2005, σε σκηνοθεσία Γκαρθ Τζένινγκς με τους: Μάρτιν Φρίμαν, Σαμ Ρόκγουελ, Ζόι Ντεσανέλ, Μος Ντεφ, Τζον Μάλκοβιτς, Άλαν Ρίκμαν, Μπιλ Νάι, Στήβεν Φράι, Έλεν Μίρρεν

Η ΙΣΤΟΡΙΑ
Μετά την καταστροφή της Γης, προκειμένου να φτιαχτεί μια διαγαλαξιακή λεωφόρος, ο Άρθουρ και ο εξωγήινος φίλος του Φρεντ κάνουν οτοστόπ στο διάστημα, επιβαίνοντας μεταξύ άλλων σε διαστημόπλοιο των Βόγκον, υπερ-γραφειοκρατών του διαστήματος, και του Ζάφοντ, του αλαζόνα πρόεδρου του Διαστήματος. Σουρεαλιστικό χιούμορ από το ομώνυμο cult έργο του Ντάγκλας Άνταμς.

ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Όλα ξεκίνησαν από μια ραδιοφωνική εκπομπή, που στη συνεχεία έγινε μία τριλογία μυθιστορημάτων σε πέντε μέρη, τηλεοπτική σειρά του BBC, βιντεοπαιχνίδι, φτάνοντας μέχρι τα πανεπιστημιακά αμφιθέατρα.
Πάνω σε αυτή τη σύλληψη του Ντάγκλας Άνταμς, το Γυρίστε τον Γαλαξία με Οτοστόπ μεταφέρεται και στον κινηματογράφο διατηρώντας το βρετανικό του στυλ (και χιούμορ) χωρίς να υποκύψει στην ισοπεδωτική και απλουστευτική λογική του Hollywood.
Βασιζόμενος στο πρωτότυπο σενάριο που είχε ετοιμάσει ο ίδιος ο Ντάγκλας Άνταμς (πέθανε το 2001) ο σκηνοθέτης Γκαρθ Τζένινγκς και ο σεναριογράφος Κάρι Κερκπάτρικ, μένουν όσο το δυνατόν γίνεται πιο πιστοί στο σατιρικό, παιχνιδιάρικο πνεύμα του συγγραφέα και χάνοντας ελάχιστα στοιχεία στη μετάφραση. Για τον Τζένινγκς, είναι το κινηματογραφικό του ντεμπούτο μετά από μια αξιόλογη πορεία στο χώρο των video clip με εξαιρετικά δείγματα γραφής όπως τα ‘Right Here Right Now’ του Fatboy Slim και το ‘Imitation of Life’ των R.E.M.
Ο συνδυασμός παλιομοδίτικων τεχνικών (από τους ‘ειδικούς’ του Jim Henson Creature Shop) και μοντέρνων αλλά επίτηδες ανεπιτήδευτων εφέ, δίνει στην ταινία μια γλυκιά όψη που απέχει από τις συμβατικές ταινίες επιστημονικής φαντασίας.
Η πιο ασφαλής οδός είναι να δούμε το Γυρίστε τον Γαλαξία με Οτοστόπ χωρίς να πανικοβληθούμε, όπως λέει και το μοσχοπουλημένο στο έξω διάστημα εγχειρίδιο επιβίωσης που δίνει την ευκαιρία στους πρωταγωνιστές να αποδράσουν από τη δική μας συντέλεια του κόσμου.
Είναι το αισιόδοξο αποκούμπι της ανθρωπότητας, το τελευταίο καλό αστείο που άκουσες. Είναι το μοναδικό έργο που μπορεί να σου πει με μεγάλα καθησυχαστικά γράμματα ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ……και να το πιστέψεις.

2002, σε σκηνοθεσία Σαμ Μέντες με τους: Τομ Χανκς, Πολ Νιούμαν, Τζουντ Λο, Τζένιφερ Τζέισον Λι, Στάνλεϊ Τούτσι, Τάιλερ Χέσλιν, Ντάνιελ Κρεγκ

Η ΙΣΤΟΡΙΑ
Στο Σικάγο του 1930, ο Μάικλ Σάλιβαν, εκτελεστής της ιρλανδικής μαφίας και δεξί χέρι του “ευυπόληπτου” Τζον Ρούνι, προσπαθεί να σώσει το γιο του – μοναδικό επιζώντα από το σφαγιασμό της υπόλοιπης οικογένειάς του – και να εκδικηθεί τη συμμορία του αφεντικού του που ευθύνεται γι’ αυτό το έγκλημα.

ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Προσαρμοσμένη από το ομότιτλο κόμικ του Μαξ Άλαν Κόλλινς*, η ταινία έρχεται να επικυρώσει το ανώτερο καλλιτεχνικό αισθητήριο του δημιουργού της.  Το ρίσκο που παίρνει είναι μεγάλο, καθώς πραγματεύεται ένα θέμα πολυφορεμένο, (Gangsters, εποχή της ποτοαπαγόρευσης, στα 1931) προσγειώνοντας το έξυπνα στο terrain που παίζει καλύτερα ο Μέντες: Μια αλυσίδα οικογενειακών (με την στενή η την ευρεία έννοια) σχέσεων που καταλύεται, μπροστά στα μάτια ενός παιδιού που ενηλικιώνεται υπό τις τραγικότερες συνθήκες.
Όλα τα ποιοτικά στοιχεία που κάνουν μια ταινία υψηλής στάθμης είναι εκεί: Λεπτοδουλεμένοι καμβάδες χαρακτήρων, πλούσια κάδρα, υπέροχος φωτισμός, κοστούμια και χρώματα που υποσημειώνουν την γκρίζα ζώνη όπου κινούνται συναισθηματικά οι ήρωες. Η φωτογραφία είναι πλαστικότατη, συνεπικουρουμένη από ένα εκπληκτικό editing. Η μουσική κάνει αισθητή την παρουσία της, υποστηρίζοντας το ιρλανδέζικο αίμα που κυλά στις φλέβες του πρωταγωνιστή.
Ο Χανκς, το καλό παιδί του Αμερικάνικου Κινηματογράφου, επιλέγει ένα χαρακτήρα πιο σκοτεινό και βίαιο, κατά βάθος όμως ανθρώπινο και τον ερμηνεύει όπως πάντα με την ίδια ικανότητα και δεξιοτεχνία. Ο Νιούμαν είναι στο στοιχείο του, στιβαρός, γεμίζει την οθόνη με το στίγμα της γριάς αλεπούς που ζει μόνο μέσα από το κακό. Υπάρχουν στιγμές που η μοχθηρότητα εκτονώνεται σε ανατινάξεις ανθρωπιάς και ρήσεις του τύπου “None of us will see heaven” στοιχείο που δίνει μια ξεχωριστή πινελιά στο ρόλο του. Ο Τζουντ Λο, που υποδύεται ένα νοσηρό κυνηγό κεφαλών – κλειδί για την εξέλιξη της υπόθεσης, είναι θεαματικά πειστικός,
Οι σκούροι χρωματισμοί της νοσταλγίας και η ιδιαίτερα επιτυχημένη αναπαράσταση της δεκαετίας του ΄30 δημιουργούν ένα κόσμο αποπνικτικό και αφιλόξενο από τον οποίο οι ήρωες παλεύουν να ξεφύγουν. Τραγική ειρωνεία.. είναι στοιχεία που καθηλώνουν μπροστά στην οθόνη τους θεατές σε μια ατμόσφαιρα που θυμίζει, περισσότερο από το “Νονό”, κλασικά γουέστερν όπως “Οι ασυγχώρητοι” του Ίστγουντ ή “Το πέρασμα του Μίλερ” των αδερφών Κοέν, την άλλη θαυμάσια γκανγκστερική ταινία…

* Το βιβλίο λειτουργεί σε πολλά επίπεδα, ενώ καταφέρνει να είναι πρωτότυπο , χωρίς μελοδραματισμούς και ηθικολογίες, όπου η οπερετική βία παίρνει μεταφυσικές -οντολογικές- διαστάσεις. Ο συγγραφέας, Μ. Α. Κόλινς, ειδικεύεται στη συγγραφή αστυνομικών μυθιστορημάτων που στηρίζονται σε πραγματικά γεγονότα. Εδώ βάζει πραγματικά πρόσωπα της εποχής, όπως τον Νίτι, τον Έλιοτ Νες ή τον Αλ Καπόνε, να παίζουν ενεργό ρόλο στην εξέλιξη της μοίρας του Ο’Σάλιβαν και του γιου του. Άλλωστε και ο Λούνεϊ ήταν πραγματικά ο ηγέτης της Μαφίας του Ιλινόις. Εκτός από την πρόσφατη ιστορία της χώρας του, ο Κόλινς επηρεάστηκε κι από τα manga και κυρίως από το “Lone Wolf and Cub” του K. Koike. Σημαντική είναι η δουλειά και του εικονογράφου, Ρ. Π. Ράινερ, ο οποίος με τα ασπρόμαυρα σχέδιά του, εικονογραφεί την ιστορία με γρήγορα καρέ.

Κυριακή 8 Ιουνίου 2014 στις 7 το απόγευμα

Το 1ο από τα δύο εργαστήρια παρασκευής σαπουνιών.

Στην αυλή της σβούρας, παρασκευάζουμε καλλυντικό σαπούνι από ελαιόλαδο και αιθερια έλαια με την ψυχρή μεθοδο, μαθαίνουμε διάφορες συνταγές  και πληροφορίες  για τα φυσικά σαπούνια, πίνουμε καφέ και επικοινωνούμε.

Το κόστος συμμετοχής είναι 3 ευρώ και αφορά το κόστος των υλικών που θα χρησιμοποιηθούν.
Φυσικά θα πάρετε το σαπούνι που σας αναλογεί.

Οδηγίες μας δίνει η Γεωργία Ζαχαροπούλου

Οι περίφημες Κρητικές βραδιές ξαναξεκινούν στην αυλή της σβούρας!

Κάθε Τετάρτη μετά τις 9 το βράδυ μαζευόμαστε με καλή παρέα, μουσικές, ρακάκι, μεζεδάκι και πολύ χορό!

Η είσοδος είναι ελεύθερη (κάθε συνεισφορά στον κουμπαρά και σε καλούδια είναι ευσπρόσδεκτη!)

2005, σε σκηνοθεσία Ρόμπερτ Ροντρίγκεζ, Φρανκ Μίλερ με τους: Μπρους Γουίλις, Μίκι Ρουρκ, Κλάιβ Όουεν, Τζέσικα Άλμπα, Μπενίτσιο Ντελ Τόρο, Ροζάριο Ντόουζον, Μπρίτανι Μέρφι

Η ΙΣΤΟΡΙΑ
Τρεις ιστορίες με φόντο την Αμαρτωλή Πόλη, που συμπλέκονται στην πορεία της δράσης: ένας αδιάφθορος μπάτσος προσπαθεί να σώσει μια 11χρονη από τις σαδιστικές ορέξεις του γιου ενός γερουσιαστή. Ο πανάσχημος Μαρβ κατηγορείται για το φόνο μιας ιερόδουλης, ενώ αναζητά να εκδικηθεί τον πραγματικό δολοφόνο της. Τέλος ένας ιδιωτικός ντετέκτιβ γίνεται ο φύλακας άγγελος των κοριτσιών της νύχτας.

ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Τα κόμικ ανέκαθεν ασκούσαν μια ιδιαίτερη έλξη στα κινηματογραφικά studio. Στην πλειοψηφία όμως των περιπτώσεων τα αποτελέσματα έχαναν τη γοητεία σε σχέση με την αρχική -χάρτινη- εκδοχή τους. Το Sin City έρχεται να ανατρέψει αυτό τον “άγραφο νόμο” επιλέγοντας να χρησιμοποιήσει για το σκοπό αυτό τα πιο σύγχρονα τεχνικά εργαλεία. Με βασικό ατού την ενεργή συμμετοχή του δημιουργού του κόμικ Φρανκ Μίλερ, η ταινία ανατρέπει κάθε κινηματογραφικό κανόνα.
Τα τρία ισότιμα σκέλη παρουσιάζονται με τρόπο αυτόνομο διατηρώντας όμως διασταυρούμενες τροχιές. Το δημιούργημα του Ρόμπερτ Ροντρίγκεζ δεν βάζει σε προτεραιότητα το ρεαλισμό, δίνοντας για παράδειγμα στους πρωταγωνιστές υπερτονισμένα εμφανισιακά στοιχεία, ακριβώς στο πνεύμα των ηρώων κόμικ. Κινείται με απόλυτη επιτυχία στους αντίποδες του ρεαλισμού, βάζοντας όλη την προσπάθεια στην ατμόσφαιρα και το στυλ του φιλμ. Εικόνες ασπρόμαυρες, δισδιάστατες με μικρές πινελιές χρώματος ντύνονται με ακούσματα που θυμίζουν φιλμ νουάρ (έχοντας διαφορετικό συνθέτη υπεύθυνο για κάθε σκέλος της ιστορίας), δημιουργώντας μια ασφυκτική αίσθηση παρακμής που ποτίζει το δέρμα μας από το πρώτο λεπτό.
Φαίνεται, τελικά, πως ο Ροντρίγκεζ και ο Μίλερ κατάφεραν να αποδείξουν ότι τα κόμικ εκτός από χαρτί μπορούν κάλλιστα να φτιαχτούν και πάνω στο σελιλόυντ.
Το SinCity είναι ένα αισθητικό αριστούργημα. Ένα μείγμα ποπ κουλτούρας και φιλμ νουάρ με φοβερή δυναμική, σουρεαλιστική βία και καταστάσεις «στο όριο».

2009, σε σκηνοθεσία Σέρι Χόρμαν με τους: Λία Κεμπέντε, Σάλι Χόκινς, Τίμοθι Σπολ

Η ΙΣΤΟΡΙΑ
Η 12χρονη Γουόρις, για να μην παντρευτεί έναν 70χρονο, το σκάει από ένα χωριό της Σομαλίας για τη Μογκαντίσου και από κει για το Λονδίνο. Δουλεύοντας έγκλειστη στην πρεσβεία για χρόνια και χωρίς να μιλάει αγγλικά, βρίσκεται στους δρόμους όταν ξεσπά εμφύλιος στην πατρίδα της.

ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Η ταινία αποτελεί κινηματογραφική μεταφορά του ομώνυμου βιβλίου που αποτελεί την βιογραφία του γνωστού μοντέλου Γουόρις Ντίρι. Η Ντίρι είναι σήμερα παγκοσμίως γνωστή μέσα από την ιστορία της αλλά και ως Πρέσβειρα του ΟΗΕ. Πραγματευόμενη ταυτόχρονα πολλά θέματα, η ταινία αγγίζει το «έθιμο» του ακρωτηριασμού των γεννητικών οργάνων των κοριτσιών σε μικρή ηλικία προκειμένου να μείνουν…αμόλυντες, τις αγωνίες μιας κοπέλας σε ξένη χώρα που δεν γνωρίζει τη γλώσσα, αλλά και το κυνήγι-ανάγκη του επαγγελματικού προσανατολισμού.
Η ερμηνεία της 32αχρονης τότε Λία Κεμπέντε απλά εξαιρετική. Με το βλέμμα, το πρόσωπο και τις κινήσεις της αποτυπώνει εξαιρετικά τα συναισθήματα μιας κοπέλας που ξαφνικά πρέπει να δεχθεί πως ο τρόπος ο οποίος μεγάλωσε δεν είναι κάτι που γίνεται σε άλλες χώρες ενώ παρακολουθεί τα πιστεύω-κατάλοιπα από την οικογένεια της να καταρρέουν μπροστά στην ισότητα και τον σύγχρονο τρόπο ζωής.
Δυνατές ερμηνείες χωρίς «άμβλυνση» των γωνιών, σε μια αληθινή ιστορία που δεν χωρά ωραιοποιήσεις. Ρεαλιστική και όμορφα ωμή, είναι η πραγματική ιστορία μια κοπέλας και γι αυτό τον λόγο δεν επικεντρώνεται πολύ σε ένα μόνο θέμα αλλά προσπαθεί να αποδώσει όλες τις πτυχές του συναισθηματικού κόσμου της αλλά και την ιστορία 20 χρόνων σχεδόν σε μόλις δύο ώρες. Ένας κόσμος που γκρεμίζεται μόνο και μόνο για να ανοίξει ένας νέος, λαμπρότερος.
Η φωτογραφία και σκηνοθεσία της ταινίας εξαιρετικές χωρίς ωραιοποιήσεις και υπερβολές , βέβαια η ταινία μάλλον, υποτιμήθηκε από τα φεστιβάλ, ενώ η παγκόσμια πρεμιέρα της ήταν στη Βενετία.
Η ταινία αποτελεί μια μαρτυρία ενάντια στην βάναυση αδικία της κλειτοριδεκτομής την οποία έχουν υποστεί χιλιάδες γυναίκες στη γη, χωρίς ένα απρόσωπο κατηγορώ αλλά μέσα από μια βαθιά πληγή στη ζωή μιας κοπέλας που σε αντίθεση με άλλες, κατάφερε να ξεφύγει για να κυνηγήσει το όνειρο της για μια καλύτερη ζωή..  μια φωνή που ζητάει απελπισμένα να έχουν οι γυναίκες της Αφρικής το δικαίωμα να διαχειρίζονται το σώμα τους χωρίς να ακρωτηριάζονται για να δηλώνουν μια αγνότητα που δεν υφίσταται.

1974, σε σκηνοθεσία Μπομπ Φόσι με τους: Ντάστιν Χόφμαν, Βαλερί Περέν, Στάνλει Μπέκ, Γκάρι Μόρτον, Σούζαν Μάλνικ

Η ΙΣΤΟΡΙΑ
Η δραματική ζωή του αμφιλεγόμενου, υβριστικού κωμικού της εναλλακτικής stand-up comedy Λένι Μπρους, που το χιούμορ κι η επίθεσή του ενάντια στο κατεστημένο τον έκανε πασίγνωστο στη δεκαετία του ’60.

ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Η καυστική κοινωνική σάτιρα του Μπρους, μέσω της οποίας αγωνίστηκε να αποκαλύψει το αληθινό πρόσωπο πίσω από τα προσωπεία υποκρισίας της comme-il-faut αμερικανικής κοινωνίας της δεκαετίας του ‘60, του εξασφάλισε πλούτο, φήμη, οπαδούς, και ενέπνευσε μια πληθώρα μεταγενέστερων κωμικών όπως ο Bill Hicks και ο George Carlin. Ενόσω ο ίδιος  ζούσε, η σάτιρά του έγινε επίσης η αφορμή να διωχθεί  πλειστάκις νομικά  και να καταδικαστεί για προσβολή της δημοσίας αιδούς, καθώς οι παραστάσεις του συνήθως περιελάμβαναν τη χρήση εκφράσεων και χειρονομιών σεξουαλικού περιεχομένου. Η χρήση τους όμως ακριβώς ως μέσον σχολιασμού, κριτικής και διαπόμπευσης μιας κυρίαρχης κουλτούρας ευδαιμονισμού και μιας κοινωνίας που αντιμετώπιζε τα προβλήματά της με το να τα αγνοεί, αποτέλεσε σαφώς  την πραγματική αιτία της επίθεσης που εξαπέλυσαν εναντίον του οι αμερικανικές Αρχές. Ο Λένι Μπρους, υπερβαίνοντας τα ως τότε στεγανά που ήθελαν τον κωμικό έναν απλό διασκεδαστή, αναλώθηκε σε μια προσπάθεια …να διαφωτίσει το κοινό του σχετικά με τις αδικίες που γίνονται στον κόσμο, και σχετικά με τη δύναμη της γνώσης και της ειλικρίνειας.
Ο Μπομπ Φόσι προσεγγίζει  την προσωπικότητα και το βίο του κωμικού με ευαισθησία, εντρυφώντας στο δράμα και δημιουργεί μία ταινία ντοκουμενταρίστικης αισθητικής σε άσπρο και μαύρο. Η πορεία ανόδου και πτώσης του Λένι Μπρους αποτυπώνεται μέσω της αναπαράστασης επιλεγμένων περιστατικών από τη ζωή του, τα οποία παρεμβάλλονται μεταξύ αληθοφανών «συνεντεύξεων» των ηθοποιών που υποδύονται τον περίγυρό του και αποσπάσματα ζωντανών παραστάσεων με ένα συγκλονιστικό Ντάστιν Χόφμαν να αποδίδει το πάθος και την ιδιοφυία του κωμικού on stage. Κορύφωση δεν υπάρχει, καθώς η ταινία  ακολουθεί μια πορεία συνεχόμενων διαβαθμίσεων και flashback-and-forth για να καταλήξει με το θάνατο του ήρωα.
Η λιτή, ασπρόμαυρη φωτογραφία του Bruce Surtees προσδίδει στην ταινία τη χροιά αυθεντικότητας ενός ντοκιμαντέρ και την αίσθηση της «καταγραφής» των γεγονότων.
Το “Lenny”  αποτελεί την κινηματογραφική δικαίωση του ανθρώπου που έμεινε γνωστός ως «η συνείδηση της Αμερικής», και για τον οποίο ο τύπος της εποχής διχάστηκε, αποκαλώντας τον «άρρωστο» (N. Y. Times), «προφήτη» (N. Y. Post), εγκληματία, ιδιοφυία. Η ταινία, εξωφρενικά τολμηρή για την εποχή κατά την οποία έζησε ο κωμικός, μόλις μία δεκαετία αργότερα δέχθηκε επαινετικές κριτικές και τιμήθηκε τόσο ανεπίσημα, από ένα κοινό το οποίο συνέρρευσε στις προβολές, όσο και επίσημα, λαμβάνοντας, μεταξύ άλλων 6 υποψηφιότητες για Oscar το 1974, και βραβεία στο Φεστιβάλ των Καννών και στα βρετανικά Academy Awards του 1975.
Ο Λένι Μπρους ανακηρύχθηκε αθώος έναντι όλων των κατηγοριών από τις αμερικανικές Αρχές το 2003. Επιστολή συγγνώμης εκφωνήθηκε από τον κυβερνήτη της Πολιτείας της Νέας Υόρκης George Pataki, o οποίος είπε πως η εν λόγω συγγνώμη αντιπροσωπεύει τη δέσμευση της Νέας Υόρκης στην ελευθερία του λόγου.