνης που ναι μεν μπορεί να είναι αόρατη όμως, δίνει το στίγμα της ύπαρξής της μέσω μικρών λεπτομερειών. Σε αυτή τη δεύτερη διάσταση είναι που ο Κιούμπρικ έχει δώσει και το μεγαλύτερο βάρος της προσοχής του αφού, με έναν αινιγματικό τρόπο, αφήνει τα κομμάτια του παζλ ένα προς ένα να πέσουν στο πάτωμα κι εμάς, να τα βάλουμε σε τάξη ώστε να λύσουμε το μυστήριο και να πάρουμε τις απαντήσεις στα ερωτήματά μας.
Βλέπουμε την απομόνωση και πως μέσω αυτής μπορεί ένα κοινωνικό ον όπως ο άνθρωπος να οδηγηθεί σταδιακά στην παράνοια. Στην πραγματικότητα όμως, δεν είναι αυτός ο κεντρικός άξονας αλλά, ένα μόνο τμήμα του που ωστόσο, μαεστρικά αναπτύσσει ο Κιούμπρικ. Σταδιακά μας αφήνει να περάσουμε κι εμείς μαζί με τον Τζακ σε αυτόν τον νευρωτικά μοναχικό κόσμο αλλά και στον διαταραγμένο ψυχισμό του που δεν επηρεάζει μόνο τον ίδιο αλλά και την οικογένειά του.
Η ταινία έχει αμέτρητα νοήματα και μηνύματα, αμέτρητους συμβολισμούς και στην κυριολεξία η κάθε σκηνή της σχεδόν περιέχει και μια αλληγορία. Ο Κιούμπρικ μεγαλουργεί και προσέχει την παραμικρή λεπτομέρεια ή καλύτερα νοηματοδοτεί μέχρι και την παραμικρή λεπτομέρεια. Όλα έχουν σημασία, από την μπλούζα του μικρού πρωταγωνιστή (Ντάνι Λόιντ), μέχρι και τον σχηματισμό των χαλιών. (Γι αυτό υπάρχει και ντοκιμαντέρ με την ονομασία του περίφημου Room 237 της ταινίας, όπου κιουμπρικοί μετά από απίστευτη δουλειά την σχολιάζουν διεξοδικά σε δύο ώρες και καταλήγουν να μην τους είναι αρκετές φυσικά)
Μια ταινία με απώτερα μηνύματα για τον ρατσισμό (εκτενείς αναφορές και αλληγορίες που σχετίζονται με τους Ινδιάνους και τους νέγρους), το μεταφυσικό στοιχείο, μηνύματα για την ανθρώπινη ζωή μέχρι και υπαινιγμοί για την μη παρουσία του ανθρώπου στο φεγγάρι (βλέπε και 2001: Space Odyssey). Ένας Κιούμπρικ που χρησιμοποιεί τον κινηματογράφο για να διδάξει αυτά που θέλει και μια Λάμψη που αποτελεί εκτός από ταινία ένα καλά κωδικοποιημένο βιβλίο made by Kubrick.
Ο Κιούμπρικ βρίσκει την ευκαιρία να ξεπεράσει το είδος της ταινίας τρόμου και να φτιάξει ένα έργο όπου η πραγματικότητα ανακατεύεται με τη φαντασία, το όνειρο με την αλήθεια, το παρελθόν με το παρόν, δημιουργώντας πάντα το κατάλληλο σασπένς και την ατμόσφαιρα, χρησιμοποιώντας με τρόπο δημιουργικό τη μουσική, τους ήχους αλλά και κάθε άλλο μέσο που του παρέχει η σκηνοθεσία.

Εισαγωγη στην αρωματοθεραπεια (αιθερια ελαια και ορισμος της)

Aντενδείξεις μασαζ – κυριες τεχνικες μασαζ αρωματοθεραπειας
Παρουσιαση λαδιων αρωματοθεραπειας
Παρουσίαση αιθερειων ελαιων του πρωτου επιπεδου (χρησεις τους και νοτα καθενος) αναφορα αντενδειξεων τους και συνταγες για ψυχικο επιπεδο με βαση τα αιθερεια ελαια του πρωτου επιπεδου

Παρασκευή 13 και 20 Φεβρουαρίου

Ώρα έναρξης 18.30

Συμμετοχή ελεύθερη (ενισχύουμε τον κουμπαρά)

1996, σε σκηνοθεσία αφών Κοέν με τους: Στιβ Μπουσέμι, Φράνσις Μακ Ντόρμαντ, Γουίλιαμ Μέισι

Η ΙΣΤΟΡΙΑ
Ένας πωλητής αυτοκινήτων με οικονομικά προβλήματα βάζει δυο γκάνγκστερ να απαγάγουν τη γυναίκα του. Όμως, η όλη επιχείρηση αποδεικνύεται μεγάλο φιάσκο.

ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Η υπόθεση βασίζεται σε αληθινά γεγονότα που έλαβαν χώρα στη Μινεσότα το 1987.
Οι αδερφοί Κοέν εκμεταλλεύονται την παραπάνω ιστορία και με το προσωπικό τους στυλ δημιουργούν μια ταινία θρίλερ και μαύρη κωμωδία ταυτόχρονα, μετατρέποντας μικροαπατεώνες σε στυγερούς δολοφόνους και θύματα σε θύτες.. Σε πρώτο πλάνο μια τυπική αστυνομική ιστορία με τις αναποδιές, τις “στραβές” και τα λάθη που οδηγούν σε φόνους και αλυσιδωτές ανατροπές. Με σκηνές όπου το αίμα και η βία έχουν την πρωτοκαθεδρία όμως οι Κοέν χειρίζονται τις καταστάσεις έτσι ώστε να μη σοκάρουν ή τουλάχιστον να προκαλούν με μέτρο και να μη δημιουργούν αντιπάθειες απέναντι στους ήρωες. Παρά το γεγονός ότι η αγριότητα είναι βασικό στοιχείο της ταινίας δίνεται τόσο απλά και στεγνά που μοιάζει φυσική δημιουργώντας μάλιστα μία φαιδρή ατμόσφαιρα..
Σε δεύτερο πλάνο, ένας επαρχιακός μικρόκοσμος γεμάτος συμπαθέστατους “τύπους”, ο χειμώνας, τα υπέροχα χιονισμένα τοπία, το χιούμορ και το παιχνίδι με το κοινό, στοιχεία που λίγο πολύ χαρακτηρίζουν τις δουλειές των αδελφών Κοέν, “διανοουμενίστικες” μεν, αλλά χωρίς να ξενίζουν και να απωθούν το θεατή.
Η ψυχραιμία των χαρακτήρων είναι ιδιαιτέρως έντονη σε ορισμένες περιπτώσεις και λειτουργεί αντιστρόφως ανάλογα με τον έλεγχο που σταδιακά χάνεται από τις αντιδράσεις των ηρώων. Όσο πιο πολύ προχωρούν ακολουθώντας τις επιλογές τους οδηγούνται με ακρίβεια στην καταστροφή τους παρασύροντας – με μια αλυσίδα τυχαίων συμπτώσεων, άσχετους και αθώους.
Από την άλλη κυριαρχεί μια αίσθηση ανθρωπιάς, που απορρέει από την καταλυτική παρουσία της Φράνσις ΜακΝτόρμαντ, η οποία δε θα επιτρέψει ούτε μια στιγμή τον ξενόφερτο κόσμο βίας των δυο εγκληματιών να επηρεάσει στο ελάχιστο τον δικό της τρόπο ζωής. Για εκείνη, λοιπόν, περισσότερη σημασία έχει ένα πρωινό γεύμα με τον άνδρα της ή μια συζήτηση με έναν παλιό συμμαθητή της, παρά η εξιχνίαση της υπόθεσης. Την οποία, ωστόσο, θα φέρει σε πέρας ως γνήσιο λαγωνικό του Σέρλοκ Χολμς.
Και κάπως έτσι δένονται οι τύχες και οι ζωές των ανθρώπων στη ταινία αυτή των Κοέν μέσα από μια αφήγηση χαμηλών τόνων όπου ο ρεαλισμός συνυπάρχει με το γκροτέσκ και το αστυνομικό σασπένς με την πιο βαθιά ειρωνεία.

Αυτό το Σάββατο 7 Φεβρουαριου, το πρώτο, διερευνητικό μάθημα κατασκευής μικρών κοσμημάτων με τη μέθοδο του μακραμέ.
Με την βοήθεια της Αγγελικής συντονιζόμαστε, μαθαίνουμε για τα υλικά που θα χρειαστούμε, πίνουμε καφέ και οργανωνόμαστε για τα επόμενα μαθήματα.
Στις 6 το απόγευμα.